1. Το Ισραήλ είναι σύμμαχός μας τώρα και της Κύπρου. Αυτός είναι ο λόγος που ασχολήθηκα τελευταία με αυτή τη χώρα. Ο άλλος λόγος είναι ότι κατόρθωσε να επιβιώσει και να αναπτύξει μια σχετικά καλή οικονομία και οπωσδήποτε την ισχυρότερη πολεμική μηχανή στη Μέση Ανατολή. Πώς;
Χρειάζεται να συλλογιστούμε το γεγονός πως για πάνω από 2000 χρόνια οι Εβραίοι έχουν εκδιωχθεί, κυνηγηθεί, καταπιεστεί, εξοστρακιστεί, βασανιστεί γενοκτονευθεί με κτηνώδη τρόπο. Η κάθε κοινότητα Εβραίων στις αραβικές χώρες (κάποτε και σε χριστιανικές), η Yishuv, ήταν σχεδόν πάντα στόχος εξόντωσης από τους αγαθούς γείτονες.
Μετά το ολοκαύτωμα των Ναζί, οι αποφασισμένοι Εβραίοι που ίδρυσαν το Ισραήλ (με αρκετή βοήθεια εξ Αμερικής) το έκαναν θεμελιακή αρχή να υπάρχει ένα κράτος ισότιμο με άλλα μα και αρκετά ισχυρό που να μπορεί να προσφέρει προστασία σε κάθε αδικημένο, απειλούμενο, κατατρεγμένο Εβραίο στο Ισραήλ μα και παντού στον κόσμο.
2. Μην ξεχνάμε πως σε πολλές χώρες οι Εβραίοι ήταν οι αβανγκάρντ στις επιστήμες, στην τεχνολογία, στις τέχνες.
Μόλις ιδρύθηκε το Ισραήλ πολλοί από τους εξέχοντες Εβραίους μετοίκησαν φέρνοντας στη χώρα όχι μόνο υλικό πλούτο μα επίσης τις επιστημονικές και καλλιτεχνικές δεξιότητές τους. Πολλοί άλλοι μετοίκησαν για να ενταχθούν στις πολεμικές δυνάμεις. Πολλοί νέοι είχαν νόμιμα ή παράνομα πάει στην Παλαιστίνη νωρίτερα να πολεμήσουν για την ίδρυση του εβραϊκού κράτους του Ισραήλ.
Οι Ισραηλινοί όλοι αγαπούν τις ένοπλες δυνάμεις τους διότι γνωρίζουν με απόλυτη βεβαιότητα πως αυτές υπάρχουν για να προστατεύουν τον λαό – και ο λαός είναι οι ένοπλες δυνάμεις όσο σε καμιά άλλη χώρα.
Οι στρατιώτες όλοι είναι πιστοί, οι διοικητές τους είναι ειλικρινείς και αφοσιωμένοι και οι νέοι δεν διστάζουν να υπηρετήσουν – αγόρια και κορίτσια.
Μα ο στρατός προσελκύει Βεδουίνους, και Άραβες και χριστιανούς και μουσουλμάνους και Δρούζους. Είναι στρατός φιλίας, εμπιστοσύνης, αλληλοκατανόησης.
3. Έχουν πολλά όπλα που οι Άραβες εχθροί δεν διαθέτουν. Δυο είναι σημαντικά.
Ξέρουν πως αν χάσουν σε πόλεμο με τους Άραβες, Τούρκους ή Πέρσες, ή όποιον άλλο, θα εξοντωθούν. Ξέρουν πολύ καλά πως οι Άραβες, αν μπορέσουν, θα τους εξολοθρεύσουν. Επομένως πάντα πολέμησαν και θα πολεμήσουν πολύ γενναιότερα από οποιονδήποτε σαν να διακατέχονται από τον θεό το πολέμου, την οργή του Ιεχωβά, του δικού τους Θεού.
Το δεύτερο είναι η Υπηρεσία Αντικατασκοπίας και Πληροφοριών, η απαράμιλλη Μοσάντ. Είναι όντως μοναδική, όπως και οι Ειδικές τους Δυνάμεις.
Νίκησαν τους Άραβες τρεις φορές παρότι οι εχθροί τους ήταν υπεράριθμοι. Την πρώτη φορά αντιμετώπιζαν και τους Βρετανούς: ήταν ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας τους όπως τον λένε, ο Nakba πόλεμος της «καταστροφής» 1948. Ακολούθησε ο πόλεμος των 6 ημερών (1967) οπότε το Ισραήλ επεκτάθηκε, και μετά ο Πόλεμος Yom Kippur που έληξε με το Ισραήλ και την Αίγυπτο να υπογράψουν συνθήκη ειρήνης.
Έκτοτε τα αραβικά κράτη δεν δοκίμασαν άλλη επίθεση. Μόνο οι τρομοκράτες Άραβες εκτοξεύουν πυραύλους από ασφαλείς τοποθεσίες μέσα στα σχολεία των παιδιών τους.
