1. Έχουν στις μέρες μας δημιουργηθεί τεράστιες εταιρείες (και οργανισμοί) που ασχολούνται με την εγκυρότητα ή όχι μιας είδησης, με την επαλήθευση των ειδήσεων που διαδίδονται αδιάκοπα.
Πριν την εμφάνιση του Διαδικτύου, έγκριτοι δημοσιογράφοι σε έγκριτες εφημερίδες έλεγχαν τις ειδήσεις επιμελώς. Υπήρχαν, βέβαια, και κίτρινες φυλλάδες, όπως και τώρα, που δημοσίευαν οποιαδήποτε αρλούμπα.
Με την έλευση του Διαδικτύου η κατάσταση άλλαξε ριζικά. Τώρα έχουμε καταιγιστική πληροφόρηση και συχνά ανώνυμη.
Επιπλέον η μετάδοση γίνεται ταχύτατα. Μπορεί μια ψευδής δήλωση να επισημανθεί σε λιγότερο από μια μέρα ή 12 ώρες, μα στο μεταξύ έχει διαδοθεί και άντε να τη συμμαζέψεις με διαψεύσεις!
2. Οι κίνδυνοι αναγνωρίζονται, βέβαια, μα δεν υπάρχει ούτε βούληση ούτε γνώση για την εξασφάλιση της αλήθειας.
Μπορεί κάλλιστα κάποιος να έχει ως εφαρμοσμένη στρατηγική του τη διασπορά ψευδών πληροφοριών ή fake news για οικονομικά ή πολιτικά οφέλη και μπορεί να το κάνει ανώνυμα.
Από την στιγμή που την αναρτά σε κάποια ιστοσελίδα (ή κάποιες!) σε λίγες ώρες η ανακοίνωση έχει κάνει μεγάλες και πολλές διαδρομές. Είναι αδύνατο να τη σταματήσεις.
Π.χ. ο κ. Τσίπρας με την άνεση που έχει στην ψευδολογία κατηγόρησε τον Κ. Μητσοτάκη στη Βουλή (2/8/2017) ότι ζήτησε Εξεταστική και για τον… Μαδούρο της Βενεζουέλας! Έτσι αποκομίζει πολιτικό όφελος: πολύς κόσμος θα πιστέψει αυτό το ψέμα – όπως πίστεψαν τόσα και τόσα ψεύδη από τα τσιπρικά στόματα πριν αλλά και μετά την κατάληψη της εξουσίας.
3. Αυτά τα ψεύδη, παρά τη ζημιά που (μπορεί να) προκαλούν, μένουν ατιμώρητα κι ενθαρρύνουν τη διαιώνισή τους.
Έχουμε δυστυχώς παραμείνει αμόρφωτοι στην ηθική πλευρά της προσωπικότητάς μας κι έχουμε μαλακώσει με έναν αρρωστημένο (φιλ-)ανθρωπισμό, όπως φρούτα με σήψη στο εσωτερικό τους. Με σαχλά συνθήματα περί σοσιαλισμού, ισότητας, δημοκρατίας και παρόμοια, δείχνουμε αυξανόμενη ανοχή στο έγκλημα και δίνουμε δικαιώματα και προνόμια στους θύτες ενώ παραγνωρίζουμε εγκληματικά, όπως οι θύτες, κι εμείς τον πόνο των θυμάτων.
Μόλις κάποιοι λογικοί άνθρωποι (πολιτικοί, θρησκευόμενοι, ή ό,τι άλλο) ζητήσουν αυστηρότερες τιμωρίες για παραβάτες κι εγκληματίες, αμέσως ξεσηκώνονται διάφορες Ομάδες ή Οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων, ή προοδευτικών αντιλήψεων ή ό,τι άλλο, κατηγορώντας τους ως οπισθοδρομικούς, φασίστες, σεξιστές, ρατσιστές και άλλα αξιοζήλευτα πράγματα μα εντελώς παράλογα.
4. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.
Οι αντιδραστικοί Αναρχοαριστεροί κατηγορούν ακατάπαυστα τους καπιταλιστές, τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και μεγαλεμπόρους για εκμετάλλευση και απάτη των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων. Αυτές οι καταγγελίες γίνονται πιστευτές σε μεγάλες ομάδες ή τάξεις της κοινωνίας και πολύς κόσμος στηρίζει τα αντιδραστικά, αντιδημοκρατικά, αντικοινωνικά κόμματα όπως ο Σύριζα, οι Ανελ, το ΚΚΕ, η Χρυσή Αυγή.Ο Σύριζα και οι Ανέλληνες του κ. Καμμένου δεν ανήκουν, όπως και το ΚΚΕ και η ΧΑ, στο λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο». Απλά, τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι και αναυτές δεν έχουν το θάρρος να το πουν ευθέως!
Η νομοθεσία μας, όπως και αυτή άλλων προηγμένων δυτικών χωρών, θεωρεί την απάτη στο εμπόριο και άλλους τομείς έγκλημα και όποτε μπορεί το τιμωρεί.
Οι πολιτικοί (και δη των Αναρχοαριστερών, που μόνο με εξαπάτηση μπορούν να ελκύσουν πολλούς ψήφους) λένε πελώρια ψέματα εν γνώσει τους δίνοντας υποσχέσεις που γνωρίζουν πως δεν θα υλοποιηθούν, αλλά εδώ και δεκαετίες τώρα, δεν τιμωρούνται.
Αυτή είναι μια σοβαρή άποψη της σύγχρονης ανθρώπινης τραγωδίας.
Η τραγωδία πάντοτε ξεπηδά από απάτη.
