1. Διαβάζω ένα άρθρο της κας Μιράντας Ξαφά “Δήμευση Περιουσίας μέσω Φορολογίας” Athens Voice (σελ 9, 31/10-6/11, τεύχος 456). Η κα. Ξαφά είναι διακεκριμένη οικονομολόγος που υπηρέτησε και σε διεθνείς οργανισμούς στο εξωτερικό.
Αφού λοιπόν επικρίνει δριμύτατα αυτόν τον τρισάθλιο νόμο που τιμωρεί δικαίους και αδίκους, κυριολεκτικά δημεύοντας περιουσίες και αναγκάζοντας πολλούς ιδιοκτήτες ακινήτων να βουλιάζουν σε βαθύτερα χρέη, (Διάλογος κωφών με τον «φορομπήχτη»), προτείνει την υιοθέτηση μιας πρότασης του Στέφανου Μάνου και του κόμματος “Δράσης”(στο οποίο είναι μέλος της Διοικούσας Επιτροπής).
Αυτή η πρόταση συνίσταται σε ένα ενιαίο τέλος για όλες τις ιδιοκτησίες κάθε δήμου που “εφαρμόζεται πάνω στο άθροισμα της επιφάνειας του οικοπέδου και του συντελεστή δόμησης (ΣΔ) που ισχύει. Δεν υπεισέρχεται δηλ. στον υπολογισμό η αντικειμενική αξία κι έτσι αποφεύγεται η αυθαιρεσία του υπουργείου. Πχ. πολυκατοικία στην Αθήνα, χτισμένη σε οικόπεδο 240 τμ με ΣΔ 5,60 θα πληρώσει φόρο πάνω σε 240+(240×5,60=) 1584 τ.μ.”
Η διαφορά στην πρόταση αυτή συνίσταται στο ότι ο φόρος ονομάζεται “τέλος”, ότι το επιβάλλει και το εισπράττει ο δήμος και ότι αποφεύγεται η αυθαιρεσία του υπουργείου Οικονομικών στην επιβολή αντικειμενικών αξιών!
2. Είναι προφανές πως η κα. Ξαφά θέλει να καταληστεύει τους πολίτες με, όπως νομίζει, ευγενικότερο τρόπο. Διότι στην πραγματικότητα, ο συντελεστής δόμησης είναι ένα εξίσου αυθαίρετο στοιχείο. Πώς δεν το αντιλαμβάνεται μια έμπειρη οικονομολόγος που γράφει άρθρα συχνά και ασχολείται με χρηματιστικά και τα πολιτικά της χώρας;
Ο ψευτο-φιλελευθερισμός της κας Ξαφά, του Μάνου και της Δράσης εξαντλείται σε μια διαφορετική μέθοδο δήμευσης και όχι σε μια ουσιαστική αρχή της Οικονομολογίας που συμβάλλει σε απρόσκοπτη ανάπτυξη.
Δεν είναι δυνατόν οικονομολόγοι σαν τον κ. Στουρνάρα και την κα Ξαφά να μη γνωρίζουν πως οποιαδήποτε επιβολή φόρου σε κτίσματα υποκλέβει αφενός από τον καρπό της εργασίας του ανθρώπου και τροφοδοτεί αφετέρου τον πληθωρισμό. Αυτό το τελευταίο αποδείχθηκε περίτρανα από τις μελέτες του Colin Clark (Institute of Economic Affairs) και του Hugh Dalton στη Βρετανία τη δεκαετία 1940. Το πρώτο αποδείχθηκε από τον Ανταμ Σμιθ, πάλι στη Βρετανία, πολύ νωρίτερα, στα τέλη του 18ου αιώνα.
3. Είναι αξίωμα της Οικονομολογίας, διατυπωμένο σε κάθε εγχειρίδιο από την εποχή του Σμιθ έως σήμερα, πως μόνον ένας φόρος επί της εμπορικής αξίας της γης σκέτης (οικοπέδου στην πόλη, αγροτεμαχίου στην ύπαιθρο), δίχως κτίσματα καλλιέργειες ή άλλο εγγειοβελτιωτικό έργο, δεν έχει στρεβλωτική επίδραση δημιουργώντας πληθωρισμό και ανεργία και διευρύνοντας το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς.
Ω, και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι διαπρεπείς οικονομολόγοι. Ρωτείστε τους!
Δυστυχώς, στη θεληματική άγνοια και αλαζονεία που διαποτίζει το μυαλό ακόμα και καλοθελητών οικονομολόγων, αυτή η απλή αρχή – ίσως επειδή είναι τόσο απλή – μας διαφεύγει, και η προσοχή παγιδεύεται σε επουσιώδεις περιπλοκές. Και δυστυχώς πάλι, οι πολλοί δεν θέλουμε ούτε να καταλάβουμε αυτή την απλή αρχή ούτε καν να ασχοληθούμε με το θέμα. Οι πολλοί έχουν παγιδευτεί στα επαναλαμβανόμενα ψεύδη των κομμάτων ή παρατάξεων που τους παραμυθιάζουν με νανουριστικές ή εμπρηστικές ανοησίες και στις παραφουσκωμένες “ειδήσεις” με τις οποίες μας βομβαρδίζουν οι στρατιές των δημοσιογράφων στα συμφεροντολόγα και συχνότατα χυδαία μίντια.
Αλλά δεν κατανοούμε πως εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει και συντηρούμε αυτά τα φαινόμενα με τις δικές μας επιθυμίες.
Φοβερός φαύλος κύκλος σε θολό καθρέφτη.
