1. Όπως είδαμε, ο Χίτλερ ανήλθε στο υπέρτατο αξίωμα ως καγκελάριος με δημοκρατικές διαδικασίες – εκλεγμένος από ένα αξιοσέβαστο ποσοστό του λαού (αγροτών, εργαζομένων, υπαλλήλων κι επιχειρηματιών) και του Γενικού Επιτελείου μα αποδεκτός και από μέρος της αριστοκρατίας.
Χρησιμοποίησε πανουργία κι εκφοβισμό, συχνά δε και βία και φόνο.
Στους λόγους του, ειδικά το 1932, δεν απέκρυψε το γεγονός πως σκόπευε να εξαφανίσει όλα τα πολιτικά κόμματα μόλις καταλάμβανε την εξουσία. Παντού τέτοιοι τύποι, αυταρχικοί–εθνικιστές–λαϊκιστές–σοσιαλιστές θέλουν την απόλυτη εξουσία όχι απλά την κυβέρνηση.
Πολλοί Γερμανοί μετά τον πόλεμο ισχυρίζονταν πως δεν ήξεραν, πως παγιδεύτηκαν. Όλοι ψεύδονται. Μπορεί να μην ήξεραν λεπτομέρειες μα ήξεραν, ή όφειλαν να ξέρουν το προεκλογικό Πρόγραμμα του που έλεγε σαφώς, πχ, πως ήθελε νέες κτήσεις για τους Γερμανούς. Οι εφημερίδες αποκάλυπταν την έκφυλη ζωή του και των SA(= Sturm-Abteilung «θύελλας μαχητές» = Τάγματα Εφόδου), τις διασυνδέσεις με κακοποιούς και τις δολοφονίες.
2. Υπήρχε και το Mein Kampf «Ο Αγών μου», το φλύαρο, πομπώδες και ανιαρότατο βιβλίο που έγραψε με τη βοήθεια του Ρούντολφ Βάλτερ Ες όταν ήταν φυλακισμένος (1923). Σε αυτό έγραψε αρκετά για το πρόγραμμα της γερμανικής αναγέννησης (και στο πρώτο κεφάλαιο αναφέρει την προσάρτηση της Αυστρίας), τις προπαγανδιστικές μεθόδους του κόμματος με βασική αρχή το μεγάλο ψεύδος (τις οποίες εφάρμοσε ο πιστός του Γκέμπελς), την καταπολέμηση κάθε είδους μαρξιστών, την έννοια του εθνικοσοσιαλιστικού κράτους της καθαρής γερμανικής φυλής, τη δικαιωματική θέση της Γερμανίας στην κορυφή των εθνών.
Ο Μουσολίνι ομολόγησε πως δεν μπόρεσε να τελειώσει το βιβλίο. Οι περισσότεροι Γερμανοί μετά τον πόλεμο επίσης έλεγαν πως δεν το είχαν διαβάσει. Μα μια έρευνα που έγινε το 1945 έδειξε πως τουλάχιστον 25% το είχαν διαβάσει. Αν υποθέσουμε πως πολλοί απόκρυβαν το γεγονός πως το είχαν διαβάσει για να φαίνονται αθώοι, τότε το ποσοστό θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερο.
3. Εδώ παρουσιάζω μι σύνοψη των βασικών θέσεων του Mein Kampf.
Ο άνθρωπος είναι πολεμικό ζώο. Το έθνος είναι πολεμική μονάδα. Κάθε ζωντανός οργανισμός που δεν μάχεται για την ύπαρξή του αφανίζεται. Ομοίως μια φυλή. Η δε πολεμική ικανότητα της φυλής εξαρτάται από την καθαρότητά της.
Ξένα στοιχεία μιαίνουν τη φυλή. Λόγω της οικουμενικότητάς τους οι Εβραίοι είναι φιλειρηνιστές και διεθνικοί. Ο φιλειρηνισμός είναι θανάσιμο αμάρτημα διότι συγκρατεί τη φυλή από τον αγώνα για επιβίωση. Η εθνικοποίηση και ομοιογένεια των μαζών είναι πρώτιστο καθήκον μιας χώρας.
Οι αστικές αξίες για ειρήνη και τάξη αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές. Η διαπαιδαγώγηση πρέπει να δημιουργεί έναν Γερμανό που εύκολα θα μετατρέπεται σε πολεμιστή. Το γερμανικό κράτος πρέπει να προπαρασκευαστεί για δύσκολες μα σημαντικές αποφάσεις.
Η εξωτερική πολιτική μπορεί να είναι αδίστακτη. Η Αγγλία και η Ιταλία είναι οι δυο μόνοι πιθανοί σύμμαχοι της Γερμανίας. Μα η ίδια η Γερμανία πρέπει να αγωνιστεί για την ύπαρξή της. Οι χαμένες επαρχίες της δεν θα ανακτηθούν με δεήσεις προς τον θεό ή εκκλήσεις στην Κοινωνία των Εθνών (= ο τοτινός ΟΗΕ), μα με τη βία των όπλων. Η Γερμανία δεν πρέπει να πολεμήσει ταυτόχρονα ενάντια σε όλους τους εχθρούς της.
Η Γερμανία χρειάζεται να επεκταθεί στην Ευρώπη, εγκαταλείποντας την προπολεμική αποικιακή πολιτική. Θα αναζητήσει επέκταση προς τη Ρωσία και τα Βαλτικά κράτη (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία).
Μια συμμαχία με τη Ρωσία είναι παντελώς απαράδεκτη. Τυχόν διεξαγωγή πολέμου ενάντια στη Δύση με σύμμαχο τη Ρωσία θα ήταν μεγάλο έγκλημα διότι σκοπός των Σοβιετικών είναι ο θρίαμβος του διεθνούς εβραϊσμού – και φυσικά η εδραίωση του μπολσεβικισμού.
4. Αυτός ήταν ο σκελετός της πολιτικής φιλοσοφίας του Χίτλερ. Δεν έκανε τίποτα περισσότερο από όσα ευαγγελίζεται σε αυτό το κείμενο. Τα βασανιστήρια στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, τα απάνθρωπα πειράματα πάνω στους έγκλειστους, τα κρεματόρια και οι θάλαμοι αερίων καθώς και άλλες λεπτομέρειες δεν μπορούσαν φυσικά να αναφερθούν λεπτομερώς. Αλλιώς, διατυπώνονται σαφέστατα ο επανεξοπλισμός και στρατικοποίηση τους Έθνους, η κάθαρση από τα μολυσματικά στοιχεία των Εβραίων, αθίγγανων κλπ., ο επεκτατικός πόλεμος και οι βίαιες προσαρτήσεις μετά τις ανακτήσεις των χαμένων επαρχιών. Και αυτά έγιναν σταδιακά, προσεκτικά με πρόγραμμα – όχι με μια φαντασμαγορική κίνηση.
Όχι μόνο οι Γερμανοί πολίτες μα και οι άλλες χώρες έπρεπε να καταλάβουν από τις αρχές του 1934 ότι ο Χίτλερ είχε προγραμματίσει τον πόλεμο. Έπρεπε όσο ήταν στρατιωτικά αδύναμος να τον περιορίσουν εφαρμόζοντας αυστηρά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών και του Λουκάρνο (1924).
Ξύπνησαν στην τρομακτική πραγματικότητα όταν ήταν πολύ αργά!
