Είναι δύσκολο να καταλάβουν οι πολλοί Έλληνες τους λιγοστούς που εμμένουν στην ιδεοληψία του σουπερεθνικισμού τους πως δηλαδή κάθε πολιτισμική εκδήλωση στον κόσμο προήλθε από την Ελλάδα.
Αυτοί οι λιγοστοί σουπερέλληνες δεν εννοούν να καταλάβουν πως υπήρξαν και άλλοι λαμπροί πολιτισμοί στην αρχαιότητα που δεν οφείλουν τίποτα στο ελληνικό πνεύμα που εκδηλώθηκε στα τέλη της 2ης χιλιετίας πκε και στα μέσα της πρώτης. Και πως, απεναντίας, η ελληνική κουλτούρα της περιόδου 800-300 πκε δανείστηκε πολλά στοιχεία από ξένους (π.χ. αλφάβητο).
Αυτοί όμως στέλνουν τους Έλληνες πολλούς αιώνες νωρίτερα ως την Ιαπωνία ανατολικά και τη Νότια Αμερική δυτικά!
Έτσι και οι Αϊνού είναι «ξαδέλφια» μας ενώ οι εξετάσεις του DNA τους δείχνει καταγωγή από τις σιβηριακές εκτάσεις και Μογγολία ως και Θιβέτ. Στην Ιαπωνία έφθασαν στη 14η χιλιετία ππ.
Οι Αϊνού αναφέρονται σε κινέζικα έγγραφα για πρώτη φορά το 478 στο τέλος της Νότιας δυναστείας Liu-Song, που ήταν και η πρώτη στον Νότο και την ακολούθησε η 2η, η Νότια Qi. Λέγεται «Νότια» ή Liu για να ξεχωρίζει από τη μεταγενέστερη Song της περιόδου 960-1279 κε.
Εδώ, λοιπόν, οι Αϊνού αναφέρονται ως «οι μαλλιαροί άνθρωποι» που κατοικούσαν στο βόρειο νησί Χοκάιντο (και ακόμα πιο βόρεια στο νησί Sakhalin) κι έμοιαζαν με ανθρώπους του βορρά και της δύσης, έξω από τα σύνορα της Κίνας.
Περισσότερες λεπτομέρειες, μα πάλι όχι πολλές, εμφανίζονται στη μεταγενέστερη και λαμπρότερη δυναστεία Tang, που ακολούθησε τη Sui, ξεκινώντας με τον Δούκα του Tang που έγινε αυτοκράτορας το 618 κε με το όνομα Gaozu. Με τον πρωθυπουργό του Wei Zeng παρουσίασαν ένα εξαιρετικό μοντέλο διακυβέρνησης.
Οι Ιάπωνες έστειλαν μια αντιπροσωπεία που συμπεριελάμβανε και 2 Αϊνού. Ένα έγγραφο τους αναφέρει πως έχουν την παράξενη μορφή των «βαρβάρων της Δύσης» με τα μαύρα μαλλιά (Τοκάριοι, Θιβετανοί;).
Την εποχή εκείνη δόθηκε στους Αϊνού και από τους Tang Κινέζους και από τους Ιάπωνες η ονομασία emishi. Η ονομασία μπορεί να προέρχεται από τη λέξη yumishi που στην Αϊνού γλώσσα σημαίνει «τοξότης» ή τη λέξη emushi που σημαίνει «σπαθί».
Οι Αϊνού αναφέρονται και σε έγγραφα των μεταγενέστερων δυναστειών, της Song και της κατοπινής Yuan (των Μογγόλων του Τσένγκις Χαν). Τότε, το 1264 οι Αϊνού εισέβαλαν στα εδάφη των Niukh στο βόρειο μέρος της νήσου Sakhalin και την περιοχή των εκβολών του ποταμού Amur (νοτιοανατολική Σιβηρία) που ελεγχόταν, τότε, από τους Μογγόλους. Οι Μογγόλοι επιτέθηκαν στη νήσο Sakhalin μα οι Αϊνού τους περιόρισαν στο βόρειο μέρος μόνο.
Από τον 16ο αιώνα κι έπειτα οι Αϊνού αναφέρονται συχνά στα ιαπωνικά έγγραφα καθώς υπήρξαν πολλοί πόλεμοι με τους Αϊνού, καθυποτάξεις κι εξεγέρσεις.
Τώρα έχουν απομείνει πολύ λίγοι Αϊνού μα σιγά σιγά συλλέγονται οι παραδόσεις τους και γίνεται καταγραφή της σπανιότατης κι απομονωμένης, ξεχωριστής γλώσσας τους.
