1. Αυτό το σύστημα το άφησα τελευταίο ενώ στην πραγματικότητα είναι πρώτο και φυσικά αρχαιότερο από όλα, παρότι ελάχιστοι μελετητές το αναγνωρίζουν. Όλες οι μελέτες και δημοσιεύσεις μου γίνονται στο φως του.
Η ονομασία σημαίνει “το τέλος, ο σκοπός, (-anta) της γνώσης (veda-)”. Η γνώση εδώ είναι η ανώτερη πνευματική γνώση που σχετίζεται με την ανέλιξη του ανθρώπου και την ένωσή του ή συνειδητοποίηση της ενότητάς του με το Θείο ή τον υπέρτατο Εαυτό του σύμπαντος (brahman ή paramātman).
Το σύστημα Vedānta υπονοείται στο αρχαιότερο κείμενο της Ινδίας που είναι οι ύμνοι του Rigveda. Δεν υπάρχει εδώ καμιά συνολική παρουσίαση του συστήματος, μα πολλές διατυπώσεις στους ύμνους δείχνουν πως, παρά τον ευρέως εξαπλωμένο πολυθεϊσμό, τις ποικίλες τελετουργίες και θυσίες, οι σοφοί αναγνώριζαν την ύπαρξη μιας υπέρτατης Δύναμης (tád ékam: εκείνο το Ένα) από την οποία προέρχονταν τα πάντα και η οποία κυβερνούσε τα πάντα.
Οι ύμνοι στη συλλογή Atharvaveda επίσης δείχνουν γνώση αυτού του συστήματος μα η πλήρης έκφρασή του απαντάται στις Ουπανισάδες.
2. Ο φίλος μου ο εξειδικευμένος Ινδολόγος που μου παρέχει τις λεπτομέρειες για αυτά τα θέματα μου έδωσε τις ακόλουθες πληροφορίες για τον Rigveda. Στις ακόλουθες αναφορές ο πρώτος αριθμός δηλώνει το βιβλίο (είναι 10 συνολικά), ο δεύτερος τον ύμνο και ο τρίτος τη στροφή (συνήθως τετράστιχη). Στον στίχο 8.54.2 λέγεται:
éka evā̒gnír bahudhā sámiddha … ékaṃ vā idáṃ víbabhūva sarvaṃ.
Άγκνη, ο θεός της φωτιάς, είναι ένας μα φαίνεται να ανάβει σε πολλά
μέρη με πολλούς τρόπους… Το Ένα όντως έγινε όλα αυτά, τα πάντα!
Με άλλα λόγια όλη αυτή η πολλαπλότητα και ποικιλία που βλέπουμε ή εμπειρόμαστε παντού ήταν αρχικά μία Ουσία ή Δύναμη. Η πολλαπλότητα συμπεριλαμβάνει και μας που την παρατηρούμε ποικιλότροπα.
Στον στίχο 6.9.5 λέγεται:
dhruvám jyótir nihitam dṛśáye kam …hṛ̒daya ā̒hitaṃ
Ένα σταθερό, συνεχές φως τοποθετήθηκε βαθιά (ní-) στην καρδιά
για να παρατηρούμε και να κατανοούμε.
Τί είναι αυτό το άσβηστο φως μέσα μας;
Είναι η ίδια η δημιουργική Ουσία ή Δύναμη, εκείνο το πρωταρχικό Ένα – όπως λέγεται στον στίχο 1.164.61.
inó viśvasya bhúvanasya gopāḥ sá mā … pấkam … ấviveśa
Ο πανίσχυρος προστάτης όλου του κόσμου εισήλθε μέσα σε μένα τον αμαθή.
Έτσι λοιπόν η ύψιστη εκείνη Δύναμη εισέρχεται στον άνθρωπο και είναι ο Εαυτός του. Είναι η Ουσία ή Δύναμη, εκείνο το Ένα, που κυβερνά την ποικιλόμορφη δημιουργία, όπως λέει ο στίχος 3.54.8:
éjad dhruvám patyate viíśvam-ékam, cárat patatŕ víṣunam víjātám
Το Ένα, κινούμενο και αμετακίνητο, κυβερνά τα πάντα, ό,τι κινείται
και δεν κινείται, περπατά ή πετά, όλη την ποικιλόμορφη εκδήλωση
που είναι ένα σύνολο.
Ακόμα και οι θεοί όλοι είναι εκφράσεις ή εκδηλώσεις εκείνου του Ενός (1.164.46):
ékaṃ sád víprā bahudhấ vadanti, agním, yamám …
Παρότι Ένα, οι σοφοί το λένε με πολλές ονομασίες [θεών, όπως]
Agni (=φωτιά), Yama (=Ρυθμιστής), Mitra (=Ήλιος φιλικός),
Varuṇa (=ήθους και δικαίου), Mātariśvan (=Αέρας) κλπ.
3. Στον ύμνο 10.129 βρίσκονται αυτές και άλλες απόψεις. Στην αρχή, λέει, πριν την ύπαρξη και ανυπαρξία, πριν το φως και το σκοτάδι, πριν τη ζωή και τον θάνατο, υπήρχε η γενεσιουργός Δύναμη ámbhas. Ήταν εκείνο το Ένα που ανέπνεε μόνο, δίχως τίποτε άλλο, δίχως αέρα, με έμφυτη ενέργεια svadháyā. Αυτή η αναπνοή είναι προφανώς η εξέλιξη της δημιουργίας (με την εκπνοή) και η απόσυρσή της (με την εισπνοή). Έτσι εγέρθηκε το ένα στοιχείο που εξελίσσεται και μεταγίνεται (ābhú) και σε αυτό παρουσιάζεται η επιθυμία/βούληση (kāma) που είναι το πρώτο σπέρμα που γίνεται νους (mánas). Οι θεότητες εγείρονται με αυτή την εξέλιξη, δυνάμεις ενεργητικές και παθητικές, δυνάμεις με ζωντανό, προωθητικό παλμό και δυνάμεις αυτοματισμού. Λέει ακόμα το σημαντικότατο γεγονός πως οι σοφοί εξετάζοντας στην καρδιά του νου τους βρίσκουν την σύνδεση της αλήθειας με την αναλήθεια/ψευδαπάτη (ásat).
Έτσι ο άνθρωπος εξετάζει τον ίδιο τον εαυτό του και μέσα από τις ψευδαπάτες του βρίσκει τον αληθινό, κρυμμένο Εαυτό του.
