1. Στο διαδίκτυο δίνουν και παίρνουν τα τρολ υπέρ και κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας. Και οι μεν και οι δε επικαλούνται “πατριωτισμό” αλλά παρουσιάζουν επιχειρήματα και μια παιδεία – άγνωστα φαινόμενα στη θλιβερή άγνοια που βλέπουμε στη χώρα μας.
Στα τέλη Μαΐου, με τις ταραχές στο Χονγκ Κονγκ και την επιβολή κατασταλτικών μέτρων, οι επικριτές του καθεστώτος ξεσπάθωσαν μα και οι υπερασπιστές δεν έμειναν αδρανείς.
Προβλέπεται μαζική έξοδος Κινέζων από το Χονγκ Κονγκ διότι αυτοί είχαν συνηθίσει σε πιο φιλελεύθερο καθεστώς – το οποίο σε μεγάλο βαθμό είχε διατηρηθεί και από την κεντρική κυβέρνηση. Ίσως οι περιορισμοί όντως να τους φαίνονται καταπιεστικοί. Ίσως να είναι ξενοκίνητοι – αφού είδαμε τον Τραμπ να χρησιμοποιεί τις ταραχές προς όφελός του.
Όσοι όμως και να φύγουν δεν θα λείψουν από την Κίνα! Μα πού θα πάνε – με την πανδημία να είναι υπαρκτός κίνδυνος ακόμα; Και πια χώρα θα τους δεχθεί;
2. Πολλές επικρίσεις εκτοξεύονται κατά του Xi Jinping, ως ανίκανου φιλόδοξου εξουσιομανή. Οι επικρίσεις ίσως να είναι ορθές εν μέρει. Κάθε κομμουνιστής ηγέτης είχε εξουσιολαγνεία.
Εκτός όμως από την απαίτηση για περισσότερη ελευθερία έκφρασης ώστε οι πολίτες να μπορούν να κρίνουν, να διαφωνούν και να επικρίνουν τις πολιτικές του ΚΚΚ που κυβερνά, οι υπερασπιστές δεν βρίσκουν άλλες ουσιαστικές επικρίσεις.
α) Ο Σι δεν έπρεπε να ενδώσει στον εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ, λένε. Αντίθετα θα έπρεπε να υποχωρήσει όπως έκαναν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ιαπωνία.
β) Το Χονγκ Κονγκ έχει δίκιο καθώς αγωνίζεται για ελευθερίες και δημοκρατία. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να προωθήσει τέτοια “φιλελεύθερη” πολιτική.
γ) Η καραντίνα στο Γουχάν επιβλήθηκε τον Ιανουάριο 2020 ενώ τα πρώτα κρούσματα παρουσιάστηκαν αρχές Δεκεμβρίου 2019. Κακή εκτίμηση της κατάστασης, απόκρυψη, καταπιεστικά μέτρα.
3. Οι υπερασπιστές λένε πως ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε η Ιαπωνία έκαναν υποχωρήσεις και πως ούτως ή άλλως ο Τραμπ είναι αναξιόπιστος. (Μάλλον συμφωνώ κι εγώ.)
Ναι, υπήρξε καθυστέρηση στις ορθές εκτιμήσεις και τα ορθά μέτρα, μα κανείς δεν ήταν σίγουρος για τη σοβαρότητα της κατάστασης και δεν ήθελαν να προκαλέσουν πανικό. (Αυτή είναι μια συχνή δικαιολογία μα δεν ευσταθεί. Οι ιθύνοντες γνώριζαν τη σοβαρότητα από νωρίς μα ίσως έλπιζαν να περιορίσουν την επιδημία κι έτσι να μην φανεί πως υπήρχαν τέτοια φαινόμενα που κηλιδώνουν τη φήμη της χώρας.)
Η φιλελεύθερη πολιτική δεν είναι αγαθό αξιαγάπητο στην Κίνα. Οι περισσότεροι Κινέζοι είναι ευχαριστημένοι με την κομμουνιστική δικτατορία. Δεν ενδιαφέρονται για τις δημοκρατικές ελευθερίες της Δύσης! Δεν θέλουν μουρλούς ηγέτες σαν τον Τραμπ! (Πολύ κατανοητό.)
