Πριν ένα χρόνο η “κυρία Τασία” Χριστοδουλοπούλου με οξυδέρκεια εξαιρετική, έκλεισε την Αμυγδαλέζα και προσκαλούσε όλους τους κατατρεγμένους του κόσμου να έλθουν στην Ελλάδα, να “λιάζονται στις πλατείες μας και να εξαφανίζονται”. Έτσι δεκαπλασιάστηκαν μέσα σε 12 μήνες οι αφίξεις προσφύγων και μεταναστών, σε 800.000. Μορφή κι αυτή δημιουργικής ασάφειας.
Στη συνέχεια ο Πρωθυπουργός μας σε μία έξαρση συναισθηματισμού στη Βουλή, απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση, στην Ευρώπη (και στα 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες που βρίσκονταν στις τουρκικές ακτές), εξέφρασε τα εξής απίθανα:
“Αλήθεια, εσείς πόσο κοστολογείτε μια ανθρώπινη ζωή; Πόσο κοστολογείτε ένα παιδί, ένα παιδάκι πέντε χρονών που πνίγεται στις θάλασσες του Αιγαίου και εμείς πρέπει να πάμε για να το σώσουμε; Πόσο κοστολογείτε ένα πιάτο φαΐ, μια ανθρώπινη αγκαλιά, μια κουβέρτα για να ζεστάνει αυτά τα παιδιά; Ακούστε. Δεν απευθύνομαι σε εσάς. Απευθύνομαι στους Ευρωπαίους εταίρους, απευθύνομαι σ’ αυτούς που κουνάνε το δάχτυλο στην Ελλάδα! Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Ο ελληνικός λαός είναι ένας φτωχός λαός, αλλά πλούσιος σε αξίες και ανθρωπιά! Δεν διεκδικούμε, λοιπόν, ούτε ένα ευρώ. Δεν διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ για να κάνουμε το καθήκον μας, το ανθρώπινο καθήκον μας απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας“.
Έτσι λοιπόν καταλαβαίνουμε γιατί το τσουνάμι μουσουλμάνων μεταναστών συνεχίζει να καταφθάνει αμείωτο στην Ελλάδα, πλημμυρίζοντας τα νησιά, καταποντίζοντας τον ντόπιο ελληνικό πληθυσμό (όπως στο Καστελλόριζο), προκαλώντας σημαντικό χτύπημα στον τουρισμό της χώρας και αναγκάζοντας μερικούς εταίρους μας να κλείνουν τα σύνορά τους.
Τώρα ο κ. Τσίπρας, ένα χρόνο μετά, με όλη τη βραδύνοια και την αλλοπρόσαλλη ψυχοπάθεια που χαρακτηρίζουν όλη τη συμπεριφορά του (και παρά ή χάρη στους 172 συμβούλους του), ανακοίνωσε πρόσφατα (3/3/16) πως θα δημιουργήσει ευρεία διυπουργική επιτροπή για την διαχείριση της κρίσης και, αντίθετα με όσα έλεγε προηγουμένως στη Βουλή, μας πληροφόρησε (μετά τη συνάντηση με τον κ. Τουσκ) με την αναμενόμενη αντιφατικότητά του ότι:
“Η Ελλάδα έχει ανάγκη από βοήθεια ανθρωπιστική και οικονομική, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει το προσφυγικό. Και δεν θα επιτρέψουμε η χώρα να καταστεί αποθήκη ψυχών“.
Δεν χρειάζεται πρόσθετος σχολιασμός από μένα.
