του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Κάθε πράγμα στην ώρα του. Το λέει ο «σοφός λαός», το είπε κι ο Ζαμπέτας. Οι μόνοι που το αγνοούν είναι η αντιπολίτευση, οι δημοκοπούντες και οι πιστωτές μας. Ο καθείς για τους δικούς του λόγους.
Η αντιπολίτευση δεν θέλει να συζητήσει για την προεδρική εκλογή ως ξεχωριστό πολιτικό γεγονός από εκείνο που, ενδεχομένως, θα το ακολουθήσει, τις βουλευτικές εκλογές.
Πρόκειται για πολιτικό παράδοξο. Πώς είναι δυνατόν να μην προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας τον δικό του άνθρωπο;
Μόνον λόγοι κομματικής τακτικής εξηγούν την άρνηση συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη και πολύ κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση. Αν το επιτελείο της Κουμουνδούρου έχει τον κατάλληλο υποψήφιο, γιατί τον κρατάει κρυφό; Δεν πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειοψηφίας της Βουλής;
Πολύ φοβάμαι ότι ο κ. Τσίπρας είναι υποταγμένος στην κομματική λογική. Ομως αυτό που κάνει τον μεγάλο πολιτικό να διαφέρει από την παροδική φιγούρα της πολιτικής είναι η ικανότητα να δημιουργεί ο ίδιος τα γεγονότα και όχι, απλώς, να επιδιώκει να ωφεληθεί από τη συγκυρία.
Αυτό που φοβούνται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η σημερινή συμπολίτευση θα μπορούσε να συμφωνήσει επί μιας ξεχωριστής προσωπικότητας. Αντιλαμβάνονται ότι ο Σταύρος Δήμας θα δεχόταν να αποχωρήσει από τον τρίτο γύρο, προκειμένου η χώρα να ξαναβρεί τη χαμένη αξιοπιστία της.
Την επίτευξη της θεσμικής σύμπνοιας που θα προσέφερε η σύμπτωση επί μιας ισχυρής προσωπικότητας αποστρέφονται και οι δημοκοπούντες. Ενας εσμός ανευθύνων πιστεύει ότι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των πολιτικών είναι προτιμότερο από την επιδίωξη μιας ευρείας συναίνεσης.
Πιέζουν τους πολιτικούς να παραμείνουν στα κομματικά τους χαρακώματα, αντί να τους ελέγχουν γιατί δεν βρίσκουν πολλαπλούς τρόπους να συνεννοηθούν.
Αν υπάρχει ένας βασικός λόγος που επέτρεψε σε Ιρλανδία, Ισλανδία, Κύπρο και Πορτογαλία να περάσουν με λιγότερες ζημίες την περίοδο της κρίσης, αυτός είναι το διευρυμένο πεδίο συνεννόησης και οι ελεγχόμενοι τόνοι στην αντιπαράθεση επί των υπολοίπων. Δεν μπορεί όλα να είναι το ίδιο σοβαρά και να οδηγούν σε πανομοιότυπες πολιτικές συγκρούσεις. Η χώρα χρειάζεται έναν όσο γίνεται πιο μεγάλο ελάχιστο κοινό παρονομαστή.
Οσο παράδοξο κι αν φαίνεται, ούτε οι πιστωτές καίγονται για τη συναινετική εκλογή προέδρου από την παρούσα Βουλή. Η προτεραιότητα του Βερολίνου, που αποτελεί τον μοναδικό συνομιλητή μας, αφού οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες τηρούν εκκωφαντική σιωπή, είναι να γνωρίζουν τι θέλει η Ελλάδα.
Προτιμούν εκλογές, δεν φοβούνται το πείραμα Τσίπρα, γνωρίζουν ότι θα υπάρξει «τρίτος γύρος» και θέλουν να τελειώνουν με όλα τούτα μια ώρα αρχύτερα. Η ανασφάλεια είναι όλη δική μας.
Πηγή: Καθημερινή
