του Στέφανου Κασιμάτη
Ανεξαρτήτως του όποιου αποτελέσματος, ο διαγωνισμός για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών ήταν μια τριτοκοσμική υπόθεση που θα τη ζήλευε και αυτός ο Μουγκάμπε. Αφήνω στην άκρη τούς άθλιους χειρισμούς του αρμοδίου υπουργού, που έφθανε στο σημείο να αναιρεί με τις απειλές του την υποτιθέμενη αντικειμενικότητα της διαδικασίας, αφήνω επίσης και τις σκόπιμες ασάφειες, όπως αυτή με τη λήξη της προθεσμίας για την υποβολή των εγγυητικών, και μένω στο «καρκατσουλιό» της όλης διαδικασίας. Εννοώ κυρίως τα στρώματα και τα σακίδια, τα γελοιωδώς υπερβολικά μέτρα ασφαλείας, με τους αστυνομικούς να περιπολούν με σκυλιά, γενικώς όλο το κακόγουστο θέαμα που στήθηκε εξαιτίας της κακής διοργάνωσης. Ακόμη και την παρουσία σκοτεινών προσώπων από το βαθύ πασοκικό παρελθόν.
Εχει σημασία δε ότι όλο αυτό το τσίρκο στήθηκε για μια υπόθεση η οποία σε δέκα χρόνια από σήμερα θα έχει ξεπεραστεί, όπως θα έχει ξεπεραστεί και το χαρτί των εφημερίδων. Ισως λοιπόν το πιο ενοχλητικό στοιχείο σε αυτήν την υπόθεση να είναι η οπισθοδρομικότητά της. Τον ίδιο συνδυασμό, όμως, πονηριάς και σκόπιμης ασάφειας παρατηρούμε και στην υπόθεση της Ανωτάτης Παιδείας και πάλι με το ίδιο αποτέλεσμα: την οπισθοδρόμηση. Είναι χαρακτηριστικό με πόσο άτιμο τρόπο (ψευδόμενος) ο υπουργός Νίκος Φίλης πέρασε την τροπολογία για την επαναφορά των «αιωνίων φοιτητών» στον νόμο με τον οποίο υπονόμευσε ακόμα περισσότερο τη μεταρρύθμιση της Διαμαντοπούλου.
Οπισθοδρόμηση σημειώνεται και στον τομέα της έννομης τάξης, με αποκορύφωμα τον ξυλοδαρμό του διοικητή της Τροχαίας Αττικής και επιστέγασμα ότι ο αρμόδιος υπουργός υιοθέτησε με δηλώσεις του τη μαρτυρία ενός αναρχικού (τι άλλο θα είναι αφού την κατέθεσε σε μπλογκ αναρχικών;) ότι ο αξιωματικός εδάρη μόνον από έναν και όχι από τρεις-τέσσερις! Λες και αυτό μειώνει κάπως τη βαρύτητα του περιστατικού.
Το χειρότερο από όσα κάνει αυτή η κυβέρνηση εις βάρος της χώρας είναι η οπισθοδρόμηση στη δεκαετία του 1980 και στη θεσμική καθυστέρηση με την οποία αισθάνονται άνετα οι «προοδευτικές» δυνάμεις. Ανεξαρτήτως των επανειλημμένων αξιολογήσεων, των σχεδόν διαρκών διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, η κυβέρνηση των οπισθοδρομικών της Αριστεράς και της Δεξιάς γυρίζει τη χώρα πίσω: αργά, σταθερά και επίμονα.
Πηγή: Καθημερινή
