1. Διάβασα άρθρο του κ. Αντώνη Καρακούση με αυτόν τον τίτλο στο ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ, 11/2/20. Πολύ παράξενο.
Κάποιος σοβαρός πολιτικός, γράφει ο Αντώνης Καρακούσης χωρίς να τον ονομάζει, δίνει μια ανάλυση της παρούσας κατάστασης και των κινδύνων της χώρας. Επίσης συμβουλές για το πώς να πορευθούμε.
Δεν ξέρω αν όντως είναι κάποιος πολιτικός ή ιδέες του Αντώνη Καρακούση. Να ελέγχουμε τα δημοσιονομικά· να μη δημιουργούμε λάθος εντυπώσεις πως θα γίνουν επενδύσεις γιατί το θέλει η κυβέρνηση· να γίνουν μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη, Παιδεία· το κράτος να γίνει αξιοκρατικό… κ.λπ., κ.λπ.
Αναρωτιέμαι αν όντως αυτός ζει στην Ελλάδα και ξέρει τους πολιτικούς!
2. Μετά, πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα πως έχουμε μόνο τον Κ. Μητσοτάκη και τον Αλ. Τσίπρα και με αυτούς θα πάμε.
Σωστό, δυστυχώς: μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα…
Ο Τσίπρας, συνεχίζει, απέκτησε κρίσιμη μάζα εμπειριών. Έφαγε τα μούτρα του μα μετά πειθάρχησε σε κάποιο σχήμα πολιτικής. Κουτσά-στραβά σταθεροποίησε τα δημοσιονομικά κι επέλυσε το Μακεδονικό. Τώρα πρέπει να προετοιμαστεί κατάλληλα να ανανεώσει το κόμμα και το επιτελείο του, να διευρύνει τους ορίζοντές του, να αυτοβελτιωθεί. (Αυτά ο πολιτικός του Αντώνη Καρακούση.)
Οπωσδήποτε ο Τσίπρας άλλαξε κάπως από τον αμαθέστατο φουριόζο κομμουνιστάκο που θα μεταρρύθμιζε Ευρώπη και Κόσμο. Μα κατά πόσο έμαθε κάτι ουσιαστικό και θα μπορέσει ποτέ να διευρύνει τους ορίζοντές του είναι πολύ αμφίβολο – για μένα απίθανο. (Η ομιλία του στο κόμμα, 15/2/20, με τη λαχτάρα του να αλώσει όλους τους «κρίσιμους αρμούς της εξουσίας» έδειξε πως δεν έμαθε τίποτα για την πολιτική στην ΕΕ και την Ελλάδα!)
3. Μετά είναι ο Μητσοτάκης που έδειξε να διαθέτει δυνάμεις για τα καθήκοντα του πρωθυπουργού μα μόλις τώρα (Φεβ 2020, 7 μήνες μετά την ανάληψη καθηκόντων) αρχίζει να δοκιμάζεται. «Οφείλει να γίνει αποφασιστικός». (Δοκιμάστηκε από τις πρώτες μέρες. Αποφασιστικός είναι, μα πολλές αποφάσεις του είναι λαθεμένες ή τουλάχιστον υποχωρητικές σε κάποια συμφέροντα που σίγουρα εμπλέκουν πολλές ψήφους!)
Να καταπιαστεί, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τα μεγάλα και δύσκολα και να δείξει πως επιδιώκει μεταρρυθμίσεις. (Συμφωνώ απόλυτα μα δεν το βλέπω.) Να ξεφύγει από πελατειακές αγκυλώσεις και τον ελιτισμό που κληρονόμησε. (Και τα δυο πολύ δύσκολα ως αδύνατα στις συνθήκες ρουτίνας με τα Νεοδημοκρατικά βαρίδια.) Ευτυχώς μετά τη μεταναστευτική κρίση και την πανδημία, ξανα-δείχνει τον παλιό εαυτό που δεν χρειάζεται να κάνει συμβιβασμούς.
4. Αυτούς έχουμε, με αυτούς θα πορευτούμε. Ας τους βοηθήσουμε να γίνουν καλύτεροι και αποδοτικότεροι για τη χώρα μας. Και μετά ο ανώνυμος επισκέπτης αποχώρησε.
Κρίμα. Έπρεπε να τον ρωτήσουν «πώς θα τους βοηθήσουμε;» Διότι ο Μητσοτάκης, είμαι βέβαιος, ξέρει τι χρειάζεται για τις συνηθισμένες συνθήκες (δεν υπονοώ Γεωφορολόγηση και ηθική παιδεία), μα δεν μοιάζει να θέλει να πιέσει περισσότερο. Αρκείται στο νερόβραστο «Το είπαμε, το κάναμε»! Ο Τσίπρας – πέρα βρέχει!…
