1. Στις 5/2/1919 γεννήθηκε ο Ανδρέας της Αλλαγής, γιος του «Γέρου της Δημοκρατίας», Γεωργίου Παπανδρέου και πρωθυπουργός της πολύπαθης Ελλάδας 1981-89 και 1993-96. Πέθανε 23/6/1996.
Πολλά ειπωθήκαν και γράφτηκαν από ανίατους νοσταλγούς της πολιτικής ανωμαλίας που εισήγαγε στη Μεταπολίτευση ο μέγας «αείμνηστος» λόγω 100χρονων γενεθλίων.
Αξιομνημόνευτα είναι μερικά σχόλια της υπουργού Πολιτισμού κας Ζορμπά στο πόνημά της «Ανδρέας Παπανδρέου: πολιτισμικό πορτρέτο».
Αναμφίβολα η Ελλάδα δεν θα ήταν αυτή που είναι σήμερα δίχως την ενεργό παρουσία του Α. Παπανδρέου στην πολιτική. Θα ήταν πολύ καλύτερη, μάλλον διότι αυτός έφερε μετά τη συνετή, αν και μάλλον δειλή και δίχως έμπνευση διακυβέρνηση του Κωνστ. Καραμανλή, την εξαπάτηση (Κοσκωτάς, Κουτσόγιωργας, κλπ.) τη σπατάλη (σχεδόν χρεωκοπία 1985), τη διαφθορά (μίζες, ροζ βίλλες) και την ενδυνάμωση του κρατισμού και του άπληστου, καταπιεστικού συνδικαλισμού.
2. Η κα Ζορμπά αναφέρει «το πολιτισμικό κληροδότημα» του Α. Παπανδρέου. Ποιο;
Το ό,τι διόριζε αφειδώς τα κομματόσκυλα και χάιδευε τα αυτιά των αριστερών πάσης φύσεως για να διατηρείται στην εξουσία; Ή το ό,τι ευνοούσε ανθρώπους σαν τον Κοσκωτά, τον Κουτσόγιωργα, τον Τσοχατζόπουλο και την κα Λιάνη;
Υπηρέτησε, συνεχίζει η κα Πολιτισμού, «το ωραίο»! Κι έφερε στη χώρα «την επιστήμη και ιδέες». Υποθέτω, τη «λαϊκή κουλτούρα που είναι αυτόνομη» – πολιτισμικές εκδηλώσεις όπως διάφοροι «καλλιτέχνες» σε «φεστιβάλ των βράχων» και πλανόδιες παραστάσεις του Μπρεχτ. Ας είναι!
Μα μας έμαθε κιόλας να βλέπουμε τον κόσμο με «κριτικό μάτι»! Και τώρα όλοι είμαστε πολύ σοφότεροι στη χρεωκοπία και «κανονικότητα» μας.
Πάνω απ’ όλα, όμως, ο Α. Παπανδρέου προετοίμασε ιδεολογικά την Αριστερά για να υφαρπάξει τη διακυβέρνηση, έστω κι αν δεν έχει την εξουσία. Εδώ ακριβώς η κα Πολιτισμού έχει δίκιο. Διότι είναι με ακόμα μεγαλύτερη ψευδολογία που τα τσογλάνια του τσιπρισμού πήραν και διατηρούν τη διακυβέρνηση.
3. Δυστυχώς δεν είναι μόνον εξαμβλώματα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σαν την κα Ζορμπά που ψευδολογούν τόσο άνετα στον ανυπόστατο κόσμο ονειρικών φαντασιώσεων.
Ο ημερήσιος τύπος γέμισε με παιάνες για τον πολιτικάντη που εκπαραθύρωνε υπουργούς ενώ ταξίδευαν και αθετούσε θεληματικά τον λόγο του.
Ηγέτης διεθνούς ακτινοβολίας (με τους τριτοκοσμικούς και τον δικτάτορα Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία)… ξεχώρισε για το πολιτικό, πολιτισμικό, αλλά και ακαδημαϊκό υπόβαθρο (που στήριζε τους προαναφερθέντες απατεώνες) και με τις δημοσιονομικές σπατάλες του (όλες για να διατηρείται στην εξουσία) έφερε τουλάχιστον δυο φορές τη χώρα στο χείλος χρεωκοπίας. «Το δημόσιο χρέος έχει γονατίσει τον προϋπολογισμό» έλεγε στην περίφημη εισήγησή του το 1993 – και το έκανε ο ίδιος, ένας πρώην καθηγητής Οικονομολογίας σε πανεπιστήμια της Αμερικής, παρά τις προειδοποιήσεις των πιο συνετών συμβούλων του!
Όλοι του οι λόγοι ήταν γεμάτοι κολακεία προς τους τυφλούς οπαδούς της κεντρο-αριστεράς, δηλητήριο προς τη Δύση που του έδινε εκατομμύρια σε επιδοτήσεις, διχασμό ενάντια στη Δεξιά και, φυσικά «κενή λογοκοπία».
Υπάρχουν τρία παλιότερα άρθρα για τον Αείμνηστο στο blog: O Αείμνηστος της Αλλαγής, O Αείμνηστος της Αλλαγής (B’) και O Αείμνηστος της Αλλαγής (Γ’).
