Νίκος Κασκαβέλης
Η επικαιρότητα, ευτυχώς ή δυστυχώς, κυριαρχείται από σημαντικά γεγονότα. Εξωτερικής υφής, με μετακινήσεις γεωπολιτικής σημασίας, αλλά και εσωτερικής, με πλείστα θέματα ανοικτά. Με το χρονικό διάστημα να είναι απολύτως κρίσιμο για να φανεί αν η χώρα θα ανακτήσει βηματισμό και θα ξεφύγει επιτέλους από τη μέγγενη της ασφυξίας των τελευταίων 10 ετών ή αν θα κατρακυλήσει ξανά πίσω. Κι όμως, η προσοχή μας συχνά στέκεται σε “μικρά”, απλές περικοκλάδες των πραγματικών ζητημάτων, εξαιτίας της φασαρίας που προκαλούν οι διάφοροι φωνασκούντες. Τις μέρες αυτές ακούμε για τα όσα γίνονται στην προανακριτική για τη Novartis.
Τι ακούμε; Μήπως τις σοβαρές καταθέσεις των πολλών μαρτύρων που ίσως ρίξουν κάποιο φως στο ζήτημα; Πχ του κ. Φρουζή, που εκ της θέσεώς του είχε κεντρικό ρόλο στην υπόθεση και πάντως εποπτεία και τεκμήριο γνώσης και ΟΥΔΕΠΟΤΕ εκλήθη έως σήμερα να συνεισφέρει την άποψή του; Όχι βέβαια. Ασχολούμαστε ακόμα με τα διαδικαστικά. Για το αν 2 συγκεκριμένα πρόσωπα από τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ή όχι μέλη της Επιτροπής. Δεν ισχυρίζομαι πως το θέμα δεν έχει σημασία. Ο τύπος και η διαδικασία είναι σημαντικά στη Δημοκρατία. Εδώ όμως δεν είναι το μείζον. Επιτέλους, μετά από 2,5 χρόνια θολούρας και οχλαγωγίας που το μόνο που συνεισέφερε είναι να λασπώσει τους θεσμούς και το “καλό όνομα” (το εναπομείναν) της Δημοκρατίας στην κοινωνία –μαζί με τη σπίλωση προσώπων, χωρίς την τήρηση των αναγκαίων εγγυήσεων- χρειάζεται να βγάλουμε και κάποιο συμπέρασμα. Να βρούμε μία άκρη. Η ανταλλαγή βαρύτατων κατηγοριών, πριν ακόμη αρχίζει η συζήτηση, ποιον ακριβώς ωφελεί;
Το θέμα έχει ως εξής: η πλειοψηφία της Επιτροπής έκρινε δια ψηφοφορίας πως επειδή 2 βουλευτές της αντιπολίτευσης είχαν άμεση εμπλοκή με την υπόθεση και θα καλούνταν ως μάρτυρες, δεν μπορούσαν ταυτόχρονα να είναι και μέλη της. Δηλαδή, δεν μπορούσαν ταυτόχρονα να είναι εισαγγελείς –αυτό είναι η Επιτροπή από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό- και ελεγχόμενοι ή έστω, εξωτερικοί συμμετέχοντες. Σε αυτήν τη θέση η αντιπολίτευση απήντησε με οξύτατο τρόπο, αφού ακούστηκαν εντελώς αμετροεπείς εκφράσεις περί “χουντικής” επιτροπής, πραξικοπήματος και άλλα παρόμοια. Ως απάντηση δε στην απόφαση της πλειοψηφίας, ο κ. Πολάκης προειδοποίησε πως δεν πρόκειται να βγει από την αίθουσα παρά μόνο “σηκωτός” από την αρμόδια φρουρά.
Οι φράσεις αυτές δεν είναι φυσικά καινούριες από τον συγκεκριμένο πολιτικό που έχει επιλέξει αυτό το ύφος και προς το παρόν επιβραβεύεται και από τον Αρχηγό του αλλά και από τους εκλογείς του. Έχουν μάλιστα πολλαπλασιαστεί εσχάτως, αφού και σε προηγούμενη συνεδρίαση τις μεταχειρίστηκε με οξύτατο τρόπο εναντίον αιρετών συναδέλφων με χαρακτηρισμούς για… “έμμισθο παπαγαλάκι” και “μέγα καραγκιόζη”. Είναι μια τακτική που φαίνεται να δουλεύει σε κάποιο επίπεδο, αφού υπηρετεί τους σκοπούς της, αλλά επί της ουσίας, καθόλου δεν βοηθά και επιβαρύνει το ήδη δηλητηριώδες κλίμα της δημόσιας σφαίρας.
Επί της ουσίας, το θέμα έχει πολιτικές και νομικές διαστάσεις. Δεν θα τις αναλύσουμε διεξοδικά, ίσως δεν ενδιαφέρουν και τόσο στη λεπτομέρειά τους. Το βασικό είναι το ανωτέρω: μπορεί ο ελέγχων να είναι μαζί και ελεγχόμενος; Η πλειοψηφία, η οποία παρεμπιπτόντως στη Δημοκρατία χαρακτηρίζεται όχι φυσικά από το αλάνθαστο του Πάπα, αλλά πάντως διαθέτει ένα τεκμήριο “δίκιου”, κατέθεσε κάποια επιχειρήματα για το σκεπτικό της και μάλιστα μια Γνωμοδότηση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής για παρόμοιο ζήτημα από το 2010. Ναι, όχι για το ίδιο. Για θέμα που αφορούσε Εξεταστική Επιτροπή για το Βατοπέδι. Εκεί, είχε αποφανθεί πως γίνεται να τεθεί θέμα εξαίρεσης για μάρτυρες που είτε είχαν ήδη καταθέσει, είτε επρόκειτο να καταθέσουν.
Φυσικά, η Επιτροπή αυτή επίσης δεν είναι θέσφατο, ούτε δεσμευτική η γνώμη της. Είναι όμως ένα επιχείρημα, που οχυρώνει περαιτέρω την απόφαση της ήδη –και μάλιστα ισχυρής- πλειοψηφίας. Το να ακούγονται ως αντεπιχειρήματα αυτά τα δήθεν “θαρραλέα” και εξίσου κούφια, δεν είναι αντάξιο μιας Δημοκρατίας του 21ου αιώνα. Βασανίστηκε πολύ η χώρα από ανάλογες συμπεριφορές, όταν ο λόγος έκρουε πάνω στη βία της ωμής δύναμης. Δεν θέλουμε άλλο από αυτό. Δεν μας ενδιαφέρει. Ούτε ως θέαμα, ούτε ως θεωρητική ερώτηση-γνώση για να διαπιστώσουμε ποιος είναι “πιο δυνατός”. Ο Χ κ. Πολάκης, η φρουρά της Βουλής ή ο… “θείος μου ο πυροβέστης”. Επιχειρήματα θέλουμε. Συζήτηση και αποφάσεις επ’ αυτών. Και ουσία.
Να σημειώσουμε τέλος πως καλό θα ήταν να είναι προσεκτικότεροι όσοι εκστομίζουν ακρότητες σχετικά με τις διαδικασίες, για σειρά λόγων που σχετίζονται με την ερμηνεία του λήμματος “μιθριδατισμός” στο λεξικό. Ιδίως όταν έχουμε μόλις βγει από την κοινοβουλευτική περίοδο που η πλειοψηφία του 38,5% (35+3,5) έκανε απολύτως ό,τι ήθελε. Από τη διεύθυνση των συζητήσεων με ειρωνείες, τις ημερήσιες διατάξεις, την απόδοση ασυλίας σε άσχετες περιπτώσεις, την ίδια τη συμπεριφορά σε σχέση με τη Novartis (δέκα κάλπες, δήλωση δήθεν αναρμοδιότητας Επιτροπής κλπ) και τόσα άλλα. Λίγη αυτοσυγκράτηση κανέναν δεν έβλαψε. Οι βασιλικότεροι του βασιλέως κινδυνεύουν με ολοκληρωτική απώλεια σοβαρότητας και πλήρη γελοιοποίηση.
Πιθανώς όλα αυτά να είναι προϊόντα σχεδιασμού. Για αποπροσανατολισμό, για απώλεια του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης, για όξυνση και γρήγορη δήθεν επιβεβαίωση του αρχικώς έωλου ισχυρισμού πως στην Ελλάδα έχουμε “ακροδεξιά εκτροπή”. Πιθανώς όμως να είναι και απλά κατάλοιπα της εποχής που παρήλθε. “Βγήκε” κάποτε, το μάθαμε το κόλπο, γιατί όχι και τώρα… Κουραστήκαμε όμως. Και κοιτάμε βαριεστημένα, αλλά και με απαιτήσεις. Προς όλους. Προς εκείνους που έφυγαν μόλις χθες, να δούμε αν πήραν κάποιο μήνυμα από την απόφαση του λαού και φυσικά προς εκείνους που με την απόφασή τους σήμερα κυβερνούν. Επιτέλους, τέρμα οι “κούφιες μαγκιές” και τα λόγια τα μεγάλα. Συνεννοηθείτε όπου μπορείτε. Πηγαίνετε τη χώρα μπροστά. Και όσοι δεν θέλουν, ας μείνουν πίσω.
* Νίκος Κασκαβέλης, δικηγόρος (ΜΔΕ, MSc)
Πηγή: Capital.gr
