1. Έγραψα σε προηγούμενα άρθρα της σειράς “Επικαιρότητα” πως η κατάργηση των μέτρων ήταν πρόωρη και, παρά τα “προσεκτικά” στάδια, βιαστική. Οι Έλληνες δεν είναι λαός που πειθαρχεί εύκολα – ιδίως μετά την παρότρυνση σε απείθεια, εξεγέρσεις και ταραχές από τον κ. Τσίπρα. Η κυβέρνηση γνώριζε πως τα μέτρα δεν θα τηρούνταν. Αλλά υπήρχε μεγάλη πίεση από επιχειρηματίες και, υποθέτω, κομματικούς…
Δεν υπάρχουν προηγούμενες ανάλογες περιπτώσεις με αρκετά στοιχεία ώστε να μπορούμε να συγκρίνουμε και να συμπεράνουμε. Για τις επιδημίες πανούκλας σε διάφορες χώρες κι εποχές του Μεσαίωνα, μόνο γενικές περιγραφές χρονικογράφων και λιγοστά νούμερα απωλειών διασώθηκαν.
Υπάρχει όμως η σχετική περίπτωση της πυρκαγιάς στου Λονδίνου με αρκετά δεδομένα που διασώθηκαν.
2. Την Κυριακή 2/9/1666 μια φωτιά ξέσπασε στο δρομάκι Pudding Lane στο Λονδίνο. Αυτή φούντωσε σχεδόν ανεμπόδιστη, εκτός από την πλευρά του ποταμού Τάμεση, και στο τέλος της ίδιας μέρας κάηκαν 300 κατοικίες και μερικά κτήρια εμπορικών.
Η φωτιά θα μπορούσε να είχε εμποδιστεί αν οι ιθύνοντες κατέστρεφαν τα κτήρια γύρω από την εστία της φωτιάς δημιουργώντας μια αντιπυρική ζώνη. Αλλά ο δήμαρχος ήταν αδύναμος (Thomas Bloodworth 1633-1703) και πείστηκε να μην καταστρέψει τις περιουσίες των ιδιοκτητών που θίγονταν άμεσα.
Τρία πρόσθετα επιχειρήματα χρησιμοποιήθηκαν: α) Η πόλη είχε περάσει κι άλλες κρίσεις πυρκαγιάς κι είχε σωθεί· β) η φωτιά ήταν μακριά και θα έσβηνε ώσπου να φτάσει σε μεγάλη απόσταση· γ) το κόστος κατεδάφισης θα ήταν μεγάλο και ποιος θα το επωμιζόταν;
Ο Δήμαρχος δεν έδωσε την οδηγία δημιουργίας αντιπυρικής ζώνης. Η πρόταση να συμβουλευτούν τον Βασιλιά επίσης απορρίφθηκε από τους ιδιοκτήτες. Και η φωτιά αναπτυσσόταν και ξαπλωνόταν…
3. Στο τέλος της 2ης μέρας είχε αποτεφρωθεί μια έκταση 10 φορές μεγαλύτερη από ό,τι την πρώτη μέρα. Τότε αποφάσισαν πως έπρεπε να δημιουργηθεί η ζώνη. Μα τότε η φωτιά μαινόταν με τέτοια οργή και ταχύτητα που τα συνεργεία κατεδάφισης αναγκάστηκαν να αφήσουν τη δουλειά τους ανολοκλήρωτη.
Την 3η μέρα πια, Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου, ο Βασιλιάς Κάρολος ο Β’ έδωσε διαταγή να ανατιναχτούν τα κτήρια με πυρίτιδα για να δημιουργηθεί η ζώνη – το οποίο κι έγινε. Μα μόνο στις 6 Σεπτεμβρίου, Παρασκευή, ελέχθηκε η λαίλαπα και η πόλη γλίτωσε.
70.000 άνθρωποι έμειναν δίχως κατοικία ή μαγαζί ή γραφείο! Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της αδυναμίας του Δημάρχου και του φόβου λίγων μαγαζατόρων πως θα είχαν ζημιά!
Αυτό συμβαίνει πάντα όταν οι ηγέτες είναι αδύναμοι λόγω συναισθηματισμού, λάθος υπολογισμών, συμφερόντων ή άλλων περιορισμών. Το τελικό κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο.
Τα ίδια θα πάθουμε κι εμείς με την απροθυμία να αποδεχθούμε αυστηρά μέτρα όσο είναι νωρίς. Τα κρούσματα έφθασαν τα 293, επίσημα βεβαιωμένα (26 Αυγούστου)!
