Μαρία Κατσουνάκη
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της νέας γενιάς πολιτικών στελεχών; Δεν ήταν πρόθεση της βραδινής πολιτικής εκπομπής με θέμα το Μακεδονικό, που προβλήθηκε στις αρχές της εβδομάδας σε τηλεοπτικό σταθμό, να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα. Συνέβη όμως. Τρία στελέχη (30-40 χρόνων), εκπρόσωποι και αναπληρωτές εκπρόσωποι Τύπου ισάριθμων κομμάτων, είχαν τον λόγο, μαζί με άλλα πολιτικά πρόσωπα. Δεν αναφέρουμε ονόματα γιατί το φαινόμενο δεν περιορίζεται, ασφαλώς, στον αριθμό «τρία». Το ερώτημα επιστρέφει κάθε φορά που μια ευειδής νέα (και νέος ασφαλώς) αναλαμβάνει το δύσκολο φορτίο να μεταφέρει την κομματική γραμμή, να την υπερασπιστεί έστω κι αν είναι «σουρωτήρι» από τα κενά και τις αντιφάσεις και –πάνω απ’ όλα– να κερδίσει τις εντυπώσεις. Το τελευταίο είναι μάλλον και το πιο κρίσιμο, γι’ αυτό και η εμφάνιση παίζει, όπως όλα δείχνουν, καθοριστικό ρόλο. Αν αναζητήσει κανείς βιογραφικά των νέων αυτών στο Διαδίκτυο, θα εντυπωσιαστεί από τους τίτλους σπουδών τους. Συνήθως προέρχονται από τις νεολαίες των κομμάτων, τα κριτήρια επιλογής τους είναι –υποθέτουμε– ποικίλα.
Κοινά χαρακτηριστικά, με αυξομειώσεις: αλαζονεία, προπέτεια, σταθερή –λες και είναι μαγνητοφωνημένη– επανάληψη των ίδιων επιχειρημάτων, επιμονή στις δοκιμασμένες, απεχθείς και ξεφτισμένες στο χρόνο, μεθόδους επιβολής της άποψής τους (όπως διακόπτω και μιλάω παράλληλα με τον «αντίπαλο»), αναιτιολόγητη επιθετικότητα, απωθητικά στερεότυπα, ανεπάρκεια. Παπαγαλίζουν, αναπαράγουν έναν παρωχημένο συνδικαλισμό με σκοπό να εντυπωσιάσουν το ακροατήριο. Πανωλεθρία.
Προφανώς και υπάρχουν τα πρότυπα-πρωτότυπα πάνω στα οποία βαδίζουν – η τεχνική διαδικασία του «κομματικού σωλήνα», εξάλλου, παραμένει συμπαγής και αδιατάρακτη (θα προσθέταμε και αμετανόητη στη σάρωση των καιρών).
Η συζήτηση για το παλαιό πολιτικό σύστημα θα παραμένει επίκαιρη, κυρίως γιατί και το νέο θα είναι, εν τη γενέσει του, παλαιό. Δεν φτάνει η ευχάριστη, καλοβαλμένη εμφάνιση, όταν οι σκέψεις και οι λέξεις είναι άνυδρες και γερασμένες, υπαγορευμένες από τη συνήθεια και τα πάσης φύσεως στεγανά.
Αν η επιλογή των σημερινών νεαρών στελεχών οφείλεται εν μέρει και στο brain drain, αν δηλαδή τα πιο δημιουργικά και ικανά μυαλά έχουν μεταναστεύσει ή, επίσης, δεν επιθυμούν να ασχοληθούν με την πολιτική, το πρόβλημα είναι οξύτατο για τα κόμματα. Εκείνα δεν θα έχουν σε ποιον να εμπιστευτούν την «εκπροσώπησή» τους κι εμείς δεν θα έχουμε πού να ακουμπήσουμε το «βλέμμα» μας.
Πηγή: Καθημερινή
