1. Ο ήλιος χτυπά στο κεφάλι άσχημα, τέλη Αυγούστου, καθώς οι διακοπές τελειώνουν και οι προοπτικές κορωνοϊού χειροτερεύουν μαζί με τις τουρκικές απειλές στην Ανατολική Μεσόγειο. Πολλά και σοβαρά τα κακά που έχουν πέσει στη βάρδια του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Για την Παιδεία έχω γράψει συχνά και καταδείχνω τώρα πως ούτε η καινούργια υπουργός καταλαβαίνει το βασικό πρόβλημα. Μερικοί χειρισμοί δε είναι απαράδεκτοι έως προσβλητικοί για όλους μας.
Και ήρθε σαν από μηχανής θεός ο πρώην Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου με ένα τρομερά χυδαίο σχόλιο στον προσωπικό του λογαριασμό να αποπροσανατολίσει τους αρθρογράφους τραβώντας την προσοχή τους στο προσβλητικό κείμενό του για την κα Κεραμέως από τα πραγματικά προβλήματα που δεν εξετάζει ορθά το υπουργείο.
‘Είναι δεδομένο ότι η κ. Κεραμέως μας κοροϊδεύει. Συνειδητά. Όμως με την ανακοίνωση των 17 μαθητών κατά μέσο όρο ανά τάξη, ενισχύει το στερεότυπο ότι οι γυναίκες δεν σκαμπάζουν από αριθμητική. Ψιλά γράμματα θα πείτε…’
2. Είναι χυδαιότατο κείμενο κι εντελώς αναληθές και προσβλητικότατο για τις γυναίκες. Από έναν καθηγητή της Ιστορίας της Επιστήμης με περγαμηνές από πανεπιστήμια Λονδίνου και Κέμπριτζ, από Χάρβαρντ και ΜΙΤ Βοστόνης! Αλλά, υποθέτω, αν είχε απορροφήσει κάποια ίχνη ευγενέστερης σκέψης και έκφρασης, δεν θα υπηρετούσε τον τσιπρισμό.
Καλώς η κα Κεραμέως αναρωτήθηκε για τη θέση που παίρνει το Τμήμα Ισότητας του Σύριζα, όταν δικός τους πρώην υπουργός Παιδείας επιδείχνει τέτοιο χυδαίο σεξισμό. Το ότι επιχείρησε μετά να ανασκευάσει δεν αναιρεί την αθλιότητα.
Αυτό όμως είναι δευτερεύον και παραπλανητικό θέμα. Το κύριο θέμα είναι αυτός ο μέσος όρος. Κι εδώ μάλλον συμφωνώ με τον Γαβρόγλου. Ο μέσος όρος 17 δεν εκφράζει καθόλου την πραγματικότητα.
Αντί να ασχοληθούμε με την ουσία των προβλημάτων χανόμαστε στη μετάφραση των κομματικών επικοινωνιακών παιχνιδιών κι εντυπώσεων.
Πότε ακριβώς θα ανοίξουν τα σχολεία;
Θα φορούν μάσκες τα παιδιά; Και όσα δεν το κάνουν, τι θα απογίνουν;
3. Πιστεύουν πράγματι αυτοί όλοι (πολιτικοί κι επιδημιολόγοι) πως θα είναι ασφαλής η όλη αυτή υπόθεση με ‘μέσο όρο’ 17 παιδιά ανά τάξη, έστω και με μάσκες; Τα παιδιά δηλαδή θα φερθούν σαν υπάκουα προγραμματισμένα ρομπότ;
Ναι, οπωσδήποτε χρειάζεται να προχωρήσει γοργά η εκπαίδευση, ιδίως στην πρωτοβάθμια. Μα υπάρχουν σοβαρότατες δυσκολίες.
Στα σχολεία της άγονης γραμμής τα παιδιά θα είναι σίγουρα λιγότερα από 17 (σε μερικά ίσως μόνο 3-4) και θα έχουν και άνεση και ασφάλεια.
Μα τα παιδιά στις μεγάλες πόλεις; Εκεί που ο αριθμός μπορεί να φτάνει και τα 25 ή 30;
Εδώ σαφώς το 17 μας κοροϊδεύει ξεδιάντροπα.
Επί δεκαετίες εκατοντάδες τάξεις/αίθουσες είχαν 25 και 30 παιδιά. Και αυτό είναι μόνο το χοντρό πρόβλημα το οποίο δεν θέλουν να λύσουν ούτε δεξιοί ούτε αριστεροί πολιτικάντηδες.
Πολύ πιο ουσιαστικό είναι το πρόβλημα του τρόπου και του περιεχομένου της διδαχής. Διότι αν τα 15χρονά μας στα προγράμματα PISA επί σειρά ετών σταθερά έχουν τη 32-33 θέση από 35 και με αρκετή διαφορά βαθμών, σίγουρα τότε ακόμα και άσχετοι πρέπει να καταλαβαίνουν πως υπάρχει κάτι πολύ σάπιο στο οικείο μας βασίλειο της Παιδείας.
Τώρα, με τα σχολεία σε πλήρη δράση, φαίνεται μεγαλόπρεπα η ανοησία του μέσου όρου 17!
