1. Ναι, η Γεωφορολόγηση (όχι ο ΕΝΦΙΑ ή ο ΦΜΑΠ) είναι το ορθό μέτρο. Αλλά προτού φθάσουμε σ’ αυτήν πρέπει να κατανοήσουμε την ευρύτερη κατάσταση.
Η επιβολή φόρων αποτελεί την εύκολη πρακτική για ηλίθιους ή αμαθείς. Και το γράφω αυτό με πλήρη αίσθηση του τι λέω. Μυωπικά, εξαθλιωμένα μυαλά όπως οι σοσιαλιστές του Πασόκ και οι σοσιαλδημοκράτες της ΝΔ, και κυβερνήσεις σε άλλες δυτικές χώρες, αυτό έκαναν, αυτό κάνουν, ποικιλοτρόπως. Νομίζουν πως πρέπει να έχει μεγάλα και αυξανόμενα έσοδα το κράτος. Αυτό κάνουν τώρα και τα αθλιότερα μυαλά όλων, οι σταλινιστές του Σύριζα, που θένε να προωθήσουν “αναπτυξιακή” πολιτική – δήθεν – και να αναμορφώσουν την Ευρώπη.
Η αθλιότητα εκδηλώνεται στην Επιτροπή της Βουλής με διάφορους καραγκιόζηδες που δήθεν εξετάζει την επιβολή των Μνημονίων, ενώ πρόκειται για ένα ακόμα μέσο προβολής της φιλόδοξης και ναρκισσιστικής Ζωής.
Γιατί ήρθαν τα Μνημόνια και η πολιτική λιτότητας;
Διότι είχαμε καταχρεωθεί πολύ πριν το 2010 και οι πανηλίθιοι σοσιαλιστές δεν ήξεραν τι άλλο μπορούσαν να κάνουν πέρα από το να φορολογήσουν και να φορολογήσουν…
Γιατί είχαμε καταχρεωθεί ως χώρα;
Διότι το σοσιαλδημοκρατικό κράτος ξόδευε πολύ περισσότερα από τα έσοδά που είχε μέσω μιας σχετικά μέτριας φορολογίας και (ανύπαρκτων) εισοδημάτων από χρεοκοπημένες εταιρίες του Δημοσίου – ζάχαρη, τραίνα κλπ. Οι δε συνδικαλιστές του Πασόκ πρώτα και του Σύριζα μετά πίεζαν με λύσσα και με βία για ψηλότερους μισθούς και συντάξεις κι επιδόματα στο Δημόσιο – και οι κυβερνήσεις ενέδιδαν για να μή χάσουν ψηφοφόρους.
Το τεράστιο κόστος του Δημοσίου και η ωμή απληστία ζευγαρωμένη με την ηλιθιότητα των κυβερνητών μας προκάλεσε το χρέος, τα Μνημόνια, τη λιτότητα. Κι ένας βασικότατος παράγων ήταν ο Σύριζα και οι ανίερες μεθοδεύσεις του.
2. Σήμερα η κυβέρνηση της “πρώτης-φοράς-Αριστερά” με μια λεγεώνα θεοπάλαβων υπουργών παράτησε τις μεγαλοστομίες για σκίσιμο μνημονίων, κούρεμα χρέους και ανάπτυξη. Έχει ακόμα μερικές “κόκκινες γραμμές” (πόσες και για πόσο;) μα υποχώρησε παντού αλλού.
Και αυτή τώρα ακολουθεί την ιερά πεπατημένη της επιβολής πρόσθετων φόρων και, μάλιστα, οριζόντιων, παρά τις εξαγγελίες της περί του αντιθέτου, καθώς προσγειώνεται στις κακοτοπιές της καθημερινότητας. Αλλά ο εξυπνότερος λαός δεν αντιλαμβάνεται ακόμα τι έχει γίνει και ζητωκραυγάζει!
Οι φωστήρες του συριζικού οικονομικού επιτελείου στοχεύουν στα υψηλότερα πλούτη και εισοδήματα, παρότι θα έπρεπε να γνωρίζουν πως σε περίπου έναν χρόνο μέρος αυτών των φόρων θα μετακυλισθεί αδυσώπητα στα φτωχότερα στρώματα.
Είναι αναπόδραστος νόμος της Πολιτικής Οικονομίας – άσχετα με τις μπαρούφες του Βαρουφάκη και άλλων οικονομολόγων – πως κάθε φόρος είναι κακός αφού λειτουργεί ως φρένο στην ανάπτυξη, εργατικότητα και παραγωγή. Επίσης πολύ σύντομα μετακυλίεται σε όλες τις τάξεις των πολιτών καθώς αυτός εισέρχεται στις τιμές των αγαθών. Κανένας φόρος δεν παραμένει για πολύ σε δικό του ξεχωριστό τομέα.
Μόνο άγνοια, κοντόφθαλμη και μουλαρίσια λόγω συνήθειας, εμποδίζει τους “ειδήμονες” που εκκολάπτουν αυτά τα φοροεισπρακτικά προγράμματα (ΦΠΑ 16 ή 18% ή ό,τι άλλο, φόροι σε μεγάλα εισοδήματα 30.000 ή 50.000, φόρος σε ΜΑΠ κλπ) να δουν πως θα υποφέρουν και τα μικρά ή ανύπαρκτα εισοδήματα, τα οποία θένε δήθεν να προστατεύσουν.
3. Μερικοί αναλυτές υποδείχνουν πως ενώ προηγόυμενες κυβερνήσεις επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν το οικονομικό πρήβλημα με 50% έσοδα από φόρους και 50% μείωση δαπανών, η συριζική κυβέρνηση προχωρεί σε 70% φοροεισπράξεις και 30% μείωση δαπανών.
Στην πραγματικότητα θα καταλήξουν μάλλον σε πολύ μεγαλύτερη φοροείσπραξη και ελάχιστη (ή καθόλου) μείωση δαπανών – κρίνοντας από τις χιλιάδες (επανα)προσλήψεις και τις αυξήσεις σε μισθούς, επιδόματα και άλλα!
Τέτοια είναι η αναρχο-αριστερή νοοτροπία: διεύρυνση του Δημοσίου ώστε να μπαίνουν υπό τον άμεσιο έλεγχο της κυβέρνησης όλο και μεγαλύτεροι και περισότεροι τομείς της ζωής – της οικονομίας και κοινωνίας γενικότερα.
Οι κάθε απόχρωσης αριστεροί δεν μπορούν να ξεφύγουν από την επιθυμία να διαιωνίσουν την παραμονή τους στην εξουσία και να αποκομίσουν αισχρά οφέλη από αυτήν, ούτε και από τη μανία να ελέγχουν τα πάντα. Τους βλέπεις καλά – Φλαμπουράρης, Στρατούλης, Λαφαζάνης, Βούτσης κλπ.
Όντας πολύ καθυστερημένοι στη χώρα μας, δεν μπορούν να διανοηθούν πως, όπως δείχνει αφενός η εμπειρία του 20ού αιώνα με τη πτώση του κομμουνισμού και αφετέρου η λογική ανάλυση, το χειρότερο υφεσιακό μέτρο είναι η δική τους παρουσία ως κυβέρνηση.
4. Έτσι στις μέρες μας, οπότε κυριαρχεί η συναισθηματική επικοινωνιακή ρητορεία του Τσίπρα και οι συνεντεύξεις του Βαρουφάκη, μα δίχως οικονομικά οφέλη για τον λαό, βλέπουμε και ακούμε συζητήσεις για νέους φόρους, καμιά κουβέντα όμως για μείωση δαπανών.
Μόνο η μείωση δαπανών είναι αντι-υφεσιακή αναπτυξιακή πρακτική – όλα τα άλλα είναι αριστερές αρλούμπες.
Η μείωση ας αρχίσει με συρρίκνωση της Βουλής – του αριθμού των βουλευτών και των προνομίων τους. Ούτως ή άλλως, οι περισσότεροι έχουν ελάχιστη παιδεία και λεπτότερη καλλιέργεια, και μόνο αλαζονεία και χυδαιότητα προωθούν.
Ας καταργηθούν δεκάδες αχρείαστοι οργανισμοί με τους αργόμισθούς τους. Και παρεμπιπτόντως οι ομαδικές απολύσεις, είτε στο Δημόσιο είτε στον Ιδιωτικό τομέα, μπορούν να είναι ένα υγιέστατο μέτρο και καθόλου υφεσιακό. Αλλά ας γίνουν και μεταθέσεις.
Ας ανεξαρτητοποιηθούν ή αποκρατικοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι αναγκαίοι οργανισμοί, όπως η Ραδιο-τηλεόραση και οι διάφορες ΔΕΚΟ.
Μετά, να υπάρχει μόνο μια σύνταξη.
Να εδραιωθεί αυστηρότατη αξιολόγηση παντού και οι κηφήνες και ανίκανοι να διωχθούν ή να μετατεθούν εκεί όπου δεν θα κάνουν ζημιά. Αυτό προϋποθέτει αξιολόγηση των ίδιων των βουλευτών προεκλογικά, των υπουργών και διευθυντών.
Αυτές μόνο είναι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτές προϋποθέτουν αλλαγή νοοτροπίας σε πολύ μεγάλο ποσοστό του έθνους και ιδιαίτερη πρακτική εκπαίδευση.
Τότε θα μπορέσει να προχωρήσει και η Γεωφορολόγηση μέσω της οποίας οι εργαζόμενοι θα παίρνουν τη δίκαιη αμοιβή της εργασίας τους και η κοινωνία, εκπροσωπούμενη από το κράτος, θα εισπράττει αυτό που η ύπαρξή της δημιουργεί, δηλ. την υπεραξία.
Και το κράτος δεν θα ξοδεύει περισσότερα από τα έσοδά του.
