Στέφανος Κασιμάτης
Σε μια ιδιαίτερη κατηγορία «γυναικών με παρελθόν», φαντάζομαι ότι είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί. Η κυρία ψάχνει, λ.χ., μια ζώνη Hermes και έχει εκνευριστεί, γιατί, ενώ θυμάται καλά ότι έβαλε τη ζώνη μέσα στη συγκεκριμένη ντουλάπα, τώρα δεν τη βρίσκει· και, ξαφνικά, όπως φέρνει τα πάνω κάτω, βρίσκεται μπροστά στο ταγάρι των φοιτητικών χρόνων της, που δεν φανταζόταν καν ότι κάπου υπήρχε…
Σκληρή εμπειρία, δεν λέω. Αλλά ας μη συνεχίσω την ιστορία, διότι ο σκοπός που τη φαντάστηκα ήταν μόνο για να αποδώσω την έκπληξη που μου προκάλεσαν οι απόψεις που εξέθεσε στη συνέντευξή της η κ. Μπέττυ Μπαζιάνα, του πρωθυπουργού. Τι αναχρονιστικές μπαρούφες ήταν αυτές! Η «τιμωρητική φασιστική μπότα της Ευρώπης» και το κλάμα του θυμού κάθε πέντε του Ιούλη. Ούτε η ΚΝΕ –η σημερινή ΚΝΕ– δεν χρησιμοποιεί πια τη γλώσσα της κ. Μπαζιάνα.
Αυτή η αντίδραση, όμως, ήταν και η σκοπιμότητα της συνέντευξης. Δόθηκε για να αγριέψει τους δεξιούς, για να κολακεύσει την αυταρέσκεια των αριστερών και, γενικώς, για να τονώσει την αριστερή εικόνα της κυβέρνησης, σε μια περίοδο που αυτή έχει καταρρακωθεί πλήρως. Από όλα τα λυρικά και τα πανηγυριώτικα της συνέντευξης, κρατώ ωστόσο το σχόλιο περί εξουσίας, διότι φωτίζει τη σχέση της Αριστεράς με τη δημοκρατία. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την κυβέρνηση, όχι όμως την εξουσία, θρηνεί η κ. Μπαζιάνα. Ερχεται μάλιστα και ο υφυπουργός Φάμελλος, με την πρόθεση να συνδράμει, αλλά το κάνει χειρότερο: «Αυτό είναι κάτι που όλοι το λέμε στον ΣΥΡΙΖΑ», δήλωσε.
Αν αυτό το λένε όλοι, τότε έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Ελπίζω, λοιπόν, ότι το «όλοι» λέγεται καθ’ υπερβολήν από τον κ. Φάμελλο. Πάντως, όσοι στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι το κόμμα τους δεν έχει την εξουσία λένε κάτι τρομερό για τον εαυτό τους, ίσως και χωρίς να το συνειδητοποιούν. Παραδέχονται ότι η Αριστερά των ονείρων και της καρδιάς τους δεν νιώθει καθόλου άνετα μέσα στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος. Διότι η εξουσία που δίνει ο λαός με την ψήφο του σε ένα κόμμα για να κυβερνήσει αυτή είναι! Εφόσον μιλούμε για δημοκρατία, η εξουσία της κυβέρνησης είναι οριοθετημένη από το Σύνταγμα.
Αν, π.χ., εννοούν ότι δεν έχουν την εξουσία να κατευθύνουν τη Δικαιοσύνη προς το «συμφέρον του λαού», όπως οι ίδιοι το ορίζουν, τότε να καταλάβουν ότι αυτή την εξουσία δεν την προσφέρει το δημοκρατικό πολίτευμα· αντιθέτως, μεριμνά ώστε κάτι τέτοιο να μη συμβαίνει. Το είδος της εξουσίας που ονειρεύεται αυτή η Αριστερά, η ανικανοποίητη από τις δυνατότητες που παρέχει η δημοκρατία στην εκτελεστική εξουσία, αποκτάται μόνο με στάση, εξέγερση ή πραξικόπημα.
Συνεπώς, ευτυχώς για όλους μας, που δεν έχουν την εξουσία, αν έτσι την εννοούν. Ευτυχώς και για τους ίδιους που τα λένε! Διότι, μεταξύ άλλων, η κ. Μπαζιάνα παρατήρησε ότι η εξουσία επιδρά «στην αυταρέσκεια, ακόμη και στη λίμπιντο» εκείνων που την ασκούν. Φαντασθείτε, λοιπόν, να τη χαίρονταν στην απόλυτη μορφή της, όπως την ονειρεύονται…
Πηγή: Καθημερινή
