Ναι, θα μπορούσε ο Σύριζα και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας ο μέγας Ιεροφάντης, μετά την καταστροφική τετραετία εξουσίας (περισσότερο τουρισμού και άγχους) που απόλαυσε 2015-2019, θα μπορούσε να μεταλλαχθεί ως εκ θαύματος (έχουν συμβεί μεγαλύτερες μεταλλάξεις) σε σοβαρή αριστερή παράταξη. Μα, το λέω πιο ξεκάθαρα, μόνο με θαύμα σαν εκείνο του Ιησού και άλλων κρασοπατέρων που έκανε το νερό κρασί καλής ποιότητας!
Διαβάζω κυρίως τις τελευταίες μέρες του έτους 2021 άρθρα από διάφορους έγκριτους αναλυτές, που σε κάθε στραβοτιμονιά του Τσίπρα γράφουν το κατεβατό τους για την πολλοστή διαπίστωση πως δεν έχει ωριμάσει, δεν έχει σοβαρευθεί, ο πολιτικάντης αυτός της αναρχοαριστεράς. Παίρνω από διάφορα κείμενα μερικώς σχετικά σχόλια.
Ο Α. Τσίπρας είναι ένας πολιτικός αρχηγός που θέλει να πει κάτι μεγάλο, χωρίς να διαθέτει ιδέες κι έμπνευση αντίστοιχου μεγέθους…
Ο Σύριζα είναι εγκλωβισμένος σε ένα άνυδρο πολιτικό λίμπο…
Ανυπαρξία σχεδίου, προγράμματος ή στοιχειώδους πρότασης…
Δείχνει ελαφρότητα με το κυνήγι εντυπώσεων και τον ανερμάτιστα συγκρουσιακό χαρακτήρα του…
Ο Σύριζα αποδυναμώνεται μέρα με τη μέρα καθώς σνομπάρει συστηματικά τη σοβαρότητα…
Η πανδημία ήταν μια καλή ευκαιρία για να αναπτύξει ο Σύριζα το ενήλικο προφίλ που οι καλοπροαίρετοι περίμεναν…
Ο Τσίπρας μπορούσε [στην πανδημία] να γίνει ένας καλός ‘σπασίκλας’ που θα αναβάθμιζε τον ανταγωνισμό….κλπ. κλπ.
Πώς θα μπορούσαν αρθρογράφοι και αναλυτές να πιστεύουν και να περιμένουν τέτοια πράγματα από τον Σύριζα και τον αρχιερέα του; Μπορεί να είναι καλοπροαίρετοι κι αισιόδοξοι, μα τι σημάδια έδειξε ο προωθητής αυτός της κοινωνικής ανυπακοής και βίας ώστε να δικαιολογούνται τέτοιες προσδοκίες;
Άλλαξε στο παραμικρό ο λαϊκιστής, κυνικός, αγράβατος Τσίπρας στα τέσσερα έτη που με τον σύντροφο Ανέλ-ληνα Καμμένο κυβέρνησε την Ελλάδα;… Όχι. Πήγε από το κακό στο χειρότερο με τις πυρκαγιές στο Μάτι και τους 103 νεκρούς. Ακόμα και η προσαρμογή του στις επιταγές και πολιτικές της ΕΕ (και ΔΝΤ) ήταν απαραίτητη για να μπορέσει να διατηρηθεί στην εξουσία. Οπότε γιατί ν’ αλλάξει τώρα; Είναι δυνατόν για έναν αμόρφωτο άντρα της ηλικίας του ν’ αλλάξει;
Αυτός ο κυνικός φαντασιόπληκτος οπορτουνιστής, παρότι με πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού (και μεταπτυχιακό Μάστερ), νόμιζε πως η στροφή 360 μοιρών είναι αλλαγή αντίστροφη όπως 180 μοιρών. Πώς, ένα τέτοιο χαϊβάνι θα μπορούσε να αλλάξει νοοτροπία και τρόπους δράσης;
Ναι, όπως είδαμε, φοράει καινούρια αλλαξιά με πουλόβερ ζιβάγκο, σαν τον μέγα Αείμνηστο του πράσινου ήλιου (άλλου απατεώνα λαϊκιστή).
Αλλάζει ο Μανωλιός και βάζει τα ρούχα του (τα ίδια!) αλλιώς.
Έχει τη βαθύρριζη ιδεοληψία του ο άνθρωπος. Έχει τις εδραιωμένες συνήθειές του. Είναι αρχηγός μιας (φθίνουσας) αντιπολίτευσης. Έχει κάποια ερείσματα σε κάποιους κύκλους του εξωτερικού που και αυτοί συρρικνώνονται. Γιατί λοιπόν και πώς θα αλλάξει;
Η ρεαλιστική πολιτική που αγγίζει την πραγματικότητα ‘θέλει δουλειά, κόπο, άνοιγμα στην σκληρή κυριολεξία και, ως γνωστόν, ο Αλέξης Τσίπρας κάτι τέτοια δεν τα συμπαθεί. Προτιμά τη μαγεία της ονειροφαντασίας’. (Άρης Αλεξανδρής ‘Τι του φταίει;’ Καθημερινή 23/12/21.)
Η ασυναρτησία και ο οπορτουνισμός είναι, προσθέτω, δυο αναπόσπαστα συστατικά του ψυχισμού του.
Οπότε μόνο αιθεροβάμονες μπορούν να πιστεύουν και να περιμένουν τσιπρικό θαύμα αλλαγής.
