1. Κάθε φιλοσοφία, κάθε σύστημα, κάθε ιδεολογία, κάθε στόχαση, για να είναι ορθή ή αξιόπιστη σχετικά, πρέπει να ξεκινά από μια αρχή που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Πώς φθάνουμε σε κείνη την αρχή; Δύσκολο, εύκολο;…
Όλοι γνωρίζουμε εκ πείρας πως η αντιληπτικότητά μας αλλάζει ανάλογα με την κατάσταση νου και σώματος. Οπότε, πώς έχουμε βεβαιότητα; Δηλαδή, αλλιώς βλέπει (αισθάνεται, αντιλαμβάνεται, ερμηνεύει, κατανοεί) τα πράγματα ένας άρρωστος με 40 πυρετό. Αλλιώς ένας μεθυσμένος που είναι εύχαρις ή βλέπει τα πράγματα διπλά. Αλλιώς ένας υπνοβάτης. Αλλιώς ένας σκοτισμένος, μελαγχολικός ή θυμωμένος και αγανακτισμένος. Αλλιώς ένας ερωτευμένος, παθιασμένος.
Αλλιώς πάλι ο άνθρωπος σε μια κανονική κατάσταση καθημερινής αφύπνισης δίχως κατάπτωση, έξαρση ή άλλη φόρτιση. Μα κι εδώ, ο «κανονικός» μας μπορεί να είναι διανοούμενος/εγκεφαλικός τύπος, αισθηματίας, συναισθηματικός τύπος ή δραστήριος, ενεργητικός τύπος: ο κάθε τύπος βλέπει κι ερμηνεύει διαφορετικά.
2. Αλλά, όπως υπάρχουν κατώτερες καταστάσεις από την κανονική, έτσι υπάρχουν κι ανώτερες. Είναι πιθανόν εσείς, αναγνώστες, να μην έχετε εμπειραθεί ή να μη θυμάστε μια τέτοια ανώτερη κατάσταση. Το σώμα είναι ήσυχο, ανάλαφρο, σαν να μην υπάρχει. Ο νους είναι σιωπηλός μα διαυγέστατος και προσλαμβάνει εντυπώσεις δίχως σχόλια. Ο χρόνος μοιάζει να σταματά ή να κυλά πολύ αργά και ο χώρος όλος είναι πολύ φωτεινός σαν να ακτινοβολεί. Υπάρχει μια αίσθηση νέας, άγνωστης δύναμης και μια κατανόηση ενότητας. Υπάρχουν πολλές όμοιες περιγραφές που διαφέρουν ίσως σε λεπτομέρειες μα μεταδίδουν την ίδια γενική αίσθηση νέας συνειδησίας.
Οποιοσδήποτε άνθρωπος στην κανονική κατάσταση δεν γίνεται κατανοητός από κάποιον καθυστερημένο, υπνοβάτη, αυτιστικό ή μεθυσμένο. Ο κανονικός δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους άλλους και να τους εξηγήσει π.χ. το Πυθαγόρειο θεώρημα ή την ομορφιά του ποιήματος «Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη» του Σολωμού. Αυτά δεν είναι στην εμπειρία τους και η αντιληπτικότητά τους εκείνη την ώρα δεν μπορεί να τα συλλάβει ή διαχειριστεί.
3. Ομοίως, οι «κανονικοί» δεν θα καταλάβουν ανώτερες καταστάσεις διότι δεν είναι στην εμπειρία τους και η αντιληπτικότητά τους δεν μπορεί να τις συλλάβει και διαχειριστεί.
Μερικοί κανονικοί έχουν αρκετή λογική ώστε να παραδεχτούν πως, Ναι, δεν έχω άμεση εμπειρία αυτών των ανώτερων επιπέδων κατανόησης μα δέχομαι πως υπάρχουν. Άλλοι έχουν διαφορετική αντιληπτικότητα και λένε πως Όχι, δεν υπάρχουν ή πως είναι φαντασιώσεις, παραισθήσεις και παρόμοια. Είναι πολλοί που θεωρούν τέτοιες καταστάσεις ψυχικές ανωμαλίες, εκτροπές, παρεκκλίσεις από το κανονικό προς το χειρότερο. Μα, εφόσον δεν αφήνουν κάποιο περιθώριο, μάλλον αυτοί πρέπει να θεωρηθούν παράλογοι. Και φυσικά, όπως δεν υπάρχει επικοινωνιακή πρόσβαση με τους μεθυσμένους, υπνοβάτες και καθυστερημένους, δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση με αυτούς. Επίσης, τίποτε από όσα λένε δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αρχές αξιόπιστες.
Πώς λοιπόν βρίσκουμε τις πρώτες αρχές;
4. Έτσι όπως είμαστε, στην κανονική κατάσταση αντιληπτικότητας και κατανόησης, δεν μπορούμε να έχουμε εμπειρία, άμεση εμπειρία ή παρατήρηση, πρώτων αρχών.
Οι θετικές επιστήμες εξετάζουν μόνο μετρήσιμες ουσίες, οντότητες, ενέργειες. Δεν γνωρίζουν (ή δεν θέλουν να ασχοληθούν με) φαινόμενα έξω από τον υλικό κόσμο, όπως η τηλεπάθεια. Αυτοπεριορίζονται στον υλικό κόσμο. Μα δεν γνωρίζουν πώς ξεκίνησε αυτός ο κόσμος. Μας λένε για μια Μοναδικότητα (άγνωστων λοιπών στοιχείων) στην αρχή, ή ένα Μπιγκ Μπανγκ (=Μεγάλη Έκρηξη), μα δεν γνωρίζουν πώς αυτό σχηματίστηκε, γιατί έγινε όταν έγινε (πριν 13,7 δισ. έτη) και τι υπήρχε πριν από αυτό. Τα Μαθηματικά, που υποτίθεται εξηγούν τα πάντα, στην πραγματικότητα περιγράφουν μόνο τα φαινόμενα του υλικού κόσμου τα οποία αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας και μέσω διάφορων οργάνων που επεκτείνουν την αντιληπτικότητα των 5 αισθήσεών μας.
5. Οι αισθήσεις μας λειτουργούν μόνο στο παρόν. Δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε σε ένα δείπνο που έλαβε χώρα χθες την ώρα της δύσης του ήλιου (=8.00 μ.μ.) καθώς έπαιζε ένα συγκεκριμένο κομμάτι μουσικής ή τραγουδούσε κάποιος/κάποια στο ραδιόφωνο. Εμείς που δεν συμμετείχαμε δεν μπορούμε να αγγίξουμε τα πράγματα, να ακούσουμε το κομμάτι μουσικής, να δούμε τους άλλους, να γευθούμε τα φαγητά και να μυριστούμε τα αρώματα.
Μπορούμε βέβαια να δούμε φωτογραφίες ή βίντεο, μα αυτά είναι παρμένα από μια συγκεκριμένη θέση και μπορεί κάλλιστα να είναι περίτεχνα μονταρισμένα. Εξάλλου θα υπήρχε και μια γενική «ατμόσφαιρα» την οποία οι φωτογραφίες και τα βίντεο δεν «πιάνουν» κι έτσι δεν μεταδίδουν.
Πώς λοιπόν προσεγγίζουμε τις πρώτες αρχές;
Συνεχίζεται…
