Πάσχος Μανδραβέλης
Είναι δραματικά τα στοιχεία, όπως παρουσιάζονται από τους βουλευτές του Ποταμιού κ. Γιώργο Αμυρά και Γρηγόρη Ψαριανό. Γράφουν στην ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή (4.10.2017) με τίτλο «Πλήρης εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από εισαγόμενα προϊόντα»: «Η εγχώρια παραγωγή σε σχέση με τις απαιτήσεις της εσωτερικής κατανάλωσης καλύπτει μόλις το 26%, ενώ το υπόλοιπο 74% ικανοποιείται από εισαγωγές». Τονίζουν, δε, πως «το πιο εντυπωσιακό είναι ότι η εγχώρια παραγωγή αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες της χώρας, όχι μόνο σε φάρμακα, πετρέλαιο και προϊόντα τεχνολογίας, που δεν παράγονται στην Ελλάδα, αλλά και σε βασικά καταναλωτικά αγαθά, όπως τρόφιμα, χαρτικά και ενδύματα, για τα οποία κάποτε υπήρχε επάρκεια προϊόντων!».
Η αλήθεια είναι πως όταν η ελληνική παραγωγή επαρκούσε για τις καταναλωτικές ανάγκες του πληθυσμού, η κατανάλωση ήταν πολύ χαμηλή. Οι άνθρωποι έτρωγαν κρέας μία φορά την εβδομάδα και είχαν δύο φορεσιές ρούχων· μία για τις καθημερινές ανάγκες και «τα καλά τους» για τις Κυριακές και εορτές. Τώρα, είτε το θέλουμε είτε όχι, οι εισαγωγές μπορεί να κάνουν ελλειμματικό το ισοζύγιο, αλλά η ζωή των ανθρώπων έγινε πιο πλούσια, με τον «πλούτο» να ορίζεται –κι αυτό είναι το πιο σημαντικό– όπως θέλει καθείς. Αλλος με το να αγοράζει σπάνιες εκδόσεις από το εξωτερικό κι άλλος μπλουτζίν που του αρέσουν. Οι εισαγωγές προσφέρουν απείρως περισσότερες επιλογές, κάνουν τους ανθρώπους πιο ελεύθερους να διαλέξουν, ήτοι πιο πλούσιους.
Το πρόβλημα της οικονομίας δεν είναι οι εισαγωγές. Ετσι κι αλλιώς, η Ελλάδα είναι μικρή χώρα χωρίς μεγάλες εκτάσεις και χωρίς ιδιαίτερους πλουτοπαραγωγικούς πόρους. Η μόνη γεωργική παραγωγή που μπορεί να ανθίσει είναι των ποιοτικών εστέτ προϊόντων. Επειδή όμως αυτή είναι ακριβή δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει μαζική για να καλύψει τις ανάγκες του εγχώριου πληθυσμού. Συνεπώς, είναι προτιμότερο να εξάγεται ένα μεγάλο κομμάτι της σχετικά ακριβής αλλά και καλής ελληνικής παραγωγής, ώστε να καλύπτει τις αναγκαίες –λόγω μεγέθους της χώρας– εισαγωγές.
Οπως το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η κατανάλωση αλλά η χαμηλή παραγωγικότητα, έτσι και το πρόβλημα του ισοζυγίου δεν είναι οι εισαγωγές, αλλά οι εξαγωγές οι οποίες –παρά την κρίση– παραμένουν χαμηλές. Αυτό έχει να κάνει με τις τεράστιες στρεβλώσεις στην αγορά προϊόντων, στρεβλώσεις που παρήγαγαν στα χρόνια της κρίσης ένα μοναδικό παράδοξο: παρά τη ραγδαία μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, οι τιμές στο σούπερ μάρκετ αυξήθηκαν κατά 10% τη διετία 2010 – 2011 για να πέσουν ελάχιστα, περίπου 3%, την επόμενη. Αυτές τις στρεβλώσεις πρέπει να δει το πολιτικό σύστημα (και ειδικά η Επιτροπή Ανταγωνισμού) κι όχι να ψάχνουμε τα δεινά της οικονομίας μας στις εισαγωγές…
Πηγή: Καθημερινή
