1. Στο εμβριθές άρθρο για τον «Χυδαίο αντικομμουνισμό…» (24/8/17) που ξαμολύθηκε λόγω Ημέρας για τα Εγκλήματα του Κομμουνισμού (23/8), οι υπερασπιστές του σταλινισμού αναφέρουν απαξιωτικά το «Μαύρο Βιβλίο του Κομμουνισμού». Κι έχουν δίκιο σε μεγάλο βαθμό. Διότι όταν αυτό πρωτοβγήκε στη δεκαετία 1990 μόλις είχαν αρχίσει να έρχονται στο φως τα έγγραφα της Σοβιετίας που φυλάσσονταν ως «απόρρητα» από τους ηγέτες του ΚΚΣΕ και της ΕΣΣΔ.
Για παράδειγμα οι δημοσιεύσεις πολλών απόρρητων εγγράφων ήρθαν στη δεκαετία 2000 και συνεχίζουν: την άμεση σχέση του Στάλιν με τη Μυστική Αστυνομία και έγγραφα με λόγους του Στάλιν και εργασιών της NKVD 1937-8 στα αποκαλυπτικά Lubianka: Stalin i VChKa-GPU-OGPU-NKVD, 2003 και Lubianka: Stalin i glanvoe… 2005 Μόσχα, των Khaustov VN , Naoumov VP και Plotnikova NS; The Lost Politburo’s Trovuscripts 2009 Yale, των Gregory P. Naimark N; την αλληλογραφία – The Stalin – Kaganaich Correspondence 1931-36, Yale 2003.
Μόνο εδώ έχουμε χιλιάδες έγγραφα. Θα μας πουν άραγε οι σοφοί του Περισσού με τη συνηθισμένη κουτοπονηριά τους πως αυτά όλα είναι χαλκευμένα από τους νεο-ιμπεριαλιστές καπιταλιστές;
2. Αυτά και δεκάδες χιλιάδες άλλα έγγραφα φωτίζουν όλες τις σκοτεινές πτυχές του στυγερού συστήματος που θεμελίωσε ο Λένιν και σταθεροποίησε ο Στάλιν σε μεγαλύτερη κλίμακα δολοφονικού μισανθρωπισμού.
Οι νεοσταλινικοί απολογητές αφιερώνουν 4 σελίδες (Α4 στην εκτύπωση του άρθρου) στον λιμό της τριετίας 1931-33 που, ισχυρίζονται, δεν υπήρξε!
Ο «λιμός» ήταν, υπονοούν, επινόηση των Ναζί. Προσέξτε το κείμενο:
“Τα εγκλήματα του κομμουνισμού στην Ουκρανία ανέδειξαν πρώτοι οι ναζί το 1933. Από τη στιγμή που ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία η χιτλερική κυβέρνηση… εκτόξευσε μέσα από το φασιστικό της Τύπο μια εκτεταμένη αντισοβιετική καμπάνια περί λιμού… οργάνωσε εκθέσεις φωτογραφιών λιμοκτονούντων Ουκρανών… ενόψει της επερχόμενης επίθεσης κατά της [ΕΣΣΔ]”.
Αυτά σε μια αόριστη «σοβιετική έκθεση της εποχής» δίχως κανένα άλλο στοιχείο!
Και, συνεχίζει η νεο-σταλινική προπαγάνδα, οι εφημερίδες του W Hearst στις ΗΠΑ μετέδωσαν τη ναζιστική προπαγάνδα. Και οι φωτογραφίες των λιμοκτονούντων Ουκρανών είναι κατασκευασμένες εντελώς αφού «οι στρατιώτες… φορούσαν στολές του τσαρικού ή ακόμα του αυστρο-ουγγρικού στρατού… ενώ άλλες ήταν από τον λιμό 1921-22 στην περιοχή του Βόλγα».
3. Από την άλλη όμως, επειδή αυτοί οι διανοητές θέλουν και την πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο, ναι, λένε, υπήρξε κάποια έλλειψη τροφίμων μα αυτή οφειλόταν εξ’ ολοκλήρου στις ραδιουργίες των κουλάκων, «στη σκόπιμη παρακώλυση ή καταστροφή της συγκομιδής από τις δυνάμεις της αντίδρασης»!
Οι κουλάκοι, μας πληροφορούν, ήταν «επικεφαλής της αντίδρασης». Ήταν οι «χαμένοι της κολεκτιβοποίησης», ήταν η «τελευταία και πιο πολυάριθμη από τις εκμεταλλευτικές τάξεις».
Τεκμηριώνουν τους ισχυρισμούς τους με αναφορές στον I. Mazepa, Ουκρανό εμιγκρέ (πρώην πρωθυπουργό) δίχως άλλα στοιχεία χρονολογικά και βιβλιογραφικά, σε κάποιον Fred Wilson καθηγητή του Williams College και στο ζεύγος S & B Webb, γνωστούς Βρετανούς σοσιαλιστές, πάλι δίχως χρονολογικά και βιβλιογραφικά στοιχεία: και ο Wilson και οι Webb είχαν επισκεφθεί την ΕΣΣΔ (όπως πολλοί Δυτικοί: Herriot, Koestler, B Shaw κλπ κλπ που φιλοξενήθηκαν χλιδάτα και ξεναγήθηκαν σε προετοιμασμένες κολχόζες, νοσοκομεία και παιδικούς σταθμούς απέραντης ευτυχίας).
4. Δεν αναφέρονται οι Gareth Jones, Ουαλός δημοσιογράφος που ταξιδεύοντας στην Ουκρανία σ’ ένα τρένο είδε έναν εξαθλιωμένο χωρικό ο οποίος έκλαιγε κι επαναλάμβανε πως η αστυνομία του είχε πάρει το μοναδικό κομμάτι ψωμί που προόριζε για την πεινασμένη οικογένειά του (σ233 M.S.Colley: More than a Grain of Truth: The Biography of G. Jones, Nework, 2006) και Vasily Grossman, Ρώσος εβραίος πολεμικός δημοσιογράφος (Τα Πάντα Ρει Γκοβόστη 2016, Ζωή και Πεπρωμένο Γκοβόστη 2013), ο οποίος περιγράφει την εξής σκηνή στο Χάρκοβο, τοτινή πρωτεύουσα της Ουκρανίας:
«Σε μια συνηθισμένη μέρα περίπου 40.000 πολίτες σχημάτιζαν ουρές για ψωμί… κρατούσαν τον μπροστινό τους από τη ζώνη. Άλλοι ήταν τόσο εξασθενημένοι από την πείνα που δεν μπορούσαν να σταθούν όρθιοι και υποβαστάζονταν από τους διπλανούς τους… Έγκυες γυναίκες και ακρωτηριασμένοι βετεράνοι του πολέμου… έπρεπε επίσης να περιμένουν στην ουρά. Κάθε τόσο ακουγόταν μια γυναίκα που θρηνούσε και ο θρήνος της… έσπαζε τη σιωπή αντηχώντας σαν κραυγή ζώου που πεινάει.»
Ο δε Andrea Evraziosi (σ41, Italian Archival Documents on the Ukranian Famine, στο Famine-Genocide του W. Isajiw- 2003, Τορόντο) γράφει: «Στην Ουκρανία του 1933 υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδες ορφανά. Ακόμα και όσοι θα ήθελαν να περιθάλψουν κάποια, δεν ήταν εύκολο με δεδομένη την έλλειψη τροφίμων. Έτσι έβλεπε κανείς αγόρια και κορίτσια ξαπλωμένα στην άκρη του δρόμου να τρώνε ακόμα και τα περιττώματά τους περιμένοντας απλώς να πεθάνουν».
Αυτοί ήταν οι εκμεταλλευτές κουλάκοι.
5. Ο λιμός ήταν ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός τεραστίων διαστάσεων. Μόνο πωρωμένοι κομμουνιστές και συνοδοιπόροι το αγνοούν υπεροπτικά.
Ο ίδιος ο Στάλιν το παραδέχτηκε 18/6/1932 έχοντας λάβει μια έκκληση από την τοπική ηγεσία του ΚΚ στην Ουκρανία για επείγουσα αποστολή επισιτιστικής βοήθειας. Μα αρνήθηκε διότι η σοδειά έπρεπε να διατεθεί και στην Ουκρανία και για εξαγωγές και αλλού (σ230 Stalin’s Letters to Molotov, 1995: LT Lih, V Naumov, O Khlevniuk, Yale; σ138 The Stalin-Kaganovich Correspondence 1931-36, 2003 RW Davies, O Khlevniuk, E. Rhees, L. Kosholeva, L. Ragovaya, Yale).
Ο τοπικός κομματάρχης Στάνισλαβ Κοσιόρ έγραψε στον Στάλιν (Αυγ 1931) πως οι απαιτήσεις του για σιτηρά ήταν εξωπραγματικές, μα η απάντηση έλεγε πως το πρόβλημα ήταν εκτεταμένη κλοπή και απόκρυψη σοδειάς.
Εκατοντάδες επιστολές έφθαναν στον Στάλιν από κομματικούς αξιωματούχους που έβλεπαν πως οι κολεκτίβες δεν απέδιδαν τα απαιτούμενα και οι αγρότες λιμοκτονούσαν κατά χιλιάδες. Ακόμα και ο Μολότοφ, που είχε σταλεί στην Ουκρανία για να πιέσει τα πράγματα, έγραψε (30/10/32) πως έπρεπε να μειωθούν οι προσδοκίες για τη συγκομιδή σταριού. Όλες σχεδόν έμεναν αναπάντητες.
Μέχρι το τέλος του 1931 είχαν εκτοπιστεί στα γκουλάγκ 65.000 αγρότες. Στο τέλος 1932 είχαν εκτοπιστεί ακόμα 30.400 άτομα.
Στην Ουκρανία πέθαναν 3,5 εκατομμύρια, λόγω λιμού και ασθενειών. Στο Καζακστάν 1 εκμ. (λιμός και τύφος). Στην Κριμαία το ίδιο και μισό εκατομμύριο αλλού.
Έτσι ακολούθησε το 1934 το Κομμουνιστικό Συνέδριο των Νικητών!
