Σωκράτης Τσιχλιάς
Δεν ξέρω αν είναι κάποιου είδους φθόνος για τα νιάτα, την ομορφιά και το εντυπωσιακό βιογραφικό ή μια βαθιά αμηχανία των φετιχιστών της Αριστεράς και της προόδου που εκδηλώνεται με ιδεολογικά λιβελογραφήματα. Βλέπετε, η Δόμνα Μιχαηλίδου, υφυπουργός Εργασίας, αρμόδια για την πρόνοια και την κοινωνική αλληλεγγύη, δεν προέρχεται από δεξιά τζάκια, αλλά από ένα αστικό σπίτι κεντροαριστερής πολιτικής καταγωγής. Και αν βρίσκεται σήμερα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, το οφείλει στο διδακτορικό από το Cambridge, τη θητεία της στον ΟΟΣΑ ήδη από τα 26 της και στις ικανότητες που διέκρινε σε αυτήν ο Πρωθυπουργός τα δύο περίπου χρόνια που εργάστηκε ως σύμβουλός του σε θέματα ανταγωνισμού.
Το πρώτο κύμα επιθέσεων που δέχτηκε η Μιχαηλίδου, με το που ανακοινώθηκε το όνομά της για το Υπουργικό Συμβούλιο, αφορούσε την παρουσία της, τον Μάρτιο του 2018, στο πάνελ της παρουσίασης του βιβλίου του αείμνηστου Σταύρου Τσακυράκη και του Απόστολου Δοξιάδη «Από πού και ως πού όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι;». Και μόνο ο τίτλος του βιβλίου είναι απολύτως ερεθιστικός για παντοειδείς αριστερές ορθοδοξίες. Πόσω μάλλον που η κυρία υφυπουργός είχε τολμήσει τότε μια εναλλακτική προσέγγιση για τα χαρακτηριστικά, σχεδόν μεταφυσικά, που απέκτησε μεταπολιτευτικά η αντίσταση κατά της χούντας. Δεν μπαίνω στην ουσία, γιατί δεν υπάρχει. Με τη μέθοδο των αποσπασμάτων ανακάλυψαν παραγράφους που σήκωναν μέχρι και μηνύσεις από αγανακτισμένους αντιστασιακούς! Ιερά εξέταση της διαδικτυακής οχλοκρατίας σε πλήρη δράση.
Μόλις ησύχασαν λίγο τα πράγματα και με αφορμή την ανακοίνωση της υφυπουργού του επιδόματος των 2.000 ευρώ για κάθε νεογέννητο και τη σκέψη για περαιτέρω κίνητρα σε ζευγάρια που τεκνοποιούν πριν η γυναίκα κλείσει τα τριάντα, έπιασε δουλειά ο φεμινιστικός κλάδος του «κινήματος». Ωστε έτσι λοιπόν η κυρία δόκτωρ; Και πού πάνε τα γυναικεία όνειρα για χειραφέτηση, καριέρα και σπουδές; Πού πάνε οι αγώνες των γυναικών για ισότητα, για το δικαίωμα της επιλογής και της αυτοδιάθεσης;
Γράφτηκαν πολλά, από επιπόλαια και ιδεοληπτικά έως έξαλλα, όπως ότι οι εξαγγελίες έχουν άρωμα Ακροδεξιάς! Οι φανατικοί αντιμετωπίζουν με κομματική καχυποψία μέτρα, σπέρματα μέτρων, για το τρομερό δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα. Αν αντί να αερολογούν έμπαιναν στον κόπο να ψάξουν τη διεθνή βιβλιογραφία, θα έβλεπαν ότι για την ελληνική περίπτωση, που απαιτούνται τρία παιδιά ανά οικογένεια για να αντιστρέψεις την υπογεννητικότητα, δεν υπάρχει άλλη λύση από την τεκνοποιία κάτω από τα τριάντα.
Κανένα από τα προτεινόμενα κίνητρα δεν πρόκειται να κάνει μια γυναίκα να αλλάξει τα σχέδιά της για την καριέρα και τη ζωή που έχει αποφασίσει. Το θέμα είναι να βοηθήσεις όσους θέλουν να κάνουν παιδιά και δεν τολμούν. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για επαγγελματίες ιδεολόγους κάθε απόχρωσης.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
