Η αμετάβλητη πραγματικότητα ή Αλήθεια (Ουσία, Οντότητα) υπάρχει και γνωρίζει τον εαυτό της (Συνειδησία).
Εμείς τ’ ανθρώπινα όντα, άντρες και γυναίκες, υπάρχουμε και γνωρίζουμε πως υπάρχουμε. Μα δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας πλήρως, δεν γνωρίζουμε τι είδους όντα είμαστε και πώς υπάρχουμε.
Νιώθουμε απουσία πλήρους ικανοποίησης και ψάχνουμε για πλήρη και μόνιμη ικανοποίηση/ευτυχία.
Μα αφού δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς είμαστε, είναι μάλλον απίθανο να μπορέσουμε να έχουμε μόνιμη ευτυχία. Δεν γνωρίζουμε ποια είναι η φύση μας σε βάθος και πλάτος, από πού ήρθαμε ως αισθαντικές ψυχές (ας πούμε), γιατί βρισκόμαστε ως ενσωματωμένα όντα σε αυτόν τον κόσμο (όντα σε άγνοια, έλλειψη πλήρους ικανοποίησης και σύγχυση) και προς τα πού θα αποδημήσουμε.
Αναζητούμε, λοιπόν, και ανώτερη οντότητα, λεπτότερο επίπεδο ύπαρξης και νοημοσύνης με περισσότερη δύναμη και μακροζωία. Επιπλέον αναζητούμε συνολική γνώση ώστε να μην νιώθουμε όλο το χαοτικό χάσμα της αγνωσίας.
Υπάρχει μια ιστοριούλα από την αρχαία Ινδία που λέει πως οι Δυνάμεις που δημιούργησαν τον άνθρωπο ως ενσωμάτωση του Πνεύματος, έκρυψαν την ανώτερη Οντότητα, την ολική γνώση και τη μόνιμη ευτυχία, σε ένα μέρος που αυτός δεν θα σκεφτόταν ποτέ να ψάξει – στην ίδια τη Φύση του! (Ξέρουμε άραγε τη Φύση μας;)
Μα τι καταλαβαίνετε με τις λέξεις ‘ευτυχία, ικανοποίηση, μακαριότητα’;
Υπάρχει φυσικά ικανοποίηση μετά από βαθύ ύπνο ή ένα καλό γεύμα ή την απόκτηση αγαθών που δίνουν ευχαρίστηση ή την εκπλήρωση έντονης λαχτάρας και παρόμοια.
Μα υπάρχει και μια διαφορετική ευτυχία/ικανοποίηση/μακαριότητα που έρχεται απρόσκλητη δίχως επιθυμία, φέρνοντας ηρεμία και κάτι σαν ευγνωμοσύνη.
Τις άλλες ώρες την αγνοούμε.
Πώς την αγνοούμε;
Την αγνοούμε καθώς σκεφτόμαστε πολλά και διάφορα, ονειροπολούμε ή αναπολούμε ή σχεδιάζουμε και υπολογίζουμε, ανάλογα με τις επιθυμίες που εμφανίζονται. Ο νους με τα συναισθήματα και το σκέψιμο φτιάχνει έναν δικό του κόσμο: αγνοεί την πραγματικότητα εκείνη που υπάρχει και γνωρίζει τον εαυτό της.
Η πραγματικότητα εκείνη είναι αμετάβλητη – όπως ένας συμπαντικός νόμος είναι αμετάβλητος.
Η πραγματικότητα που ο νους κατασκευάζει μεταβάλλεται αδιάκοπα.
Αν ο νους δεν αφηνόταν στις διαθέσεις και τα συναισθήματα που παράγει ο εγωισμός και αν δεν καταπιανόταν με τα δίχτυα των σκέψεων και τις εισβολές των επιθυμιών, ίσως θα είχαμε την απρόσκλητη ευδαιμονία.
Ακόμα και η αναζήτησή της, κάθε προσπάθεια να την έχεις, να την κρατήσεις, γίνεται ένα εμπόδιο ή φράγμα για την παρουσία της.
Πώς σταματάς τις επιθυμίες, τις διαθέσεις τις σκέψεις τις μεταβολές και μεταπτώσεις;
Ησυχία έρχεται με το σταμάτημα ή το παράτημα όπως ακινησία έρχεται μόλις σταματήσει κάθε κίνηση.
Για ορθό τρόπο ζωής πολύ καλύτερος οδηγός από διαθέσεις, επιθυμίες και σκέψεις είναι η ησυχία.
