1. Ευτυχώς δεν ανήκω στην Ιστορία όπως οι πολλοί επώνυμοι που παρελαύνουν καθημερινά επιδεικνύοντας την ανοησία τους και το διαζύγιο που πήραν από την πραγματικότητα. Προσέξτε:
Στη δικαιοδοσία της Ιστορίας, Καθημερινή:
Μια γενιά του πολιτικού προσωπικού αποδεκατίστηκε όταν κλήθηκε να διαχειριστεί τη χρεοκοπία. Κάποιοι έχουν μείνει με την πικρία ότι τους άξιζε καλύτερο μέλλον. Τη δικαίωση, όμως, μπορεί να τους τη δώσει στο μέλλον μόνον η Ιστορία. Οχι το παρόν. Απόδειξη, ότι όσοι διεκδίκησαν τη “ρεβάνς” απέτυχαν. Η φωνή των πρώην πρωθυπουργών έχει κύρος και απήχηση όταν οι ίδιοι προστατεύουν το πολιτικό τους κεφάλαιο. Είναι πιο χρήσιμοι όταν δεν κατεβαίνουν οι ίδιοι στην αρένα.
Δεν έχουν άδικο τα μυαλά που συντάσσουν τέτοιες σκέψεις και τις δημοσιεύουν, αμέριμνα βλέποντας την πρόσφατη παραστατικότατη Ιστορία της χώρας μας και τον τρισάθλιο ρόλο ορισμένων πρωθυπουργών, υπουργών και άλλων πολιτικάντηδων που δεν μένουν εκτός αρένας, μα έχουν και μια βλαβερή άποψη.
2. Ξαφνικά, κι ενώ επί έτη από το 2009, όλοι εκτός από τους φανατικούς τυφλοπόντικες οπαδούς, επιδίδονταν συχνά σε κριτικές καυτερές κατά του “ακάματου Κωστάκη Κ”, ξαφνικά “η φωνή των πρώην πρωθυπουργών έχει κύρος”. Πολλοί τον εγκωμίασαν! Και αυτό διότι ο Κωστάκης έβγαλε λόγο στη γιορτή του Ιδρύματος του θείου Κωνσταντίνου, όπου αράδιασε διάφορες αρλούμπες για τη ΝΔ μα πολύ βολικά λησμόνησε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στην οριστική χρεωκοπία της χώρας που ορκίστηκε να προστατεύει!
Του έδωσαν τότε, ακόμα και προσκείμενοι στη ΝΔ, το επίθετο “ακάματος” με περισσή ειρωνεία, διότι ακριβώς δεν έκανε τίποτα για τα σημαντικά ζητήματα της χώρας.
Πρόσφατα, μάλιστα, αρχές Ιουνίου βγήκε πάλι από τη σκοτεινή τρύπα της σιωπής του για να κάνει μια “ανάλυση” της τρέχουσας κατάστασης μετά από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Μα πάλι χωρίς καμιά αναφορά στη δική του τρισάθλια διακυβέρνηση.
3. Είχαμε άγριες ταραχές στην Αθήνα και πυρπολισμούς όπου στην τράπεζα Μαρφίν κάηκαν τρείς άνθρωποι, μεταξύ αυτών μια έγκυος κυρία. Και τα όργανα της τάξης παρακολουθούσαν με ασιατική απόσπαση, ακολουθώντας το παράδειγμα του πολιτικού υπερ-προϊσταμένου. Άγριες φωτιές ξέσπασαν και στην Ηλεία όπου υπήρξαν δεκάδες θύματα και όπου, πάλι ο πρωθυπουργός ήταν περισσότερο θεατής παρά υπεύθυνος προϊστάμενος.
Μα, βέβαια, το χειρότερο ήταν η καθαρά διαφαινόμενη βουτιά στη χρεοκοπία, μετά τις τόσες σπατάλες (ας μην πάμε πέρα από τους Ολυμπιακούς και τις εγκαταστάσεις που αφέθηκαν να σκουριάσουν και να ερειπωθούν), που όμως δεν έβαλε φρένο στην ξέφρενη επιδημία διορισμών (με τη βοήθεια του κ. Παυλόπουλου) μήπως και ανατραπεί το κύμα δυσαρέσκειας που όμως δεν ανατράπηκε!
Έκτοτε δεν έδωσε ποτέ, ούτε τώρα, μια εξήγηση για την απραξία του.
4. Τι να πεις και για τον σαλταδόρο κ. Σαμαρά που από αντιμνημονιακός έγινε προωθητής των μνημονίων;
“Πώς εγγυάται την ενότητα του κόμματος αυτός που το έχει διασπάσει; Πώς πλασάρει εαυτόν ως θεματοφύλακα ενώ διατηρεί ακόμη ως τιτουλάριος την ταμπέλα του προέδρου του εξωκοινοβουλευτικού μορφώματος διά του οποίου συντελέστηκε η διάσπαση;”
Αυτά έγραψε ο Μ. Τσιντσίνης (Καθημερινή 19/10/21) για τον Γιωργάκη Παπανδρέου και το θνησιγενές κόμμα του ΚΙΔΗΣΟ.
Μα μήπως τα ίδια δεν ισχύουν για τον Σαμαρά ο οποίος όχι μόνο επανήλθε στη ΝΔ μετά την χαμένη του “Πολιτική Άνοιξη” μα εξελέγη και ως κομματάρχης της παράταξης και ως πρωθυπουργός!
Στη ΝΔ κάνουν πως τίποτα δεν συνέβη! Ούτε με Κωστάκη ούτε με Σαμαρά!
