1. Είναι μια γέφυρα που περνά πάνω από ένα ποτάμι (στην Καλιφόρνια) ενώνοντας τις δυο του όχθες.
Αυτά τα γεφύρια κατασκευάστηκαν τη δεκαετία 1930, ως μέρος του New Deal του Ρούζβελτ για την εξάλειψη με δημόσια έργα της τρομερής ανεργίας που τότε μάστιζε τη χώρα.
Εδώ εμείς τώρα θαυμάζουμε ίσως την ομορφιά που προσπαθεί να μεταδώσει ο φωτογράφος με τη μαυρόασπρη αυτή εικόνα της γέφυρας μέσα από τα δέντρα – ένα ήσυχο πέρασμα της ζωής μέσα από μια ρομαντική (κάπως μυστηριώδη;) μα καλοπροαίρετη φύση.
2. Στην επόμενη φωτογραφία η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Κοιτώντας πίσω τρομαγμένος, ο άντρας τρέχει προς τον φωτογράφο – και κάθε θεατή – ελπίζοντας ίσως για βοήθεια. Τι άραγε τον κυνηγά και τον φοβίζει έτσι;
Η φωτογραφία είναι του 1940 όταν η γέφυρα Tacoma Narrows (μήκος 840 μέτρα) κοντά στην Ουάσιγκτον κατέρρευσε στις 7 Νοεμβρίου με άνεμο 67 χλμ. την ώρα! Μα πολύ εύστοχα ο φωτογράφος μας λέει πως ο φόβος είναι πίσω μας και μας κυνηγά από το παρελθόν! Ο κίνδυνος είναι πολύ συχνά υπαρκτός. Μα ο φόβος είναι δική μας παραγωγή: τον φέρνουμε άθελά μας από ένα τώρα πια λησμονημένο παρελθόν και μας εξουσιάζει! Στη γέφυρα πάντως ο κίνδυνος ήταν κοντά.
3. Και μια τρίτη, διαφορετική κατάσταση. Όχι, ο άνθρωπος δεν ετοιμάζεται να βουτήξει στη θάλασσα. Η φωτογραφία είναι του 1935 δείχνοντας μια στιγμή προοπτικής ενός εργαζόμενου καθώς κατασκευάζεται η Χρυσή Γέφυρα στο Σαν Φρανσίσκο.
Ο εργαζόμενος στέκεται άνετα πάνω στα χοντρά καλώδια ανάρτησης και ατενίζει την πλατιά θέα, ίσως εικονίζοντας το μέλλον, καθώς τα καλώδια έχουν ήδη φθάσει στην πέρα ακτή. Είναι μια προοπτική με πλάτος και βάθος κι ένα γιγάντιο έργο που εμπνέει αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση για τις ικανότητες του ανθρώπου.
