Τάκης Θεοδωρόπουλος
Απορίας άξιον πώς ο Τσίπρας ξεγλιστράει από το οπτικό πεδίο της κ. Μέρκελ, όταν εκείνη εντοπίζει στον λαϊκισμό τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη δημοκρατία στην Ευρώπη. Απάντηση πρώτη. Η ευρωπαϊκή ηγεσία αντιμετωπίζει εδώ και καιρό την Ελλάδα σαν σημαία ευκαιρίας στα Βαλκάνια. Η χώρα μας ενδιαφέρει μόνον στον βαθμό που πληροί τους όρους του συμβολαίου βάσει του οποίου της παραχωρήθηκε το δικαίωμα να κυκλοφορεί με ευρωπαϊκή σημαία ευκαιρίας. Απάντηση δεύτερη. Επειτα από τόσα χρόνια, η Ευρώπη έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως παράδοξο. Οπότε δεν θεωρεί περίεργο ότι μπορεί μεν να κρατά τα σύνορά της ανοιχτά, όπως το επιβάλλει ο ανθρωπισμός, όμως πετάει τους μετανάστες στην ανθρώπινη χωματερή της Μόριας. Κάτι σαν τα πεζοδρόμια για τους τυφλούς, που στο τέλος της διαδρομής τους περιμένει μια λακκούβα, ή ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Απάντηση τρίτη: ο λαϊκισμός περιγράφει μια συμπεριφορά που δεν ανταποκρίνεται στις ιδεολογικές επιταγές της δημοκρατίας έτσι όπως τις αντιλαμβάνεται η κυρίαρχη πολιτική τάξη στην Ευρώπη. Κλειστά σύνορα, ξενοφοβία, ρατσισμός, ισλαμοφοβία, και ό,τι άλλο εμπίπτει στην αρμοδιότητα της πολιτικής ορθότητας, όπως δικαιώματα μειονοτήτων ή γάμος των ομόφυλων ζευγαριών. Ο Τσίπρας συγκεντρώνει όλες αυτές τις βασικές αρχές, με την ίδια συνέπεια που φορολογεί για να δημιουργήσει υπερπλεόνασμα. Ergo ο Τσίπρας δεν είναι λαϊκιστής. Και όσο κρατάει τους όρους της σημαίας ευκαιρίας αξίζει να βοηθηθεί.
Οταν η κ. Μέρκελ, και όχι μόνον, μιλάει για λαϊκισμό αναφέρεται στην Εναλλακτική για τη Γερμανία, στον Ορμπαν, στον Σαλβίνι, στη Λεπέν, στον Τραμπ. Λογικόν, από μιαν άποψη. Η πολιτική της ισχύ, όπως και αυτή του κόμματός της, κινδυνεύει από τη διαχείριση του μεταναστευτικού. Καλώς ή κακώς, όλο και μεγαλύτερες μερίδες της ευρωπαϊκής κοινωνίας θεωρούν ότι η Ευρώπη χρειάζεται κάποιου είδους προστασία απέναντι στις ροές των εξαθλιωμένων που περνούν τα σύνορά της. Αυτό τη φοβίζει. Τον «λαϊκισμό» όμως δεν τον προσδιορίζουν οι ιδεολογικές αρχές των «λαϊκιστών», αλλά ο τρόπος με τον οποίον αντιλαμβάνονται και διαχειρίζονται τους δημοκρατικούς θεσμούς. Και θα έπρεπε να έχει αντιληφθεί ότι στην Ελλάδα του Τσίπρα και του Καμμένου υπάρχουν κάποια προβληματάκια με τη διαχείριση των θεσμών. Από τη διάκριση των εξουσιών έως την απαξίωση της ελευθεροτυπίας και την περιφορά του σκηνώματος της τρομοκρατίας στο κέντρο της πρωτεύουσας, την ανοχή ή την προστασία της ανομίας.
Η δημοκρατική Ευρώπη δεν έχει τα μέσα για να αναγνωρίσει τον αριστερό λαϊκισμό, γιατί έχει συρρικνώσει τη δημοκρατία σε ένα σύνολο βασικών αρχών. Κοινώς, έχει μετατρέψει τη δημοκρατία από ζωντανό πολίτευμα σε ιδεολόγημα.
Πηγή: Καθημερινή
