Πολλά άρθρα κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο από τις πρώτες μέρες της βάρβαρης εισβολής των Ρώσων στην Ουκρανία, άρθρα γραμμένα σε πολλές γλώσσες. Ο κάθε συγγραφέας δίνει μια λίστα από τα μαθήματα που πήραμε ή πρέπει να πάρουμε ή τα συμπεράσματα που βγάλαμε ή πρέπει να βγάλουμε. Αυτό κάνω κι εγώ εδώ. Άλλοι θα συμφωνήσουν με μερικά, άλλοι θα διαφωνήσουν. Ευχαρίστως θα ακούσω τις διαφωνίες εφόσον είναι λογικές και κόσμια διατυπωμένες.
1. Η άγρια κυνικότητα των Ρώσων πρέπει να χαλιναγωγηθεί και να τιμωρηθεί. Πολλοί λένε πως ο κύριος παραβάτης είναι ο Πούτιν και οι παρακείμενοι αυλοκόλακές του. Αυτή είναι μια μερική αλήθεια που, τελικά, είναι επιπόλαιη και άχρηστη. Δεν μπορεί ένας άντρας, όσο ικανός κι αν είναι (και ο Πούτιν δεν μου φαίνεται πολύ ικανός), μόνος του να αναρριχηθεί στο υπέρτατο αξίωμα μιας μεγάλης (σε έκταση, πληθυσμό και δύναμη) χώρας και να την κυβερνά για 25 χρόνια με απολυταρχικό τρόπο. Δεν γίνεται. Μεγάλο μέρος του λαού όλων των τάξεων τον αποδέχεται διότι αυτός δίνει σε όλους εκείνους πράγματα που θέλουν – άσχετα με το ότι άλλες ομάδες πολιτών εναντιώνονται, μα αγνοούνται, καταπιέζονται, διώκονται, φυλακίζονται, εκτελούνται.
Ο φιλελεύθερος κόσμος ας προσέχει να μην παρασύρεται από την έλξη εύκολου κέρδους από συναλλαγές με τη Ρωσία. Αυτή η χώρα είναι αναξιόπιστη κι εγκληματικά παραβατική – πρώτα με τους τσάρους, μετά με τους μπολσεβίκους και τώρα με τους πουτινικούς ολιγάρχες.
Όποιος κάνει χειραψία με την πανούκλα θα κολλήσει και θα υποφέρει.
2. Οι Δυτικές χώρες δείχνουν αυξανόμενη εξασθένιση κι εθισμό στην υλική, σοσιαλδημοκρατική καλοπέρασή τους. Η καλοπέραση έχει γίνει η ύψιστη αξία.
Ακούς για “πράσινη” ανάπτυξη, για ειρήνη, για ελευθερία, για ισότητα, για οικονομική ανάπτυξη και κατάργηση ανεργίας και φτώχειας, για δικαιώματα, για πρόνοια κι άλλες κρατικές υποχρεώσεις και πολλά άλλα. Όλα στοχεύουν στο να διασφαλίσουν την καλοπέραση με όσο το δυνατόν λιγότερη προσπάθεια και προσφορά εκ μέρους αυτών που φωνασκούν και διεκδικούν όλα αυτά.
Η επιθυμία για καλοπέραση τυφλώνει σε τεράστιο βαθμό κι έτσι δεν βλέπεις πως η Ρωσία είναι μια αφερέγγυα χώρα που δεν θα διστάσει να σε εξαπατήσει, να σε κλέψει και, αν χρειαστεί, να σε εξοντώσει, αν μπορεί.
Ούτε κατευνάζεις τέτοιο κράτος ούτε κάνεις συμβιβασμούς ή παίρνεις τοις μετρητοίς όποιες συμφωνίες και συνθήκες κάνεις μαζί τους. Αν κάποτε αλλάξουν οι Ρώσοι και αποδεχτούν τις φιλελεύθερες αξίες των πολιτισμένων Δυτικών χωρών, καλώς: θα είναι ευπρόσδεκτοι.
3. Το πιο θλιβερό συμπέρασμα είναι η δειλία των Δυτικών και η ευκολία με την οποία προδίδουν έθνη που συνεργάζονται μαζί τους αφήνοντάς τα αβοήθητα όταν χρειάζονται βοήθεια. Κλασικά παραδείγματα οι Κούρδοι, οι Αφγανοί και οι Αρμένιοι, όλα στις αρχές του 21ου αιώνα.
Ο φόβος ευρύτερης σύρραξης ή και πυρηνικού πολέμου δεν δίνει κανένα ουσιαστικό επιχείρημα. Διότι κυνικοί ταραξίες σαν τους Ρώσους του Πούτιν θα μπορούν να επισείουν αυτήν την απειλή οποιαδήποτε ώρα και να προχωρούν στις ανομίες τους. Κάποια στιγμή πρέπει να αντιμετωπιστεί δίχως υποχώρηση. Ας γίνει τώρα.
Ο ΟΗΕ είναι σαφώς άχρηστος. Η Ρωσία, μια καταφανώς εγκληματική χώρα έχει θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας κι έτσι μπορεί με το βέτο που της δίνει η θέση της να μπλοκάρει μέτρα και αποφάσεις που δεν της αρέσουν. Το Δικαστήριο της Χάγης έβγαλε την απόφασή του στις 16/3/22 να αποχωρήσουν οι Ρώσοι εισβολείς μα η Ρωσία την αγνοεί!
Επαφίεται στους πολιτισμένους φιλελεύθερους Δυτικούς να προστατεύσουν τις πανανθρώπινες αρχές της ελευθερίας και ανεξαρτησίας – και όχι μόνο όταν τους συμφέρει διότι θα έχουν άμεσο κέρδος. Οι Ουκρανοί δίδαξαν πως δεν παραδίνεσαι και δεν πρέπει να φοβάσαι να πεθάνεις όταν απειλείσαι άδικα – μα πολεμάς!
Η Αμερική (ΗΠΑ, Καναδάς), η ΕΕ και η Αυστραλία έχουν και οικονομική και στρατιωτική δύναμη ώστε να μπορούν να επιβάλουν τις φιλελεύθερες αξίες ή να σταματήσουν οποιονδήποτε νταή σαν τον Πούτιν.
Το πρόβλημα είναι πως αυτοί οι λαοί έχουν εγκαταλείψει αυτές τις αξίες για χάρη της καλοπέρασης. Δεν υπάρχει πραγματική αρμονία μεταξύ τους διότι κάθε κράτος επιδιώκει τα εθνικά συμφέροντα σε βάρος των αξιών ή αρχών (έστω και στον Χάρτη του ΟΗΕ) που, υποτίθεται, στηρίζουν. Αυτό είναι παράξενο διότι και η Αμερική και η Αυστραλία έχουν όλους τους πόρους που χρειάζονται και όσους δεν έχουν τους αποκτούν εύκολα μέσω εμπορικών συναλλαγών. Οι ΗΠΑ έγιναν κράτος μόνο αφού επαναστάτησαν και πολέμησαν για την ελευθερία και ανεξαρτησία τους. Τότε δεν φοβούνταν να πεθάνουν. Τώρα φοβούνται και δεν θέλουν να θυσιάσουν την καλοπέρασή τους.
4. Το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχει η ΕΕ η οποία, πάλι λόγω επιθυμίας για καλοπέραση, αγνόησε για δεκαετίες την πολιτική ένωση μένοντας επίμονα στην οικονομική.
Όποια χώρα δεν αποδέχεται ή καταστρατηγεί τους νόμους και τις οδηγίες των Βρυξελλών, ας διώχνεται από την Ένωση (όπως π.χ. η Ουγγαρία). Τέτοιες χώρες δεν χρειάζονται. Πρέπει όλα τα μέλη να αποδεχθούν πως η ΕΕ είναι η νέα Πατρίδα, το κράτος όλων μας. Δεν θα υπάρχουν τα στενά εθνικά συμφέροντα που μας ταλάνιζαν ως τώρα.
Αυτή η ΕΕ, η νέα Πατρίδα, μα δίχως άρρωστο συναισθηματισμό, ενωμένη όσο γίνεται, θα αντιμετωπίσει κάθε απειλή είτε εναντίον της ΕΕ είτε ενός μέλους στα σύνορα (όπως οι Βαλτικές χώρες, η Ελλάδα κλπ.)
Η επίσημη γλώσσα έχει πια καθιερωθεί: είναι η Αγγλική κι ας έχει αποχωρήσει η Βρετανία. Από μια άποψη αυτό είναι καλύτερο διότι έτσι καμιά χώρα δεν θα έχει πλεονέκτημα. Κάθε πολιτικός θα πρέπει να την γνωρίζει πολύ καλά.
Χρειάζεται ευρωπαϊκός στρατός και, φυσικά, ναυτικό και αεροπορία, που θα αποτελείται από μονάδες από τις χώρες μέλη. Η εξάρτηση της ΕΕ από το ΝΑΤΟ πρέπει να σταματήσει.
Αλλά η Παιδεία πρέπει να ορθοποδήσει. Μαζί με την εθνική γλώσσα και την Αγγλική που θα είναι αναγκαστικές από την πρώτη τάξη του Δημοτικού, θα πρέπει να υπάρχουν και μαθήματα Ηθικής, πρακτικής μάλλον παρά θεωρητικής.
5. Η Ουκρανία εξάπαντος ανήκει στην Ευρώπη και πρέπει να ενταχθεί δίχως καθυστέρηση στην ΕΕ. Και μόνο το ότι αποδέχτηκε τη Μοίρα της και πολέμησε με απροσδόκητη γενναιότητα κατά των βαρβάρων Ρώσων της δίνει αυτό το δικαίωμα. Οι Ουκρανοί διαφύλαξαν με αιματηρό κόστος την ελευθερία των τρυφηλών ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατιών μας οι οποίες ήταν ως τώρα καλές μόνο στο να εκφέρουν κούφιες μεγαλοστομίες. Και υποπτεύομαι πως σύντομα θα γυρίσουν στις κακές τους συνήθειες. Η καλοπέραση είναι ευχάριστη.
Μακάρι κι άλλες χώρες να έδειχναν το ίδιο πνεύμα ελευθερίας και σταθερότητας ενάντια σε μια τόσο βάναυση, αισχρή επιδρομή (από έναν συγγενικό λαό).
Τι σημασία έχει αν Ρώσοι σαν τον Πούτιν αισθάνονται “περικυκλωμένοι” – ενώ δεν είναι! – από εχθρικούς Δυτικούς και το ΝΑΤΟ. Η μόνη χώρα που έκανε εισβολές στην Ευρώπη τα τελευταία 70 έτη από τον 2o ΠΠ, είναι η Ρωσία. Καμιά Δυτική ευρωπαϊκή χώρα δεν επιτέθηκε σε άλλη. Μόνο η Ρωσία. Αν, λοιπόν, έχουν πρόβλημα να πάνε σε ψυχαναλυτές να θεραπευθούν από τη φοβία τους. Η φοβία τους και η υπεροπλία τους δεν τους δίνει κανένα δικαίωμα να εισβάλουν σε ανεξάρτητες χώρες μέλη του ΟΗΕ.
Το θράσος τέτοιων χωρών με τέτοιες απαιτήσεις και διεκδικήσεις είναι μια αισχρότητα που πρέπει να τιμωρείται με μεγάλη αυστηρότητα.
