‘Πληθαίνουν τα θετικά σημάδια’ για την ανάκαμψη και οι αναλυτές και οικονομολόγοι νιώθουν πως μπορούν να αισιοδοξούν. Σύντομα θα έχουμε, συνεχίζει ο αρθρογράφος, ασφαλέστερα στοιχεία για την προσδοκώμενη έξοδο από την κρίση.
Άλλος αρθρογράφος βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Οι πολλαπλές κρίσεις, γράφει, απειλούν την οικονομία. Καθώς οι ζημιές συσσωρεύονται αυξάνεται ο κίνδυνος κατάρρευσης της οικονομίας. Μόνο όποιοι δεν βλέπουν τη μεγάλη εικόνα μπορούν να αισιοδοξούν. Ακόμα και με την ομπρέλα προστασίας που άνοιξε η ΕΕ μέσω της ΕΚΤ, ο κίνδυνος δεν αποφεύχθηκε διότι οι πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι. Πέρα από όσα έκανε η κυβέρνηση στη διαχείριση της πολύπτυχης κρίσης, είναι πολλά άλλα τα οποία δεν έκανε όταν μπορούσε, όπως (1) η κατάργηση προκαταβολής φόρου επαγγελματιών και επιχειρήσεων, (2) η εξόφληση χρεών του Δημοσίου, (3) βαθιές τομές στη δημόσια διοίκηση και πολλά άλλα.
Συμφωνώ με τον δεύτερο, που όμως δεν αναφέρει καθόλου το ότι αν επέβαλλε ένα πραγματικά αυστηρό λοκντάουν για τρεις βδομάδες μέσα ή τέλη Σεπτεμβρίου (ή έστω αρχές Οκτωβρίου), με εμπόριο, εστίαση, σχολεία, τα πάντα κλειστά, δεν θα σερνόμασταν τόσους μήνες στον ρυθμό του ακορντεόν. Και αυτή η αισχρή προκαταβολή φόρου και η άρνηση του Δημοσίου να εξοφλήσει τα χρέη του δείχνουν πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι καθόλου φιλελεύθερη, όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν βρίζοντάς την οι ασυνάρτητοι αναρχοαριστεροί: είναι υπηρέτρια του κρατισμού που θέλει έναν πρωθυπουργό δικτάτορα κεκαλυμμένο με δημοκρατική προβιά – όπως οι πολύ χειρότεροι αναρχοαριστεροί. Και δεν πρόκειται να κάνει βαθιές τομές, διότι ούτε ξέρει, ούτε μπορεί, ούτε θέλει. Είναι το παρών καθεστώς πολύ βολικό.
Συγχρόνως διαφωνώ με τον δεύτερο αρθρογράφο, διότι οι πόροι είναι, στην αφανή πραγματικότητα, ανεξάντλητοι. Απλώς οι πολιτικάντηδες όλων των παρατάξεων είναι ανίκανοι να τους διαχειριστούν όπως πρέπει για το καλό όλου του έθνους και τη βελτίωση της κοινωνίας.
Και οι δυο αρθρογράφοι ανήκουν και γράφουν στο ίδιο φύλλο της ίδιας εφημερίδας. Νομίζω πως ο πρώτος βλέπει μια εικόνα πολύ μεγαλύτερη από τον δεύτερο. Διότι και στο παρελθόν υπήρξαν μεγάλες κρίσεις επιδημιών και οικονομικών υφέσεων και τα κράτη κατόρθωσαν να ανακάμψουν. Τώρα έχουμε περισσότερα εργαλεία για την ανάκαμψη από ό,τι στο παρελθόν.
Είναι λοιπόν θέμα χρόνου και μάλιστα όχι μεγάλου.
Η αντίφαση στο ίδιο φύλλο είναι άλλη μια έκφραση των αντιφάσεων στον δικό μας νου και ιδίως στο μυαλό των πολιτικάντηδων που πάντα θέλουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο!
