1. Γεννημένος 5/12/1839, ο Custer οδήγησε τους άντρες του σε σφαγή στην περιβόητη μάχη κοντά στο ποτάμι Little Bighorn 25/6/1876 και σκοτώθηκε στα 36 του.
Αποφοίτησε από το Γουέστ Πόιντ το 1861 από τους τελευταίους της τάξης του μα καθώς είχε αρχίσει ο Εμφύλιος μεταξύ Βορείων και Νοτίων τον κάλεσαν στην ενεργό υπηρεσία και στα 23 του διοικούσε μονάδες ιππικού εθελοντών ως στρατηγός!
Στη μάχη του Gettysburg (1-3 Ιουλίου 1863) διοικούσε την ταξιαρχία ιππικού του Michigan και, παρότι είχε λιγότερους άντρες, νίκησε τους επιτιθέμενους Νότιους υπό τον J. Stuart στο East Cavalry Field. Συνέχισε τις νίκες του και το 1864 κατατρόπωσε τη μονάδα του J. Early στο Cedar Creek. Με τη δική του μονάδα κυνήγησε και σταμάτησε τη Στρατιά της Βόρειας Βιργινίας στην οπισθοχώρησή της και πήρε την πρώτη σημαία παράδοσης από τους Νότιους. Αυτή του η νίκη επίσπευσε την ήττα του στρατού του R.E. Lee και την παράδοσή του στον στρ. U.S. Grant στο Appomatox 9/4/1865 όπου ήταν παρών και ο Κάστερ.
2. Ο νεαρός Κάστερ επέζησε δίχως τραύμα από 13 επιθέσεις των Νοτίων και η δική του επιθετικότητα και οι νίκες του σίγουρα κατεδείκνυαν έναν αξιωματικό που δεν φοβόταν τον κίνδυνο ή τον θάνατο. Δίκαια, λοιπόν, θεωρήθηκε ήρωας. Στο μεταξύ, 9/2/1864 παντρεύτηκε την Elizabeth (Libbie) Bacon, κόρη δικαστή. Μα είχε εξωσυζυγικές σχέσεις επίσης.
Μετά τον πόλεμο έμεινε στο ιππικό ως συνταγματάρχης και έλαβε μέρος στους πολέμους ενάντια στους Ινδιάνους.
Η κυβέρνηση του προέδρου Γκραντ είναι διάσημη για η διαφθορά της. Πχ. η περιοχή Black Hills ανήκε σύμφωνα με προηγούμενες συνθήκες στους Ινδιάνους Σιού, μα ο Γκραντ διέταξε να εκδιωχθούν αυτοί για να εξορύξουν χρυσό οι λευκοί!
Μέχρι το 1875 ο Κάστερ είχε γίνει φοβερά ανεπιθύμητος καθώς με άρθρα του στον τύπο (The New York Herald) είχε αποκαλύψει πως πίσω από εγκληματικούς κύκλους και συμμορίες κρύβονταν υψηλά ιστάμενοι (και ο αδελφός του προέδρου, Όλιβερ Γκραντ). Ο Κάστερ είχε νωρίτερα συλλάβει τον γιο του προέδρου τον Φρεντ για μέθη και απρεπή διαγωγή.
Έτσι ο πρόεδρος Γκραντ προσπάθησε να αφαιρέσει από τον Κάστερ τη διοίκηση της επόμενης εκστρατείας. Μα τελικά πείστηκε από ανώτατους στρατηγούς (Sheridan και Sherman) και ο Κάστερ είχε τη διοίκηση.
3. Ο Κάστερ νόμιζε, σύμφωνα με τις αναφορές ιχνηλατών του, πως κυνηγούσε μικρή ομάδα Ινδιάνων. Για να τους προλάβει γρήγορα άφησε πίσω του τα Gattling κανόνια του συντάγματος.
Φθάνοντας στην εκτεταμένη ράχη πάνω από το ποτάμι αιφνιδιάστηκε από χιλιάδες Ινδιάνους που τον περίμεναν. Η δική του γραμμή ήταν απλωμένη κατά μήκος της κορυφογραμμής και δεν μπορούσε ούτε να επιτεθεί μα ούτε και να αμυνθεί.
Καθώς τα τρία τάγματά του προσπάθησαν να πάρουν επαρκείς αμυντικές θέσεις αποδεκατίστηκαν από τους Ινδιάνους (υπό τον Spotted Horn Bull).
Σε ένα ύψωμα 580 άνδρες, που ανασυντάχθηκαν υπό τον Κάστερ τελικά μετά την αρχική πανωλεθρία, αντιμετώπισαν πάνω από 1.800 ερυθρόδερμους που τώρα είχαν και τα πυροβόλα των σκοτωμένων λευκών.
Η μάχη τελείωσε γρήγορα. Οι Ινδιάνοι τους εξόντωσαν ως τον τελευταίο άντρα. Έμεινε γνωστή ως Custer’s Last Stand.
4. Μερικοί ρίχνουν το φταίξιμο εξολοκλήρου στον Κάστερ – συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Γκραντ. Άλλοι αξιωματικοί, έμπειροι στους πολέμους με Ινδιάνους, έκριναν πως οι αξιωματικοί και πολλοί άντρες πανικοβλήθηκαν και προσπάθησαν να σώσουν τη ζωή τους. Εξ ου και η πανωλεθρία.
