1. Μετά τις κωλοτούμπες του κυνικού κλόουν κ. Τσίπρα οπότε ξεπέρασε και τους κεντροδεξιούς της ΝΔ και του Πασόκ σε μνημόνια, υπερφορολόγηση και μεταρρυθμίσεις, είναι αδύνατο να διαχωρίσεις την πολιτική των μεγάλων κομμάτων.
Η συγκυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου έδειξε καθοριστικά πια πως δεν υπήρχε σοβαρή διαφορά μεταξύ ΝΔ και Πασόκ. Και τα δυο ήταν και παραμένουν σοσιαλδημοκρατικά κόμματα με δικτατορεύοντες προέδρους-ηγέτες. Δεν είναι δύσκολο να προσθέσουμε σε αυτά το Ποτάμι με τον Θεοδωράκη και τους Κεντρώους με τον Λεβέντη..
Μένει το ΚΚΕ με την αμετανόητη σταλινική του κληρονομιά που λειτουργεί στις δεκαετίες πριν το 1990. Γι’ αυτό ίσως και τα ποσοστά του έχουν μειωθεί (Φεβ 2018) στο 5% των ψηφοφόρων. Αλλά ας μην ξεγελιόμαστε: ελέγχει το ΠΑΜΕ ένα σκληροπυρηνικό συνδικαλιστικό κίνημα μπρατσάκηδων, αντίστοιχο των ταγμάτων της Χρυσής Αυγής, που μισεί την εργασία φανατικά και την σταματά με απειλές και βία όποτε θέλει και ας μην το αφορά άμεσα!
2. Ουσιαστικά λοιπόν πρόκειται για μια «χωριάτικη» όπου ξεχωρίζουν για την αγνότητά τους το ΚΚΕ και η ΧρΑυγή – τα δύο άκρα του φασισμού.
Τι να στηρίξεις και να ψηφίσεις από τα άλλα 3 (ή 7 αν λάβουμε υπόψη τα ΑΝΕΛ και Λεβέντη, τα αναρχοαριστερά ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ κλπ. που παίρνουν 1%).
Κανένα από τα 3 άλλα σίγουρα (ΝΔ, Σύριζα, Φώφη/Κίνημα Αλλαγής) δεν έχει πολιτικές αρχές καθαρές. Στην πραγματικότητα κανένα δεν έχει αρχές διότι είναι όλα κόμματα με φιλόδοξους εγωιστές.
Όπως έχει επισημανθεί πολλάκις από όλους του σοβαρούς δημοσιογράφους αναλυτές, το πρώτο που ενδιαφέρει όλους αυτούς είναι η προσωπική επικράτηση του κομματάρχη και παραμονή στην εξουσία, μετά οι στενοί ημέτεροι, μετά το κόμμα τους και τέλος, αν περισσεύει χρόνος κι ενέργεια, η Πολιτεία των παλαβών και παραπλανημένων Ελλήνων.
Τους λέω παλαβούς, παραπλανημένους, ηλίθιους και καθυστερημένους ή παρανοϊκούς, διότι κάνουν ανώφελα, βλακώδη, γελοία κινήματα όπως των «Δεν-πληρώνω» αλλά δεν κάνουν ένα κίνημα που να απαιτεί την μη-παραγραφή παραβάσεων από υπουργούς και βουλευτές και την τιμωρία των απατεώνων που υπόσχονται παραδείσους μα όταν εκλεγούν προσφέρουν κολάσεις.
3. Χρειάζεται πρόσθετη πίεση ώστε αυτά τα κόμματα και κυρίως τα ανδρείκελα που τα διοικούν διεκδικώντας την εξουσία, να παρουσιάζουν με απλότητα και σαφήνεια ένα λεπτομερές πρόγραμμα πολιτικών και μεταρρυθμίσεων που θα νομοθετήσουν αν και όταν εκλεγούν. Π.χ. –
1) Μείωση των βουλευτών σε 100.
2) Μη-παραγραφή υπόπτων παραβάσεων από βουλευτές και υπουργούς.
3) Τιμωρία απατεώνων που δεν τήρησαν υποσχέσεις.
4) Ετήσια αξιολόγηση όλων των ΔΥ στο ευρύτερο Δημόσιο (ΔΕΚΟ και ΤΑ) αλλά και βουλευτών και υπουργών. Να μετατραπούν από ρεμάλια του κόμματος σε λειτουργούς και υπηρέτες του εθνικού συμφέροντος.
5) Εξορθολογισμένο ασφαλιστικό όπου οι συντάξεις θα αντιστοιχούν ακριβώς στις πληρωμένες εισφορές και τίποτε παραπάνω.
6) Μόνιμο φορολογικό σύστημα που ενθαρρύνει ανάπτυξη και δημιουργία, αντί να ευνοεί και να τιμωρεί ομάδες.
7) Μεταρρύθμιση στην Παιδεία που να ευνοεί την εκπαίδευση, τη μάθηση, την έρευνα και ανάπτυξη ενάρετου χαρακτήρα.
8) Κλπ, κλπ.
Μόνο έτσι, όχι με κομματικές μπουρδολογίες και ασάφειες θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό και βέβαια η οικονομία.
Αλλά σαν τον Βουλαρίνο του ΣΚΑΪ, οι Έλληνες λατρεύουν «την μπούρδα απ’ όπου κι αν αυτή προέρχεται»!
