1. Σε όλες τις δραστηριότητές μας υπάρχει το σωστό και το λάθος και αυτό καθορίζει την επαγγελματική δεοντολογία που με τη σειρά της καθοδηγεί τη δράση του επαγγελματία.
Ο (καλός) δικηγόρος στο δικαστήριο (ή εκτός κάποτε) θα υπερασπίσει τον πελάτη του και τα συμφέροντα αυτού. Δεν θα τον «πουλήσει» στον αντίδικο έναντι κάποια αμοιβής. Αυτή είναι η δεοντολογία.
Ο (καλός) γιατρός θα φροντίσει να διαγνώσει σωστά και θα θεραπεύσει τον ασθενή με τον πιο αποτελεσματικό, φθηνό και ανώδυνο τρόπο. Δεν θα κοιτάξει πώς να εκμεταλλευθεί την αδυναμία του άλλου για να πλουτίσει.
Αυτή ήταν και παραμένει ως δεοντολογία – μα σήμερα σπάνια τηρείται.
Σε κάθε περίπτωση οι επαγγελματίες φροντίζουν για το καλό του άλλου, μα ελάχιστοι τηρούν τους κανόνες της δεοντολογίας τους.
2. Οι συνδικαλιστές δεν μοιάζουν να έχουν καμιά δεοντολογία. Αυτό που τους ενδιαφέρει πρώτιστα είναι η δική τους προσωπική καλοπέραση, μετά το συμφέρον της συντεχνίας τους και διόλου η ευρύτερη κοινότητα.
Αυτό έχει αναδειχθεί επανειλημμένα από τις απεργίες των συνδικαλιστών στη ΔΕΗ, στο Μετρό και άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Ποτέ τους δεν εξέφρασαν το παραμικρό ενδιαφέρον για την κοινωνία από την οποία πληρώνονται για να την υπηρετούν.
Σε κάθε απεργία τους το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η χρηματική ή παρόμοια διεκδίκησή τους κι ας είναι οι πιο ακριβοπληρωμένοι λουφαδόροι εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα (εκτός των υπαλλήλων της Βουλής ίσως που ηθικά δεν είναι πολύ καλύτεροι).
3. Το 1982 ο «αείμνηστος» καταστροφέας Παπανδρέου πέρασε για πελατειακούς λόγους τον πρώτο μεγάλο συνδικαλιστικό νόμο.
Το 1990, η περίφημη συγκυβέρνηση (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, κομμουνιστές) συμπλήρωσαν ολέθρια εκείνο τον νόμο χαρίζοντας κάθε πλεονέκτημα και διαλύοντας κάθε φραγμό στις απαιτήσεις των συνδικαλιστών. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σχεδόν καθημερινά.
Και ο τσαρλατάνος Τσίπρας έφυγε από τη Μάλτα (Απρ 2012) με μια «μεγάλη νίκη» της διετούς διαπραγμάτευσής του, με την οποία οι συνδικαλιστές θα έχουν για συλλογικές συμβάσεις αύξηση 1%!
Έτσι μικρές μερίδες εγωπαθών κυνικών συμφεροντολόγων δικαιούνται να απαιτούν μέσω καταχρηστικών απεργιών κλπ. μεγαλύτερες αμοιβές και νέα προνόμια ενώ αδιαφορούν για το καλό της κοινωνίας που τους πληρώνει για να την υπηρετούν!
Ο παραλογισμός συνεχίζεται!
