Αλέξης Παπαχελάς
Η χώρα διατρέχει σοβαρό κίνδυνο. Η «ουκρανοποίησή» της δεν είναι, πλέον, ένα θεωρητικό, απόμακρο σενάριο. Η ενημέρωση και τα δημόσια πράγματα είναι πολύ πιθανό να ελέγχονται κάποια στιγμή από μια ομάδα νέων ολιγαρχών, που θα κάνουν κάποιους να νοσταλγήσουν τους απερχόμενους άρχοντες της περιώνυμης διαπλοκής. Τους παλαιούς νταβατζήδες ενδέχεται να αντικαταστήσουν νέοι, πιο άγριοι. Η κυβέρνηση μοιάζει να κάνει το λάθος που έκαναν και άλλοι πριν από αυτήν.
Πιστεύει ότι μπορείς να κάνεις συμφωνίες στήριξης με τέτοιους ανθρώπους. Μα αυτή είναι η μαγκιά του καλού νταβατζή. Σε στηρίζει, σου δημιουργεί εξαρτήσεις, κάνει τη δουλειά του και κατόπιν αναρωτιέται: «Τι να κάνει εκείνο το καλό παιδί που μου τακτοποίησε την τάδε υπόθεση;». Την πρώτη φορά που ο στηριζόμενος πολιτικός δεν θα του ικανοποιήσει κάποιο «λογικό» ρουσφέτι, θα στραφεί εναντίον του με μένος. Αφήστε που χόμπι των περί ων ο λόγος είναι να τσακώνονται μεταξύ τους σαν να βρίσκονται σε σαλούν από παλιά καουμπόικη ταινία. Ο εκάστοτε πρωθυπουργός και οι άλλοι πολιτικοί κινδυνεύουν από αδέσποτες στο πλαίσιο ενός καλού καβγά. Οποιος, μάλιστα, κάνει το λάθος να πιστέψει ότι μπορεί να γίνει σερίφης στο σαλούν της άγριας διαπλοκής, γρήγορα ανακαλύπτει ότι στο τέλος τρώει ξύλο από όλους μαζί.
Δεν είναι αυτό που έχει ανάγκη η χώρα. Την ώρα που όλοι μάς επιβραβεύουν για τις υπέροχες μεταρρυθμίσεις μας, η Ελλάδα κινδυνεύει να μεταλλαχθεί σε μια χώρα όπου κουμάντο θα κάνουν διάφορες συμμορίες και ομάδες πίεσης. Ισως, βέβαια, να μην τους ενδιαφέρει και τους έξω, γιατί έχουν απελπισθεί μαζί μας και έχουν αποφασίσει ότι «όταν είσαι στην Ελλάδα, λειτουργείς σαν Ελληνας». Αν η Ελλάδα θέλει να είναι μια χώρα όπου δεν μπορείς να κλείσεις μια μεγάλη δουλειά χωρίς κάποιον μεγάλο τοπικό «διευκολυντή», γιατί να προσπαθήσουν να την αλλάξουν; Βρήκαν και οι έξω τις άκρες τους και εμείς θα είμαστε μια μεταρρυθμισμένη χώρα έρμαιο μιας νέας γενιάς ολιγαρχών.
Πηγή: Καθημερινή
