Καλώς αντικαταστάθηκε ο κόουτς της Εθνικής μπάσκετ, καλοκαίρι 2023.
Έχω πολλά χρόνια να παρακολουθήσω μπάσκετ – από τότε που οι Γκάλης και Γιαννάκης έκαναν θαύματα. Φέτος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα παρακολούθησα μεγάλο μέρος των αγώνων Ελλάς – ΗΠΑ, Ελλάς – Λιθουανία και Ελλάς – Μαυροβούνιο.
Πρέπει να πω ευθύς εξαρχής πως δεν έχω καμιά ψευδαίσθηση πως σε τέτοιες (ή όποιες άλλες) εκδηλώσεις πρωταθλητισμού υπάρχει έστω και δράμι “ευγενούς άμιλλας”.
Ο εγωισμός και η φιλοδοξία που (αν εξαιρέσουμε 2-3 αθλητές σαν τον Τεντόγλου) εκδηλώνονταν τόσο έντονα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Βουδαπέστη, ή με τον Τσιτσιπά μας στο τένις, ήταν ολοφάνερος και στο μπάσκετ. Φήμη και χρήμα…
Τώρα, ξέρουμε πως σε όλους τους τομείς της Ελληνικής επικράτειας και ιδίως στους δημόσιους ή κρατικούς, επικρατεί τσαπατσουλιά – στην Εκπαίδευση, στην Περίθαλψη, στα ΜΜΕ και ΜΜΜ και ιδίως στην πολιτική και τ’ αυξανόμενα υπουργεία. Οπότε δεν θα πρέπει να έχουμε πολύ αισιόδοξες βλέψεις για τα σπορ και τον πρωταθλητισμό – που από την άποψη της ανθρώπινης πνευματικότητας είναι άχρηστα πράγματα και μάλλον τοξικά.
Νικήσαμε την Ιορδανία και τη Νέα Ζηλανδία, όπως αναμενόταν και χάσαμε από της ΗΠΑ και τη Λιθουανία και, όπως δεν αναμενόταν, από το Μαυροβούνιο. Εισήλθαμε στους 16 μα μείναμε στη 15η θέση που δεν είναι καθόλου κολακευτική.
Λείπανε παίχτες πρώτης γραμμής (Αντετοκούμπο σίνιορ, Σλούκας κ.λπ.). Και αυτό σίγουρα μέτρησε.
Μα εξίσου σίγουρα δεν είδα καμιά βελτίωση ουσιαστική στο παιχνίδι της Εθνικής στον αγώνα με το Μαυροβούνιο. Δεν θα έπρεπε να υπάρξει βελτίωση μετά από τέσσερεις αγώνες; Δεν ήταν φανερές οι τρομερές αδυναμίες στο ματς με τις ΗΠΑ;
Παραδόξως τα σχόλια που άκουσα, μετά τους συγκεκριμένους αγώνες με παραξένεψαν. Ούτε οι παίκτες ούτε ο προπονητής, ούτε διάφοροι κριτές και ειδήμονες, εκτός από έναν, ανέφεραν μια ολοφάνερη αδυναμία των εθνικών παιχτών μας. Βέβαια, δεν άκουσα όλα τα σχόλια και όλες τις κρίσεις, διότι το θέμα δεν μ΄ ενδιαφέρει. Απλώς έτυχε να έχω λίγο χρόνο και είδα όλο σχεδόν τον αγώνα με τις ΗΠΑ 86 – 108.
Στην αγνότατη άγνοιά μου, (σε αντίθεση με τους ειδήμονες που ξημεροβραδιάζονται), πρόσεξα πως μόνο ένας παίκτης μας κατάφερε μια από τις δυο ελεύθερες βολές που είχε στο ματς με τις ΗΠΑ, ενώ αντίθετα από τους Αμερικανούς, μόνο ένας αστόχησε σε μια ελεύθερη βολή! Οι Έλληνες αστοχούσαν εξοργιστικά συχνά.
Θα έπρεπε λοιπόν όλοι να υποστούν μια εντατική άσκηση σε ελεύθερες βολές.
Βλέπετε, τον Αμερικανό δεν συμφέρει να τον σταματήσεις με φάουλ διότι θα σκοράρει με τις ελεύθερες βολές.
Τον Έλληνα μπορείς. Διότι δεν θα σκοράρει μετά!
Πώς δεν το αντιλήφθηκαν έγκαιρα οι εξειδικευμένοι και ο κόουτς;
