Του Γιώργου Καισάριου
Το 1950 η πόλη του Detroit είχε το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στις ΗΠΑ. Ήταν η τετάρτη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ και μια πόλη με έντονη κινητικότητα στις τέχνες και στις επιστήμες. Είναι η πόλη που γέννησε την Motown, που είναι και το παρατσούκλι της πόλης – Motor City.
Το 1961 εκλέχτηκε στην δημαρχία ο δημοκρατικός Jerome Cavanag. Κέρδισε τον ρεπουμπλικάνο Louis C. Miriani, ο οποίος ήταν αποδεδειγμένα πολύ διεφθαρμένος και αργότερα έκανε 10 χρόνια φυλακή για φοροδιαφυγή. Ο Cavanag παρόλο που ήταν λευκός, έτρεξε με προεκλογική πλατφόρμα να δώσει στους μαύρους ψηφοφόρους της πόλης τα πολιτικά δικαιώματα που άξιζαν. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί, προσβλέποντας σε πολιτικά οφέλη, έκανε τα πάντα προκειμένου η πόλη με οικονομικές παροχές να ωφελήσει τους μαύρους ψηφοφόρους του.
Ο Cavanagh αντέγραψε την σοβιετική τακτική να ξαναχτίσει ολόκληρες περιοχές της πόλης με κεντρικό σχεδιασμό. Ο ίδιος θεώρησε ότι η ιδέα του κεντρικού σχεδιασμού ήταν το μεγάλο πλεονέκτημα των Σοβιετικών.
Στην προσπάθειά του να εκσυγχρονίσει και να αναβαθμίσει μια περιοχή 9 τετραγωνικών μιλίων εντός της πόλης, αύξησε τους φόρους και έβαλε έναν κεφαλικό φόρο στο εργατικό δυναμικό της πόλης. Η πολιτική του ατζέντα έκανε λόγο ότι θα πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντας. Έτσι εξαγόρασε τους μαύρους ψήφους των κατοίκων της πόλης, διότι από την μια αυτοί δεν ήταν υποχρεωμένοι να πληρώσουν αυτούς τους φόρους και από την άλλη, ήταν οι ίδιοι οι αποδέκτες των χρημάτων αυτών.
Πάνω από 400 εκατ. δολάρια σπαταλήθηκαν για να φτιαχτεί η ιδεατή πόλη (ένα τεράστιο ποσό για την εποχή). Πολύ σύντομα η πόλη έλεγε στους κατοίκους τι να κάνουν, πως να το κάνουν, τι επιχειρήσεις να ανοίξουν κτλ. Σε αντάλλαγμα, έπαιρναν επιδοτήσεις, μετρητά και άλλες παροχές όπως νοσοκομειακές και ασφαλιστικές παροχές.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι στο μέσο πολίτη δεν αρέσει να του λέει η κεντρική εξουσία τι να κάνει, με αποτέλεσμα το όλο πρόγραμμα να καταλήξει να είναι μια καταστροφή για την πόλη. Εντός πενταετίας, ξεκίνησε ο πληθυσμός της πόλης να μειώνεται ραγδαία.
Στις 23 Ιουλίου 1967, ξεκίνησε μια προσπάθεια να απομακρυνθεί από την περιοχή του προγράμματος ένα “blind pig” (μικρά παράνομα clubs με μπόλικα ναρκωτικά και πορνεία που λειτουργούσαν παντού στην πόλη από το 1920). Παντού υπήρχαν αυτές οι παράνομες λέσχες, αλλά η πολιτική ηγεσία δεν ήθελε να είναι στην ιδεατή περιοχή του κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού.
Την συγκεκριμένη βραδιά στην λέσχη γιόρταζαν και την επιστροφή από τον πόλεμο του Βιετνάμ 2 νεαρών μαύρων. Η αστυνομία συνέλαβε πάνω από 80 άτομα, μεταξύ αυτών και τους νεαρούς ήρωες του πολέμου. Αυτό εξαγρίωσε τους κατοίκους της περιοχής και το σκηνικό μετατράπηκε στην μεγαλύτερη φυλετική διαμάχη της δεκαετίας του ΄60.
Πάνω από 40 άτομα έχασαν τη ζωή τους και 5.000 μαύροι κάτοικοι της περιοχής έμειναν άστεγοι. Ένα από τα πρώτα μαγαζιά που λεηλατήθηκαν ήταν ένα φαρμακείο μαύρης ιδιοκτησίας και το μεγαλύτερο εμπορικό καταστήματα (επίσης μαύρης ιδιοκτησίας) έγινε στάχτη. Στους επόμενους 18 μήνες, περίπου 140.000 κάτοικοι (σχεδόν όλοι λευκοί και ανωτέρων εισοδημάτων) έφυγαν από την πόλη.
Σήμερα η πόλη αριθμεί 700.000 κατοίκους (από 1,8 εκατ. πριν 50 χρόνια), έχει το μισό οικογενειακό εισόδημα από το μέσο όρο στις ΗΠΑ ($25.193 με μέσο όρο $50.502 για ΗΠΑ) και τριπλάσιο ποσοστό ανηλίκων -από το μέσο όρο των ΗΠΑ- ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 2012 ανακηρύχτηκε η πιο επικίνδυνη πόλη στις ΗΠΑ και σύμφωνα με έρευνες, το 40% των σημερινών κατοίκων θα έφευγαν από την πόλη αν μπορούσαν.
Πέραν όμως αυτών, οι πολιτικοί της πόλης προκειμένου να επανεκλέγονται, έχουν υποσχεθεί πολύ γενναιόδωρα συνταξιοδοτικά και εργασιακά πακέτα στους δημοτικούς τους υπαλλήλους. Οι υποχρεώσεις αυτές είναι σήμερα η καρδιά του προβλήματος. Η εκτίμησή μου είναι ότι συντάξεις, οι μισθοί κτλ θα κουρευτούν.
Και για να καταλάβετε το επίπεδο της διαπλοκής, ο John Conyers εξελέγη και εκπροσωπεί τις χειρότερες γειτονιές της πόλης από το 1965. Σήμερα είναι ο δεύτερος μακροβιότερος εκλεγμένος αντιπρόσωπος στην αμερικανική βουλή των αντιπροσώπων. Ο πληθυσμός στις περιοχές που εκπροσωπεί έχει άνω του 50% μείωση. Παρ΄ όλ΄ αυτά, εκλέγεται από το 1964 με ποσοστό άνω του 80%.
Ο ίδιος καταδικάστηκε για μικρά ηθικά παραπτώματα το 2006. Μεταξύ άλλων, χρησιμοποίησε το προσωπικό του πολιτικού του γραφείο σαν υπηρέτες, αναγκάζοντάς τους να κάνουν τον οδηγό στα παιδιά του και το 1992 έγραψε 273 ακάλυπτες επιταγές.
Η σύζυγός του, η Monica Conyers, εκτελεί ποινή φυλάκισης 37 μηνών, διότι το 2009 καταδικάστηκε ότι πήρε $60.000 σε δωροδοκία καθώς ήταν πρόεδρος του δημοτικού συμβούλιο του Detroit και μάλιστα “president pro tempore” (ήταν δηλαδή η δημοτικός σύμβουλος που πήρε τις περισσότερες ψήφους). Παρ΄ όλ΄ αυτά, ο John Conyers επανεξελέγη στην βουλή των αντιπροσώπων το 2010.
Το θέμα θα το συνεχίσω και σε μελλοντικά άρθρα διότι έχει πολύ ενδιαφέρον. Σήμερα όμως θα ήθελα να τελειώσω με μια ερώτηση. Βλέπει κανείς μια μικρογραφία της Ελλάδος εδώ;
Πηγή: Capital.gr
