1. Όταν συναντώ τον Βαρουφάκη ως φωτογραφία, ως ομιλία ή έστω μνεία – αμέσως σκέφτομαι τον Ελύτη. Ναι, τον ποιητή μας που πήρε βραβείο Νόμπελ. Και τελευταία, όταν χρειαστεί να κοιτάξω κάποιο γραπτό του Ελύτη, καθώς το διαβάζω, σκέπτομαι τον Βαρουφάκη – που περιθωριοποιήθηκε απρεπέστατα.
Τι το κοινό έχουν; Οικονομολόγος, επιστήμων σεβαστός στον Σόιμπλε ο Βαρουφάκης. Νομπελίστας ποιητής (του Αιγαίου), σεβαστός παντού ο Ελύτης.
Κι όμως έχουν τρία κοινά στοιχεία σίγουρα. Ναρκισσισμός, πεποίθηση πως “είμαι πάνσοφος” και ασυναρτησία στη (διαχρονική) έκφραση.
“Εκφράζομαι”, γράφει ο Ελύτης στο “Μικρός Ναυτίλος” (Ίκαρος 1986, σ89) “όπως ένα περγαμόντο στον πρωινό αέρα”!!!
Πώς εκφράζεται ο Βαρουφάκης; ….
2. Ο Σύριζα ψηφίστηκε από 4% σταλινιστών αριστερών και 32% κεντροαριστερών ( άπληστων πασόκων βαθυπράσινων, συνδικαλιστών – να πούμε 15% ;), κεντρώων (μετακινούμενων) και κεντροδεξιών (απογοητευμένων) και άλλων ίσως παρόμοιων μετακινούμενων, απογοητευμένων και αγανακτισμένων.
Σήμερα γράφω μερικές σκέψεις για την κυβέρνηση Σύριζα και άρχισα με τον Βαρουφάκη, διότι αυτός, νομίζω, είναι το μόνο μέλος της κυβέρνησης που δεν ανήκει στο κόμμα και κατά βάθος ίσως ούτε στο 4%. Διότι δεν μπορεί να ασπάζεται όλες τις αρλούμπες του κυβερνητικού τσίρκου.
Από την άλλη όμως εξέφραζε την πιο ανάλαφρη σχιζοφρένεια του αλλοπρόσαλλου κυβερνητικού παραμορφώματος. Τη μια θα κάνουμε στάση πληρωμών, την άλλη θα τιμήσουμε τις υποχρεώσεις μας. Τη μια το χρέος είναι βιώσιμο, την άλλη όχι. Και πάει λέγοντας από συνέντευξη σε συνέντευξη.
Παρά τα ελαττώματά του, ο Βαρουφάκης μοιάζει να είναι ο πιο διαλλακτικός, ειλικρινής και μορφωμένος του συρφετού που αποτελεί τη συριζική κυβέρνηση.
Αλλά το 32% δεν μοιάζει να εκπροσωπείται στην κυβέρνηση! Ούτε και στην κοινοβουλευτική ομάδα: όλοι μιλούν τη σκουριασμένη συριζική γλώσσα του ηγέτη.
3. Πολλά επίθετα έχουν χρησιμοποιηθεί για να υποδειχθεί ένα ή άλλο χαρακτηριστικό αυτής της αλλοπρόσαλλης “πρώτη-φορά-Αριστερά-της-προόδου”.
Πολλοί έχουν χρησιμοποιήσει το “Αριστερά της οπισθοδρόμησης”. Και όντως μόνο πισωγυρίσματα έφεραν μέχρι στιγμής – στην οργάνωση γενικά των υπουργείων, στη διοίκηση, στη δικαιοσύνη, στη φορολογία, στην ανάπτυξη γενικότερα. Ο Ιδιωτικός τομέας στενάζει και βογκά σχεδόν ετοιμοθάνατος, ενώ οι ΟΤΑ έχουν ξεσηκωθεί και αποτινάζουν με βδελυγμία την προεκλογική τους στήριξη του Σύριζα.
Η μεγαλύτερη, κρισιμότερη οπισθοδρόμηση έγινε στην Παιδεία. Δεν μπορεί ο Μπαλτάς να τσεκούρεψε μόνος του την ελάχιστη βελτίωση που εισήγαγαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.. Άσχετα με το τι λένε πρώην συμμαθητές του και τι νομίζει ο ίδιος και οι “σύντροφοι”, δεν έχει αρκετή ευφυΐα για να μπορέσει να σπρώξει το εκπαιδευτικό σύστημα, και δει το πανεπιστημιακό επίπεδο, τόσο πίσω. Πλάτη, χέρι και μυαλό πρέπει να έβαλε και ο ανερμάτιστος πρωθυπουργός.
Φανταστείτε! Από δω και πέρα θα αποφασίζουν οι συντεχνίες, ο Σύριζα και οι φοιτητές για τα πανεπιστημιακά δρώμενα!
Είναι σαν να λέμε πως στα φρενοκομεία θα αποφασίζουν οι έγκλειστοι και συγγενείς τους ποιοι νοσηλευτές θα τους κουράρουν και πώς!
4. Ναι, τους έχουν πει γελοίους, παλαβούς, ψυχοπαθείς – τους κυβερνώντες.
Στην πραγματικότητα είναι φιγούρες εφιαλτικές – με την αγραμματοσύνη, την αλαζονεία, την ανικανότητα, την ανευθυνότητά και τον δογματισμό τους (και την αναποφασιστικότητα κι ευθυνοφοβία του Τσίπρα).
Ακούστε τον σταλινιστή Λεουτσάκο και άλλους να λένε πως οι Ευρωπαίοι πρέπει να μας δώσουν τα λεφτά που μας οφείλουν και η ρήξη δεν είναι η συντέλεια του κόσμου (όχι του κόσμου, μόνο της Ελλάδας, δυστυχώς για μας που δεν έχουμε βουλευτικά εισοδήματα)! Τον Σκουρλέτη να λέει πως δεν υποχωρούμε και θα πάμε σε δημοψήφισμα ή εκλογές – σάμπως και οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται – και πως «τα εργασιακά κεκτημένα είναι σημείο πολιτισμού», αντί τεμπελιάς, τραμπουκισμού και τύφλας.
Τον ασουλούπωτο Σακελλαρίδη να προειδοποιεί τους Ευρωπαίους για τις ευθύνες τους και να λέει πως δεν γίνονται οι «μεταρρυθμίσεις» (ποιες;) διότι δεν υπάρχει ρευστότητα! Τον Παππά να ισχυρίζεται πως ανασυγκροτείται η παλιά ΕΡΤ (με νέες σπατάλες τη στιγμή που έχουν αδειάσει τα ταμεία) για να έχουμε «ένα αξιόπιστο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα», ανεξάρτητο, του οποίου θα προϊσταται ο ίδιος ολοκληρωτικά, για να έχουμε, στην πραγματικότητα, ένα πιστό φερέφωνο του κομμουνιστικού Σύριζα στη στρατηγική του της πλήρους άλωσης όλων των κρατικών μηχανισμών. Ο δε θρασύδειλος Τσίπρας να μεταθέτει τη δική του ευθύνη στον «λαό» με δημοψήφισμα, αντί να αποφασίσει ως αξιοπρεπής πρωθυπουργός, εντεταλμένος από το 70% τουλάχιστον του λαού να παραμείνουμε στο Ευρώ «πάσει θυσία»!
Για πολλοστή και παρατεταμένη φορά, ο παραγωγικός Ιδιωτικός τομέας θυσιάζεται για χάρη των κηφήνων του Δημόσιου. Πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι σε διάφορες επιχειρήσεις έχουν να πληρωθούν ως και πέντε μήνες αλλά όλα τα ταμεία στραγγίζοντα για να πληρωθούν οι ΔΥ που δεν παράγουν τίποτε άλλο από γραφειοκρατία και διαφθορά! Ιδού πολιτική ανάπτυξης!
5. Εφιαλτικοί είναι οι σύντροφοι της συμφοράς μας διότι δεν δείχνουν να έχουν κοινή λογική και θα καταστρέψουν το Έθνος ολοσχερώς. Δεν είναι μόνο ο νόμος του Μπαλτά που θα παραλύσει τα πάντα πετσοκόβοντας την Παιδεία και τη λίγη πειθαρχία που αυτή προωθούσε. Είναι και η μίμηση των ηρώων από τις μάζες. Ο τσαμπουκάς του Τσίπρα που θα ανάγκαζε τους Εταίρους να χορέψουν πεντοζάλη ενώ η συριζική ορχήστρα θα βαρούσε νταούλια!
Σκεφτείτε τη χώρα με δεκάδες χιλιάδες Ζωές, Τασίες και Ραχήλ, με Βούτσηδες, Κατρούγκαλους, Λαφαζάνηδες (όλο υποκλίσεις υπερήφανες), Λεουτσάκους (λαμπρή ενσάρκωση νεο-κομμουνισμού), Στρατούληδες κλπ.
Ποιος θα μπορέσει να κυβερνήσει μετά από τόση αλλοπροσαλλοσύνη; Πώς θα παραμεριστεί τόση μαγκιά, τόση έπαρση, τόση παράκρουση και χυδαιότητα, τόση ενθάρρυνση παρανομίας…
Ο πήχυς, το επίπεδο έχει πέσει χαμηλότερα από ποτέ προς τη βαρβαρότητα.
Δεν είναι γελοίο. Δεν είναι παράλογο. Είναι πράγματι εφιαλτικό.
