1. Όλοι θέλουμε αλλαγή. Και η γυναίκα μου θέλει αλλαγή: να βγει από το σπίτι, να πάει στα εμπορικά, σε κάποιο νησί, στην Ευρώπη – στο Βέλγιο ή στην Αγγλία. Με αυτό το σύνθημα ανέβασε τα ποσοστά του ο Ανδρέας Παπανδρέου εκμαυλίζοντας τους σοσιαλιστές της μεσαίας τάξης.
Όλοι θέλουμε αλλαγή. Να αλλάξει ο κοινωνικός περίγυρος, “να γίνουν όλα μπορετά”, όλα ευνοϊκά και χαρωπά. Οι άλλοι όμως δεν θέλουν να αλλάξουν – ούτε κι εμείς, βέβαια.
Κι όμως η αλλαγή είναι εύκολη – προς τα κάτω. Αυτό υποσχόταν κι αυτή την αλλαγή επέφερε ο “Αείμνηστος”. Το να εγκαταλείπεις κανόνες και πειθαρχίες για πιο χαλαρές πρακτικές είναι πολύ εύκολο: λίγοι αντιστέκονται.
Κι έτσι καταργήθηκαν στολές και τιμωρίες στα σχολεία και κατέβηκε ο πήχης των απαιτήσεων για μάθηση.
2. Η στολή καθεαυτή στο δημοτικό και στο γυμνάσιο δεν έχει σημασία. Έχει σημασία όμως η πειθαρχία που αναγκάζει τον νου να λειτουργεί με κανόνες.
Το να ξοδεύεις, ειδικά όταν δεν έχεις δικά σου μα σου δίνει το κράτος και η τράπεζα, είναι εύκολο. Η δυσκολία έρχεται μετά, όταν απαιτούν τα χρεωστούμενα οι δανειστές.
Ο Παπανδρέου έξυπνα κρύφτηκε πίσω από συνθήματα και παραπετάσματα έτσι που σήμερα ελάχιστοι αντιλαμβάνονται την ύπουλη καταστροφή στην οποία οδήγησε τον αμόρφωτο κι εύπιστο λαό – που θεωρεί εαυτόν ανώτερο του κόσμου.
Παραδόξως ήρθε ένας άλλος ψευτοαριστερός ψευτοσοσιαλιστής και πήρε πίσω όλα τα οικονομικά οφέλη που απλόχερα σκόρπισε ο άμυαλος “Αείμνηστος”. “Αείμνηστος” θα γίνει και ο Τσίπρας που επίσης επιχειρεί να κρύβεται – χωρίς όμως να το κατορθώνει.
Αλλά δεν είναι το ίδιο εύκολο να γυρίσουμε πίσω στους κανόνες και τις πειθαρχίες προ-Παπανδρέου και Πασοκαρίας. Απεναντίας, ο τσιπρισμός έβαλε καινούρια εμπόδια.
3. Σε μια ανατολίτικη ιστορία ένας βασιλιάς απέκτησε δυο πανέμορφα πουλιά – παπαγάλους κατά μια εκδοχή, καρδερίνες κατά άλλη. Τα έβαλε σε ένα μεγάλο κλουβί με δέντρα και ρυάκι για να μη νιώθουν φυλακισμένα.
Το ένα όντως πετούσε και κελαηδούσε συνεχώς. Το άλλο έκατσε σε ένα κλαδί της αρεσκείας του και κοιτούσε σκυθρωπά: πήγαινε μόνο να πιει και να τσιμπήσει φαγητό, μετά γύριζε και ξανακαθόταν στο ίδιο κλαδί, το ίδιο σκυθρωπά.
Ο βασιλιάς ήθελε φυσικά να το θεραπεύσει και ζήτησε τη βοήθεια όλων των σοφών γιατρών και δη των ορνιθολόγων. Κανείς δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Το πουλί συνέχισε να κάθεται σκυθρωπό και να κινείται μόνο για να πιει και να φάει.
Κάποιος άσχετος γέροντας υποσχέθηκε να θεραπεύσει το δύσθυμο πουλί και πολύ γρήγορα το πουλί πράγματι άρχισε να πετά πέρα δώθε και να κελαηδά.
Ο γέροντας απλά έκοψε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόταν.
4. Ακούγεται πολύ εύκολο – κι έτσι γίνεται πάντα στα παραμύθια. Γιατί έχουν απλή δομή με απλές δυνάμεις και απλό κεντρικό δίδαγμα.
Όλοι γκρινιάζουμε για την αδικία, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την ανεντιμότητα, την απάτη, την υπερφορολόγηση, τη γραφειοκρατία, την εγκληματικότητα. Και οι περισσότεροι νομίζουν με τους λαϊκιστές πως αυτά θα εξαλειφθούν με την κατάργηση κι άλλων κανόνων, κι άλλων πειθαρχιών – όπως προπαγανδίζουν στην πράξη οι τσιπριστές ενθαρρύνοντας την παραβατικότητα.
Πώς κόβεται τέτοιο κλαδί;
Όλοι καθόμαστε στο κλαδί της νοοτροπίας όπου βολευτήκαμε και δεν θέλουμε να μετακινηθούμε. Μα αν δεν το κόψουμε κι αν δεν μετακινηθούμε σε κάτι πιο δύσκολο, σε πιο αυστηρές ρυθμίσεις και πειθαρχίες, θα συνεχίσουμε ή να μένουμε βολεμένοι όπου βρισκόμαστε ή να κατρακυλήσουμε ακόμα πιο κάτω στη σύγχυση, στη σύγκρουση, στην απάτη, ανεντιμότητα και ασυννονησία και, τελικά, στο χάος.
