Μπάμπης Παπαδημητρίου
«Οποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει», λένε όσοι γνωρίζουν πόσο επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπινων κοινωνιών η αναποφασιστικότητα, η έλλειψη στιβαρών πεποιθήσεων και, τελικώς η τεμπελιά. Ναι, η τεμπελιά! Η άρνηση της σκληρής καταπιεστικής εργασίας δεν είν’ ντροπή στον κόσμο των αριστερών. «Πού να στριμωχνόμαστε τώρα με τα δύσκολα της πραγματικής ζωής», λένε, από μέσα τους ή και δημοσίως, μικρή διαφορά κάνει ως προς το αποτέλεσμα όταν είσαι στέλεχος του κόμματος που κυβερνά. Γι’ αυτό άλλωστε καλός αριστερός είναι αυτός που έχει κολλημένο στο πέτο την κονκάρδα που γράφει «Αγαπώ Κράτος». Οπως και να το κάνεις, η σχέση με τον εργοδότη «κράτος» είναι πιο αρχοντική. Δεν τον έχεις στα πόδια σου. Θες να πεταχτείς να προλάβεις κάτι στις εκπτώσεις, δεν χρειάζεται να λες ψέματα για την υγεία των παιδιών ή άλλων αγαπητών προσώπων, όπως κάνεις με το «αφεντικό» που είναι πάντοτε «κακό», δύσθυμο κι έτοιμο να σου δείξει την έξοδο.
Κι επειδή όλα (σχεδόν) τα παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ δούλεψαν στη ζωή τους για το τεράστιο κράτος που έφτιαξε η «Πασοκονεοδημοκρατία», δεν τους πιάνεις όταν πρόκειται να αποτρέψουν τη μεταφορά του συστήματος «εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο» και στον ευρύτατο δημόσιο τομέα. Οπως είπε αφοπλιστικά μια ψυχή, αυτοί είναι –αυτοί, του ιδιωτικού τομέα καλέ!– που πρέπει να κάνουν κάτι για να φτάσουν τους «άρχοντες» του Δημοσίου κι όχι τ’ ανάποδο! Ισως πιστεύετε πως δεν είναι σοβαρά πράγματα να σας προτείνω την «τεμπελιά των κυβερνητικών στελεχών» ως σενάριο που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί εφευρίσκουν και πάλι διάφορα ιδεολογικο-κομματικο-συνδικαλιστικά εμπόδια για να μην κλείσουν τη ρημάδα τη δεύτερη αξιολόγηση. Να λάβετε όμως υπόψη ότι εκτός από τη φυσική «τεμπελιά», δηλαδή τον αριθμό των ωρών που περνούν προετοιμαζόμενοι για όσα πρέπει να γίνουν, είναι και η ψυχική «χαλαρότητα». Δεν τους αρέσουν καταστάσεις που οδηγούν σε στρίμωγμα των φίλων και συγγενών. Ούτε έναν καλό καβγά δεν μπορούν να αντέξουν περισσότερο από όσο κρατά μια Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν ο κ. Τσακαλώτος πίστευε όσα λέγει, τότε θα μας είχε δώσει να δούμε τα δικά του νούμερα. Πράγμα περίεργο για υπουργό Οικονομικών, δεν τον έχω ακούσει να χειρίζεται αριθμητικά στοιχεία της οικονομίας. Αναρωτιέμαι, όταν μιλά για το αφορολόγητο, αν γνωρίζει πόσα εισπράττει και από ποιους.
Απ’ όσα γνωρίζουμε, το οικονομικό επιτελείο δεν έχει δική του πρόταση με αριθμούς. Ούτε καν το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο Δημοσιονομικής Πολιτικής, που πρέπει τώρα να επεκταθεί μέχρι και το 2021, έχει επεξεργαστεί το υπουργείο. Πώς διαπραγματεύονται αφού δεν έχουν τους δικούς τους αριθμούς; Μαζεύονται στον ουρανό τα σκοτεινά σύγνεφα όσων λένε ότι ο κ. Τσίπρας έχει πάντοτε το ίδιο «Σχέδιο Β» στην κωλότσεπη. Απλώς περιμένει την κατάλληλη στιγμή: όταν θα έχουμε όλοι βαρεθεί να περιμένουμε τη σωτηρία σε αυτήν εδώ τη ζωή!
Πηγή: Καθημερινή
