1. Πριν πολλά χρόνια ανακάλυψα πως στη Βεδική Παράδοση βρίσκεις διαφορετική προσέγγιση στην Αριθμητική, πράξεις πολλαπλασιασμού και διαίρεσης, στην Άλγεβρα και Γεωμετρία. Να σημειωθεί πως ούτε στην ίδια την Ινδία δεν χρησιμοποιείται η προσέγγιση αυτή έξω από ελάχιστους ανθρώπους.
Και είμαι βέβαιος πως λίγοι μαθηματικοί θα γνωρίζουν πως το δεκαδικό σύστημα αριθμών (αριθμοί 1, 2, 3 ως το 9 και το 0) προέρχεται από τον Leonardo Fibonacci στις αρχές του 13ου αιώνα. (βλ Χρέη (1) και Πρόοδος και Προλετάριοι.)
O Φιμπονάτσι πήρε αυτό το σύστημα από τους Άραβες καθώς ζούσε στην Αλγερία. Το 1202 έγραψε το Liber Abacus (Βιβλίο Υπολογισμού) στο οποίο παρουσίαζε την “Ινδική μέθοδο των μαθηματικών”. Όντως οι Άραβες αναγνωρίζοντας το άβολο σύστημα των Ρωμαίων (Ι,ΙΙ,ΙΙΙ,Χ,L κλπ.) και το χειρότερο των Ελλήνων (α, β, γ, κ κλπ.) υιοθέτησαν το σύστημα των Ινδών χάρη στον al Khwarizmi (780 – 850) στη Βαγδάτη. Και αυτό, μέσω του Φιμπονάτσι, πέρασε κι εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη!
2. Με το Ινδικό σύστημα τα Μαθηματικά, η Λογιστική κι άλλες επιστήμες μπόρεσαν να προοδεύσουν, όπως είχε προοδεύσει στην αρχαιότητα η Γεωμετρία.
Στη βάση της Φυσικής κι όλης της τεχνολογίας που σχετίζεται με τη Φυσική είναι τα Μαθηματικά. Στη βάση της Αεροδυναμικής, της Αρχιτεκτονικής, της Αστρολογίας και πολλών άλλων μελετών, είναι πάλι τα Μαθηματικά.
Οι χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες και οι εμπορικές συναλλαγές στη σύγχρονη μεγάλη κλίμακα δεν θα μπορούσαν να αναπτυχθούν δίχως το δεκαδικό σύστημα που εμείς παίρνουμε ως δεδομένο. (Ποιος Ινδός άραγε ανακάλυψε αυτό το θαυμαστό σύστημα πριν από 3 ή 4 χιλιετίες;)
Αλλά και στην κοινή καθημερινότητά μας είναι τόσο εύκολο να κάνουμε τους λογαριασμούς μας, να ψωνίζουμε, να ορίζουμε ημερομηνίες, να μετράμε βάρη και χιλιόμετρα και τόσα άλλα πράγματα. Πόσο άραγε θα μπορούσε να αναπτυχθεί η ζωή μας δίχως αυτό το μαγικό σύστημα αρίθμησης και τις μαθηματικές πράξεις που διευκολύνει;
3. Αλλά οι άνθρωποι μπορούσαν να κτίζουν μεγάλα οικοδομήματα, παλάτια και πυραμίδες, να φτιάχνουν καρότσια και καράβια και να υπολογίζουν τον χρόνο, τις αποστάσεις και τις κατευθύνσεις, πολύ προτού αναπτυχθούν οι σύγχρονες επιστήμες, πολύ πριν τη βεδική αρίθμηση και τα Μαθηματικά. Και οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες τα κατάφερναν με τα δικά τους συστήματα.
Σήμερα οι μαθηματικοί δημιουργούν και λύνουν μαθηματικά προβλήματα καθαρά θεωρητικά. Και θεωρούνται “διάνοιες” ή “μεγαλοφυίες”. Μα είναι όντως έτσι;
Το 1623 ο μεγάλος Γαλιλαίος δημοσίευσε το Il Saggiatore (ο εξεταστής/πειραματιστής) όπου έγραψε: “Η φιλοσοφία είναι γραμμένη στο μεγάλο βιβλίο, το σύμπαν… Είναι γραμμένη στη γλώσσα των μαθηματικών και τα γράμματά της είναι τρίγωνα, κύκλοι κι άλλα γεωμετρικά σχήματα”.
Είναι αυτή μια μεγαλοφυής διατύπωση ή πρόκειται για γλίστρημα ανοησίας;
4. Τα Μαθηματικά περιγράφουν μόνο τον υλικό κόσμο, τους όγκους του και τις μεταξύ τους υλικές σχέσεις. Και είναι τρομερά υπερεκτιμημένα όσον αφορά τη ζωή.
Τα Μαθηματικά δεν λένε απολύτως τίποτα για την ίδια την ενέργεια της ζωής και την κίνησή της στα ζωντανά σώματα, στα φυτά, στα ζώα και στους ανθρώπους.
Ακόμα κι αν μείνουμε στο υλικό σύμπαν, βλέπουμε πάρα πολλά φαινόμενα που τα Μαθηματικά δεν αγγίζουν. Τις οικογενειακές σχέσεις, τη σχέση κυβέρνησης και πολιτών, εκπαίδευση, λογοτεχνία, χαρά και θλίψη, ύπνος, έμπνευση, ευτυχία κλπ.
Και σε τελευταία ανάλυση, αυτά όλα τα φαινόμενα έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από τα Μαθηματικά και τις επιστήμες και τεχνολογίες που αυτά στηρίζουν.
