Η γνώση πάντα ενεργοποιεί τη δράση. Μα συχνά το φως της χρωματίζεται από μια η περισσότερες ιδιότητες στον ψυχισμό του ανθρώπου. Όταν δε πρόκειται για έναν απολυταρχικό δικτάτορα, οι ιδιότητες είναι ευνόητες: ματαιοδοξία, βλακεία, αρπακτικότητα, μα και αλαζονεία.
Καλό παράδειγμα είναι ο Βλαδίμηρος Πούτιν της Ρωσίας μετά το 2000. Φυσικά βλέπεις το ίδιο φαινόμενο σε κάθε απολυταρχικό ηγέτη, σχεδόν. Μα οι εξαιρέσεις ανήκουν στο μακρινό παρελθόν – όπως ο Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος (958-1025) του Βυζαντίου ή ο Μάρκος Αυρήλιος (121-180 κε) της Ρώμης.
Αν εξαιρέσουμε τον παράγοντα καλοτυχία που έφερε τον Πούτιν από την Ανατολική Γερμανία (πράκτορας της ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ) στο Λένινγκραντ/Πετρούπολη και στην εύνοια του Γιέλτσιν, η άνοδός του στην προεδρία και απόλυτη εξουσία δείχνουν, σύμφωνα με όλους τους αναλυτές, εξαιρετική κατανόηση της πολιτικής και τη μαεστρία ενός Μακιαβέλλι να κερδίζει και να κρατάει την εξουσία. Κάθε κίνησή του από το 2000 κι έπειτα είναι έξυπνη, ψυχρή και χαμηλών τόνων. Είχε όμως και την αδίστακτη πονηριά του αρπακτικού, μια καλά φινιρισμένη, καλά καλυμμένη κυνική ανηθικότητα. Προσεκτικά και δίχως να αφήνει φανερά ίχνη εξόντωσε επικίνδυνους αντιπάλους με δηλητήριο ή άλλου τύπου ατύχημα.
Δεν ήταν μια φαντασμαγορική άνοδος, μα προσεκτική κίνηση, μια μικρή λεπτομέρεια, ένα ελάχιστο βήμα, που έφερνε μικρό κέρδος κάθε φορά.
Μέχρι τώρα. Η εισβολή στην Ουκρανία δείχνει ίσως πως η άνοδος ήταν πιο πολύ καλοτυχία παρά ευφυΐα. Όχι μόνο η εισβολή ως παραβίαση Διεθνούς Δικαίου, μα και η ίδια η εκτέλεση της εισβολής. Βλακώδης ως σύλληψη και ως υλοποίηση, με λάθη σε κάθε τομέα και κάθε στάδιο.
Υπάρχουν πολλές αναλύσεις για τα κίνητρα και όλες συμπεριλαμβάνουν το γενικό αίσθημα κατωτερότητας και ταπείνωσης που διαχύθηκε στους Ρώσους με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990, οπότε, όπως λέγεται, οι Ρώσοι ανακάλυψαν πως δεν ήταν πια μια μεγάλη και ισχυρή δύναμη. Έτσι θέλησαν να γίνουν ξανά μεγάλη Υπερδύναμη και να εκδικηθούν!
Αυτό όμως δεν νομίζω να ευσταθεί.
Η Ρώμη από τον 2ο αιώνα πκε ως τον 4o κε ήταν η κραταιά υπερδύναμη. Μα αυτό εκδηλωνόταν σε αύξηση πλούτου και στην περίφημη Pax Romana (Ρωμαϊκή Ειρήνη) – όπου δηλαδή κάθε Ρωμαίος πολίτης μπορούσε υπερήφανα να ταξιδέψει από τη μια άκρη της Αυτοκρατορίας ως την άλλη και να είναι σεβαστός σε κάθε περιοχή, πόλη ή χωριό.
Η ΕΣΣΔ ήταν υπερδύναμη μόνο για τους Δυτικούς διότι ήταν με το πυρηνικό οπλοστάσιό της το αντίπαλο δέος, μια στρατιωτική υπερδύναμη, μια υπερδύναμη που είχε πλοκάμια σε πολλές χώρες είτε στα συνδικάτα τους είτε με την ύπαρξη ενός Κομμουνιστικού Κόμματος που προσπαθούσε να συντονίζεται με το Κρεμλίνο. Μα δεν ήταν υπερδύναμη για τους Σοβιετικούς πολίτες. Διότι αυτοί, εκτός από τους κομματικούς απαράτσικ και τη Νομενκλατούρα, ούτε πλούτη απολάμβαναν ούτε την ελευθερία να ταξιδέψουν παρά μόνο αν το πανίσχυρο Κόμμα το επέτρεπε!
Ή πάρτε για σύγχρονο παράδειγμα την ΕΕ. Μπαίνεις στο αεροπλάνο στην Αθήνα και ταξιδεύεις στην άλλη άκρη, στην Ισπανία ή Φιλανδία, δίχως βίζα, δίχως διαβατήριο. Δείχνεις μόνο την ταυτότητά σου. Ο Σοβιετικός κοινός πολίτης δεν μπορούσε να ταξιδέψει δίχως ειδική άδεια όχι μόνο στο εξωτερικό μα ούτε καν στην ίδια τη Σοβιετική Ένωση ή από μια πόλη σε άλλη της ίδιας “Δημοκρατίας” στην ΕΣΣΔ!
Ο απλός Σοβιετικός πολίτης, ο κοινός μη- κομματικός άνθρωπος δεν μπορούσε να νιώθει καμιά υπερηφάνεια για τη “σοβιετικότητά” του. Οπότε δεν θα ένιωθε καμιά ταπείνωση για τη διάλυσή της!
Μάλλον ορισμένοι φιλόδοξοι, υπερφίαλοι αξιωματούχοι σαν τον ίδιο το Πούτιν και μέλη του πολιτμπιρό που έχασαν θέσεις, προνόμια και αγαθά, νοστάλγησαν σφοδρά τα παλαιά μεγαλεία τους. Υπήρχαν επίσης οι εθνικιστές, κομμουνιστές και φασίστες που πίστευαν (ακόμα και πριν τον Λένιν ή τον Μαρξ) πως η Αγία Ρωσία ήταν μεγάλη και τρανή χώρα και είχε να παίξει σπουδαίο ρόλο στην ανθρώπινη Ιστορία.
Ο Πούτιν και οι συνεργάτες του και όλοι όσοι ανακάλυψαν την εθνική φιλοσοφία του Ιβάν Ιλίιν και άλλων σαν εκείνον, άρχισαν να τρέφουν όνειρα μεγαλείου και να σχεδιάζουν την υλοποίησή τους.
Ο Ρωσικός λαός, πρέσβευαν, δεν είχε ποτέ και δεν χρειάζεται δημοκρατία και τις Δυτικές φιλελεύθερες αντιλήψεις που μάλλον φέρνουν αδυναμία και αρρώστια. Χρειάζεται τον λυτρωτή ηγέτη (σαν τον Ιβάν Γ’ τον Τρομερό, ή τον Πέτρο τον Μέγα κι ας ήθελε αυτός τη Δυτική πολιτική κουλτούρα, ή τον Στάλιν τον Πατερούλη) που θα τον οδηγήσει στη δόξα και τον αγνό χριστιανικό παράδεισο! Ο λόγος του θα είναι Νόμος!
Η Ρωσία με τέτοιο λαό είναι μια χώρα ειρήνης και αγνότητας που, όμως, μολύνθηκε από τον τοξικό ιό της αρρωστημένης Δύσης (μη-Ορθόδοξης και Δημοκρατικής). Μόνο ένας ουρανοκατέβατος λυτρωτής ηγέτης μπορεί να τη σώσει θεραπεύοντάς την. Και μόνο αυτή με την έμφυτη αθωότητα και την αρετή της μπορεί να ανυψώσει την Ευρώπη και την Ασία, την Ανθρωπότητα ολόκληρη.
Ο Πούτιν είναι ο θεόπεμπτος σωτήρας και, ας ήταν ένας κακομοίρης κυνικός κατάσκοπος της καταπίεσης κι εξαπάτησης. Και η Δύση που πολιορκεί τη Ρωσία, είναι διεφθαρμένη με την ελευθεριότητα και τις ανωμαλίες του σεξ και του πληθωριστικού παραπλανητικού λόγου. Η Δύση πρέπει να γίνει σαν τη Ρωσία! Μα είναι αυτό ορθό έστω και σε μικρό βαθμό;
Είναι μια γελοιογραφία με έναν χάρτη του κόσμου όπου μόνο η Ρωσία του Πούτιν είναι “αντιφασιστική”! Όλα τα άλλα κράτη είναι κάποιου είδους (ψυχροί, μαύροι, φιλελεύθεροι, απλοί κλπ.) Ναζί!
Πόση ματαιοδοξία, μεγαλομανία και μισαλλοδοξία, εκτινάσσεται από μια τέτοια φαντασιακή εγω-παθιασμένη αυθυποβολή!
Πόση βλακεία περιορίζει την όποια νοημοσύνη έχουν οι άνθρωποι που ζουν με τέτοια εγωπάθεια και αυταπάτη. Τσαλαπατώντας το Κράτος Δικαίου, επιβάλλουν με μια απάνθρωπη ένοπλη βία την προσωπική τους επιθυμία για απόλυτη κυριαρχία.
Δεν βλέπουν με πόσους περιορισμούς έχουν περιβληθεί με την αλαζονεία τους, και πόσο στην υλική ζωή τους έχουν για πολιτισμό μόνο μια μίζερη μίμηση των πιο ποταπών πραγμάτων της Δυτικής παρακμής και όχι των αρετών της – που θέλουν να καταστρέψουν.
Βλέπουν μόνο τη δική τους μοχθηρία και φθονερή αυτοεπίκριση στη Δύση κι επειδή αυτοί ήθελαν να επιβάλουν το δικό τους καταπιεστικό καθεστώς σε όλο τον κόσμο, νομίζουν πως η Δύση τους πολιορκεί, ενώ αυτοί έχουν αποδεδειγμένα προσπαθήσει να εισδύσουν ύπουλα στις ΗΠΑ και σε χώρες της ΕΕ πάλι ώστε να τις καταστρέψουν ή να τις εξευτελίσουν για να μείνουν κυρίαρχοι. Μα αφού δεν έχουν επαρκή ταπεινότητα, η Ρωσορθόδοξη χριστιανική αρετή τους είναι αποκρουστική υποκρισία.
