1. Ο Σόλων Γρηγοριάδης, όπως έγραψα στο προηγούμενο “Αριστερή Μυθιστορία (Γ’)“, υπέδειξε πως η Έκθεση της ΚΕ του ΕΑΜ για την προσέλευση και τα θύματα στην κηδεία και τις διαδηλώσεις 4,5 Δεκ 1944 περιέχει πολλές υπερβολές.
Αλλά και ο ίδιος επιδίδεται σε όμοιες υπερβολές. Μια από τις πιο προσφιλείς υπερβολές των αριστερών είναι το ‘παλλαϊκό’ κομμουνιστικό κίνημα ή στο συγκεκριμένο θέμα την ‘κολοσσιαία παλλαϊκή οργάνωση του ΕΑΜ η οποία ήταν ίσως η κυριότερη δύναμη του λαϊκού κινήματος’.
Επειδή ο Μαρξ έγραψε για το αναπόφευκτο δήθεν προτσέσο της Ιστορίας μέσω του οποίου οι προλετάριοι, δηλαδή το κατώτερο στρώμα του λαού, θα καταλάβει την εξουσία και θα επέλθει η αταξική κοινωνία του κομμουνισμού, οι αναρχοαριστεροί όλοι έχουν ξετρελαθεί με τα λαϊκά κινήματα και τις ‘παλλαϊκές’ οργανώσεις ή διαδηλώσεις ή εξεγέρσεις!
Στην πραγματικότητα, ποτέ πουθενά δεν υπήρξε κανένα ‘παλλαϊκό’ κίνημα κομμουνιστικό – ούτε στην Ρωσία του 1917-18.
2. Οι αναλυτικοί στοχασμοί του Σ. Γρηγοριάδη στις τελευταίες σελίδες του Δεκέμβριος 1944 δείχνουν πως πρώτος στόχος των κομμουνιστών πίσω από τις διάφορες οργανώσεις τους και τη βιτρίνα του ΕΑΜ ήταν η κατάληψη της εξουσίας και όχι η εκδίωξη των κατακτητών. Αυτό επιβεβαιώνεται από τις αναλύσεις τους στον 1ο τόμο (3ος της σύνολης σειράς) Ο Εμφύλιος 1946-49.
Ο Μάγερς (E.C.W. Myers), ταξίαρχος και αρχηγός της Βρετανικής αποστολής στα βουνά με τους Ζέρβα και Άρη, ο οποίος σχεδίασε και διοίκησε την ανατίναξη του γεφυριού στον Γοργοπόταμο, γράφει πως από τις αρχές 1943 είχε πεισθεί πως το ΕΑΜ απέβλεπε στην κατάληψη της εξουσίας αφού είχε διαλύσει τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις. (σ 124-127 Η Ελληνική περιπλοκή (1955) Εξάντας 1975. Είναι αξιοσημείωτο πως αριστεροί αφηγητές πάντοτε αναφέρουν τα καλά που λέει ο Μάγερς για τον ΕΛΑΣ και το μήνυμα νομιμοφροσύνης του Ζέρβα προς τον βασιλιά, όχι όμως τα άλλα τα δυσμενή!).
Επιπλέον ο Μάγερς σημειώνει πως ενώ οι αρχηγοί του ΕΑΜ (Σιάντος, Τζήμας κλπ) ήθελαν να έχουν τακτική επαφή με το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής και να πάνε για συνομιλίες, επέμεναν να έχουν τον έλεγχο των αντιστασιακών ανταρτών τους (σ 117).
3. Μετά, ο Γιάννης Ιωαννίδης, πρωτοκλασάτο στέλεχος στην ΚΕ του ΚΚΕ γράφει στα δικά του απομνημονεύματα (σ 289-290) Αναμνήσεις… πως είχαν αποφασίσει για «τα πρόσωπα εκείνα που με την πρώτη ρήξη θα έπρεπε να πιάσουμε και να εξουδετερώσουμε. Ώστε αυτοί, οι Εγγλέζοι και άλλοι, να μην έχουν άνθρωπο που να τους εξυπηρετήσει. «Αυτή… ήταν η σκέψη που κάναμε μαζί με τον Γληνό προτού ακόμα βγούμε στα βουνά… και μου έλεγε: Γιάννη θα πιάσουμε 5-6.000 στην Αθήνα και στον Πειραιά… και με μια αντίστοιχη αναλογία σε μερικές άλλες μεγάλες πόλεις .. ξαφνικά με μια έφοδο.»
Αλλά βέβαια δεν μπορούμε να περιμένουμε πως θα παραδέχονταν επίσημα οι κομμουνιστές αυτόν τον πόθο και σκοπό τους.
Για τους αριστερούς έφταιγαν οι Βρετανοί και οι μοναρχοφασίστες και αυτοί ώθησαν τις εξελίξεις προς τον Εμφύλιο.
4. Γράφει λοιπόν ο Σ. Γρηγοριάδης (σ 167):
«Αν είχε αποφύγει τον Δεκέμβρη το ΚΚΕ… θα παρέμεινε άθικτη η κολοσσιαία, παλλαϊκή οργάνωση του ΕΑΜ η οποία ήταν ίσως η κυριότερη δύναμη του λαϊκού κινήματος, σημαντικότερη ίσως και από τα όπλα.
Με την οργάνωση αυτή το ΕΑΜ/ΚΚΕ θα κρατούσε υπό τον έλεγχό του τον κρατικό μηχανισμό χάρη στους ισχυρότατα οργανωμένους υπαλλήλους, θα δέσποζε στην εργατική τάξη και θα ήταν ισχυρότατη η παρουσία του στο νέο ταχτικό στρατό, όπου όχι μόνο μεγάλο μέρος των στελεχών [=αξιωματικών;], αλλά και η πλειοψηφία των κληρωτών θα ανήκαν στο ΕΑΜ» (σ 167).
Αυτό είναι ένα πρόσθετο στοιχείο. Αν διαβάσει ο ενδιαφερόμενος τις σελίδες 37-49 στο Το τιμωρό χέρι του Λαού του Ιάσονα Χανδρινού (2012, Θεμέλιο) θα δει σε πια έκταση είχε διεισδύσει η επιρροή του ΚΚΕ ως ΕΑΜ ετοιμάζοντας την εξέγερση και κατάληψη της εξουσίας.
Μετά, αν δεν ήθελαν την εξουσία, γιατί η ΚΕ του ΚΚΕ (Σιάντος κ.λπ) έδωσε εντολή στον Άρη να διαλύσει βίαια τις άλλες, τις εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις;…
