Σήμερα εξετάζω ένα εμπρηστικό θέμα: τα καθημερινά γεύματά μας, πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό. Αν πιστέψουμε το δόγμα των Ρωμαιοκαθολικών, transubstantiation “μετουσίωση”, 3 φορές καθημερινά τρώμε κυριολεκτικά το σώμα του Ιησού Χριστού και πίνουμε το αίμα του. Βέβαια, εκείνοι το κάνουν αυτό στη Θεία Μετάληψη, μα τα λόγια του Χριστού στο ευαγγέλιο του Λουκά (22.19-20) στο Μυστικό Δείπνο είναι ξεκάθαρα καθώς λέει πως τρώνε το σώμα και πίνουν το αίμα του:
Τούτο εστί το σώμα μου (= ο άρτος) το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο
ποιήτε εις την εμήν ανάμνησιν… Τούτον το ποτήριον, η καινή διαθήκη
εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον.
“Να το κάνετε αυτό [όταν φαγοπίνετε] για δική μου ανάμνηση”!
Άλλοι Χριστιανοί θεωρούν τη Θεία Μετάληψη ως συμβολική. Μα και αυτοί και όλοι δέχονται το δόγμα πως ο Θεός έστειλε τον Υιό του, “Θεόν εκ Θεού” σε ανθρώπινη μορφή να θυσιαστεί δια σταύρωσης για να σωθεί η ανθρωπότητα από την προπατορική αμαρτία και όσες άλλες ακολούθησαν στις χιλιετίες σάμπως κι εμείς φταίμε για τις αμαρτίες των προγόνων μας!
Είναι μια συλλογιστική εντελώς παράλογη και διόλου σύμφωνη με τη δικαιοσύνη και τη λειτουργία του Φυσικού Νόμου. Ούτως ή άλλως, τίποτα δεν βελτιώθηκε (ή “σώθηκε”) στην ανθρωπότητα. Στην πραγματικότητα, οι του Χριστού Εκκλησίες και σέχτες διέπραξαν εγκλήματα εν ονόματι του Θεού, της θρησκείας και της πίστης τους, πολύ μεγαλύτερα από τους Ναζί.
Αν πιστέψουμε (καθόλου λογικό!) κάποιους αποκρυφιστές (βλ. τέλος του 5ου κεφαλαίου του Search of the Miraculous “Αναζητώντας τον Κόσμο του Θαυμαστού” του P. D. Ouspensky’), ο Χριστός όντως έδωσε μέρος της σάρκας και του αίματός του κυριολεκτικά στους μαθητές στον Μυστικό Δείπνο. Σωστός κανιβαλισμός!
Κι εμείς οι Χριστιανοί τον επαναλαμβάνουμε συμβολικά (ή κυριολεκτικά κατά τους Ρωμαιοκαθολικούς) στη Θεία Μετάληψη, μια φορά τον χρόνο, ή πιο τακτικά αν πεινούμε και διψούμε για τη σωτηρία της ψυχής μας.
Στην εποχή μας δεν γνωρίζω καμιά οικογένεια που να λέει μια προσευχή ευχαριστίας στον Θεό πριν το γεύμα για τα αγαθά του γεύματος. Αυτή η πρακτική όμως ήταν συνηθισμένη (και σε ορισμένες οικογένειες σε Αγγλοσαξονικές χώρες, κυρίως, η παράδοση συνεχίζεται κάπως αναιμικά). Στη χώρα της Ορθοδοξίας έχει πάψει εδώ και τρεις γενιές τουλάχιστον.
Μαζί με την προσευχή ευχαριστίας, που φέρνει ησυχία και σθένος στον νου μας, έφυγε και η ιδέα του κανιβαλισμού. Ποιος “πιστός” θυμάται πλέον πως όταν τρώει και πίνει, ή μεταλαβαίνει έστω, καταπίνει το σώμα και το αίμα του Χριστού; Και το ότι το κάνει ή το θυμάται ως θρησκευτικό δόγμα, τον βοηθάει να γίνει καλύτερος άνθρωπος και να εφαρμόζει τις οδηγίες του Χριστού όπως δίνονται, κυρίως, στην “Επί του Όρους Ομιλία” (Ματθ, κεφ 5-7);
Τουλάχιστον ας θυμόμαστε να στείλουμε τις ευχαριστίες μας στον Ύψιστο και στους Νόμους της Φύσης που παράγουν όλα όσα τρώμε και πίνουμε μα και τους παραγωγούς, μεταφορείς και πωλητές των τροφίμων!
