Η «ισότητα» είναι δύσκολο κόνσεπτ. Λέξεις σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες είναι: Λατ. equitas/equalitas, Αγγλ. equity/equality, Γαλλ. égalité, Γερμ. Gleichheit κλπ. Η ίδια δυσκολία υπάρχει σε κάθε γλώσσα.
Ο όρος αναφέρεται σε μια ποιοτική σχέση. Υποδείχνει μια ομοιότητα περισσότερο παρά πανομοιότητα ή πανομοιοτυπία ή ταυτότητα. Διότι δύο ή περισσότερα πράγματα έχουν κάποια ίδια όψη μα διαφέρουν σε άλλες απόψεις: έχουν πανομοιότυπο/ίδιο ένα τουλάχιστο σημαντικό γνώρισμα μα διαφορές σε άλλα γνωρίσματα. Έτσι είναι μια ποιότητα ανάμεσα σε ομοιότητα και ταυτότητα.
Τρία μήλα μπορεί να έχουν ισότητα ως προς το βάρος και το χρώμα τους, μα μεγάλη διαφορά στη γεύση. Τρεις άντρες μπορεί να έχουν ισότητα στο ύψος και το βάρος μα διαφορά στο χρώμα των μαλλιών, μήκος της μύτης κλπ.
Γι’ αυτό συχνά αυτοί που την προωθούν εγκωμιαστικά και αυτοί που την απορρίπτουν ή την απαξιώνουν δεν συμφωνούν στην ακριβή έννοια.
Είναι άντρες και γυναίκες ίσοι/ίσες; Άλλοι θα πουν ναι και άλλοι όχι. Διότι οι μεν αναφέρονται σε ορισμένα χαρακτηριστικά και οι δε σε άλλα.
Πολλοί θα πουν πως τα δύο φύλα είναι ίσα ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οπωσδήποτε άντρες και γυναίκες μπορούν να ψηφίζουν. Δεν πρέπει να εμποδίζονται στην έκφραση, στη μετακίνηση, και στη συνάθροιση (εφόσον εννοείται, δεν εμποδίζουν άλλους/άλλες στην απόλαυση των ίδιων δικαιωμάτων). Αλλά λόγω εγκυμοσύνης και μετά μητρότητας οι γυναίκες έχουν διαφορετικές ανάγκες. Οι άντρες πάλι, λόγω μεγαλύτερης σωματικής δύναμης και αντοχής σε σκληρές περιβαλλοντικές συνθήκες μπορούν να επιδοθούν σε εργασίες που θα ήταν για τις γυναίκες επικίνδυνο ή ολέθριο.
Σήμερα όλοι οι άντρες και όλες οι γυναίκες από τα 17 τους έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν και να εκλέγουν την κυβέρνηση. Έτσι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι στο δημοκρατικό καθεστώς. (Αλλά είναι ίσοι ως προς την ικανότητα να αξιολογούν ορθά τους υποψήφιους;) Εξακολουθεί όμως να υπάρχει τεράστια διαφορά σε θέματα περιουσίας και πλούτου. Και μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα μόνο όσοι είχαν μεγάλη περιουσία κτηματική δικαιούνταν να ψηφίζουν και να ψηφίζονται ως μέλη κυβέρνησης. Νωρίτερα δε ο ίδιος ο βασιλιάς διόριζε από την αριστοκρατία αυτούς που κυβερνούσαν. Και η αριστοκρατία αποτελούνταν από ανθρώπους με πολύ μεγάλη κτηματική περιουσία.
Αλλά και σήμερα οι πολίτες με μεγάλη κτηματική περιουσία, ή μεγάλο πλούτο από επιχειρήσεις, έχουν μεγάλη δύναμη κι επηρεάζουν την κυβέρνηση. Αυτοί ουσιαστικά κυβερνούν στις σοσιαλδημοκρατίες της Δύσης, ίσως 10 ή 12 οικογένειες που διοικούν μεγάλες επιχειρήσεις (εμπορία τροφίμων, βιομηχανίες όπλων, φαρμάκων, χημικών, πετρελαιάδες, πλοιοκτήτες κλπ.), όχι όπως φαίνεται, οι εργαζόμενοι και τα διάφορα συνδικάτα τους.
Έτσι πάντα μερικοί είναι πιο ίσοι!
