το μυαλό θέλει τη φώτιση για τον εαυτό του – όπως θέλει να έχει τη δική του οικογένεια και καριέρα
Πριν μερικά χρόνια μια κοπέλα ήθελε πνευματική ανάπτυξη και να έχει οικογένεια. Μιλήσαμε για μιάμιση ώρα περίπου και μου εξήγησε όλες τις φιλοδοξίες της μια προς μια. Ήταν φοιτήτρια στην Ιατρική Αθηνών. Ήταν «τρελά ερωτευμένη» με κάποιον φοιτητή της Ιατρικής, όπως γνώριζα. Στη μιάμιση ώρα δεν τον ανέφερε ούτε μια φορά. Μα μίλησε για τα όνειρά της, για τα παιδιά, για την καριέρα και για τη φώτισή της. “Εγώ, εγώ, εμένα και μου, μου, μου”!!!!
Δυο τρεις μήνες αργότερα ο νεαρός την άφησε…
Τι είναι αυτή η «φώτιση»; Ποιος ακριβώς τη θέλει;
Πριν μερικά χρόνια ένας κύριος ήθελε πνευματική ανάπτυξη για να εισχωρήσει στο ακασικό πεδίο. Κι επειδή δεν ήξερα τι ήταν αυτό μου είπε πως ήταν το διάστημα από τη Γη ως τη Σελήνη. Κι εκεί βρίσκονταν διατυπωμένες οι γνώσεις των Αρχαίων. Και ο ίδιος είχε δει εκεί τη φόρμουλα για τη θεραπεία του καρκίνου. Και θα την έκανε δώρο στην ανθρωπότητα. Έτρεμε ολόκληρος καθώς μιλούσε. Του ευχήθηκα καλή τύχη!
Αργότερα έμαθα πως μπήκε σ’ ένα από τα ψυχιατρεία μας.
Τι είναι αυτή η πνευματική ανάπτυξη; Ποιος ακριβώς τη θέλει;
Ήταν καλός άνθρωπος, ευθύς τύπος, καλλιτέχνης. Είχε διαβάσει πολλά, ήθελε την πνευματική ανάπτυξη, τη φώτιση. Ήθελε να ζωγραφίσει όμορφα πράγματα, να ευχαριστήσει τους φιλότεχνους με αληθινές εμπνεύσεις. Πήγε στην Ινδία. Γύρισε μετά από λίγες μέρες αφού, για κείνες τις μέρες «μαθήτευσε» σε κάποιον Ινδό σοφό. Και κατά την ώρα του διαλογισμού του είδε σαν να βρισκόταν έξω από το σώμα του, πίσω και πάνω, είδε «ετούτο το κορμί» σαν να ανήκε σε «κάποιον άλλο». Ένοιωσε πως είχε φτάσει σε κάποια φώτιση. Έγραψε ένα βιβλίο.
Τι είναι φώτιση, πνευματική ανάπτυξη; Ποιος τη θέλει;
Το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι πως, όπως να βρει τη θεραπεία του καρκίνου και αυτό το ίδιο να την κάνει δώρο στην ανθρωπότητα, όπως το να έχει έμπνευση και να παράγει νέα και ωραία τέχνη να ευχαριστήσει τους άλλους. Σε όλα μπαίνει το «εγώ» και το «δικό μου». Καμιά φορά ο άνθρωπος τυχαίνει να νιώσει πως βρίσκεται έξω από το σώμα του, πίσω και πάνω, και το κοιτάει σαν ξένο και νομίζει πως έφτασε!
Οπωσδήποτε κάπου φθάνεις με την πάροδο κάποιου χρόνου, σε δυο τρεις μήνες, σε δυο τρία έτη, σε δυο τρεις ενσωματώσεις. Ναι, πάντα φτάνεις κάπου από κάπου.
Μα αυτός που «έφτασε» εξακολουθεί να επιθυμεί, να χαίρεται ή να θλίβεται, να θέλει να φτάσει πιο πέρα…
Τι είναι πνευματική ανάπτυξη, φώτιση; Ποιος τη θέλει;
