Υπάρχει μια μεγάλη πόλη στις ΗΠΑ που λέγεται Νέα Υόρκη – κι έχω βρεθεί εκεί. Μα ο Spiderman ήρωας κόμιξ και ταινιών (Μάρβελ) που ξεπετά αραχνένιο δίχτυ από τα χέρια του και πετάει σαν πουλί από κτήριο σε κτήριο, είναι ον φαντασίας.
Υπάρχει η πόλη Αθήνα, πρωτεύουσα της Ελλάδας και υπάρχει ένας αρχαίος μύθος που λέει πως η ονομασία προέρχεται από τη θεά Αθηνά που χάρισε το δέντρο ελιά. Υπάρχουν κι άλλες αρχαίες αφηγήσεις για τη γέννηση της θεάς όπως υπάρχουν και πολλοί ναοί που λατρευόταν. Μα δεν υπάρχουν τεκμήρια και μαρτυρίες που αποδεικνύουν την πραγματική ύπαρξη μια τέτοια θεάς και μάλιστα αθάνατης. Αφού δε γεννήθηκε (από τον κρόταφο του πατέρα της, θεού Δια), αφού είχε απαρχή ύπαρξης, πρέπει να έχει και τέλος, οπότε δεν μπορεί να ήταν αληθινά «αθάνατη»!
Το ίδιο ισχύει για όλες τις θεότητες του αρχαίου πολυθεϊσμού μας ή μυθολογίας.
Δεν υπάρχει καμιά παρατηρήσιμη απόδειξη (είτε μέσω αισθήσεων είτε άμεσης νοητικής γνώσης) για την ύπαρξη αυτών των θεϊκών όντων. Το ίδιο ισχύει και για αγγέλους και για σατανάδες και τέρατα έξω από τον νου ορισμένων ανθρώπων που ισχυρίζονται πως τους «είδαν».
Είναι γνωστή η ιστορία του μοναχού που έβραζε αυγά σε καιρό νηστείας και τον τσάκωσε ο ηγούμενος. Αμέσως εκείνος επιστράτευσε τη ζαβολιά του Διαβόλου που τον παρέσυρε στην αμαρτία. Τότε ο Διάβολος πετάχτηκε από το στόμα του μοναχού και είπε: «Είσαι ψεύτης. Εγώ από σένα έμαθα πως βράζουν αυγά»!
Τώρα κατά πόσο υπάρχει ο Θεός των Ιουδαίων, των Χριστιανών και των Ισλαμιστών, εξαρτάται από την έννοια που δίνεται σε αυτόν τον «θεό» – τη φύση και τις ιδιότητές του. Οι αφηγήσεις περί άμωμης σύλληψης και παρθενογένεσης, η ανάληψη του Χριστού και παρόμοια, όλα μοιάζουν με μυθολογία νεότερη. Όπως και η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου στην Παλαιά Διαθήκη που είναι η βάση για τον Ιουδαϊσμό και πολλή ισλαμική θεολογία. Αυτά όλα είναι μυθολογία.
Γιατί να διαλέξει ο Θεός έναν άσημο ξυλουργό ή έναν αγράμματο έμπορο-πολεμιστή να δώσει το αληθινό άγγελμά του στην ανθρωπότητα τη στιγμή που υπήρχαν τόσοι μορφωμένοι και ξακουστοί άνθρωποι που θα μπορούσαν πολύ πιο εύκολα να το διαδώσουν!
Άλλωστε, η περίπτωση της παρθένου Μαρίας δεν έχει τίποτα το μοναδικό. Πολλοί Έλληνες θεοί και μερικοί Βεδικοί είχαν ερωτική σχέση με θνητές που τους έκαναν παιδιά! Όπως εκείνα τα περιστατικά είναι μύθοι, έτσι και το χριστιανικό!
Στη Βεδική Παράδοση, σε πολλά κείμενα λέγεται πως οι θεότητες είναι συμπαντικές δυνάμεις (π.χ. ο Βάγιου του αέρα και όλων των αέρινων φαινόμενων, ο Ίντρα της- αστραπής, η Πριτχιβή της γης κλπ.) αλλά είναι ταυτόχρονα και δυνάμεις μέσα στον άνθρωπο (όπως ο Σούρια–Ήλιος στην όραση, ο Βάγιου στην αναπνοή κλπ.).
Ένας ύμνος του Atharva Veda (11.8.32) λέει πως οι θεότητες είναι μέσα στον άνθρωπο όπως γελάδια στο μαντρί τους. Στον ύμνο του ṚgVeda (1.129) λέγεται πως κάθε άνθρωπος, αν θέλει, μπορεί να ανακαλύψει τις θεότητες μέσα του και τη σύνολη δημιουργική διαδικασία.
Μερικοί ύμνοι (RV 1.164,65 ή 8.54.2) λένε ξεκάθαραπως όλες οι θεότητες είναι εκδηλώσεις του Απολύτου (Brahman).
