Πάσχος Μανδραβέλης
Το ’χουν κάνει φάμπρικα. Τέσσερα-πέντε άτομα μπουκάρουν σε εκδηλώσεις που παρακολουθούν εκατοντάδες, σταματούν αγενώς τους ομιλητές, λένε κάτι επαναστατικές ανοησίες «για τα δίκια των λαών, τα δικαιώματα των μεταναστών, την ανάγκη εξεγέρσεων…» και φεύγοντας καταγγέλλουν το σύστημα είτε γιαουρτώνοντας τους ομιλητές είτε ρίχνοντας αμπούλες βρώμας και σίγουρα μαγαρίζοντας τους τοίχους με συνθήματα.
Αυτή η φάμπρικα δεν φαντάζει καν περίεργη πια. Είναι κομμάτι της ακαδημαϊκής καθημερινότητας. Το ερώτημα είναι γιατί τόσα χρόνια, τόσοι καθηγητές, τόσοι ομιλητές, τόσοι φοιτητές ανέχονται τις συμμορίες να τρομοκρατούν στα ΑΕΙ. Πόθεν οι τελευταίες αντλούν τη νομιμοποίηση για τη μακρόχρονη δράση τους; Οι ίδιοι βέβαια θεωρούν ότι επειδή δηλώνουν ότι έχουν καλό σκοπό, είναι «αγωνιστές» και νομιμοποιούνται να κάνουν τα πάντα. Μέχρι και να απευθυνθούν σε πραγματικούς αγωνιστές (δηλαδή κατά της χούντας) και να τους πουν «Κάτσε κάτω, γέρο. Δεν είσαι στους αγώνες…».
Η μακροβιότητα αυτής της άρρωστης κατάστασης οφείλεται σε πολλούς λόγους. Κατ’ αρχάς αυτές οι ομάδες χρησιμοποιούν μεθόδους μαφίας. Οταν ο καθηγητής κ. Αγγελος Συρίγος έσυρε στα δικαστήρια έναν από εκείνους που τον προπηλάκισαν εντός του Παντείου, οι υπόλοιποι της συμμορίας απείλησαν ότι «θα σου κάνουμε τη ζωή μαύρη». Προς τιμήν του ο καθηγητής δεν φοβήθηκε. Το θράσος αυτών των φασιστοειδών τραμπούκων είναι μεγάλο και οφείλεται κυρίως στην ανοχή των υπολοίπων. Οφειλόταν κυρίως στην ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς η οποία συμπαραστεκόταν σε κάθε τραμπούκο που δήλωνε επαναστάτης. Με το λέγε λέγε της Προόδου (και μάλιστα χωρίς αντίλογο) ο τραμπουκισμός ταυτίστηκε με την «επανάσταση» και κάθε παρέα μπορούσε για πλάκα να διαλύσει ημερίδες, συναντήσεις, συγκεντρώσεις, μαθήματα κ.ά.
Την περασμένη εβδομάδα το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας διοργάνωσε μία σειρά εκδηλώσεων για το προσφυγικό, οι οποίες μάλιστα τελούσαν υπό την αιγίδα της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Τη Δευτέρα κάποιοι τραμπούκοι από την «κατάληψη Φάμπρικα ΥΦΑΝΕΤ» μπούκαραν στον χώρο των εκδηλώσεων, φώναξαν συνθήματα κατά της «αντιμεταναστευτικής πολιτικής» τους και φεύγοντας μαγάρισαν τους τοίχους με συνθήματα και τον χώρο με τη βρώμα τους· ένας υπερεπαναστάτης έσπασε μια αμπούλα. Απείλησαν δε ότι θα επαναλάβουν το ίδιο την επόμενη μέρα.
Προς τιμήν του ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ, κ. Αχιλλέας Ζαπράνης, έκανε το φυσιολογικό. Κάλεσε την αστυνομία. Οι συμμορίτες με τα μαύρα πήγαν την επόμενη μέρα και φυσικά δεν μπόρεσαν να διαλύσουν την εκδήλωση. Τότε πετάχτηκαν, ως χρήσιμοι ηλίθιοι των τραμπούκων, οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης και εξέδωσαν μια ανακοίνωση ποταμό ανοησίας με τις γνωστές παρόλες περί «ασύλου», ΜΑΤ και διακίνησης ιδεών.
Το ευτύχημα βέβαια είναι ότι ουδείς πλέον τους παίρνει στα σοβαρά ειδικά όταν πομπωδώς δηλώνουν: «Αυτό το είδος πρύτανη καμιά σχέση δεν έχει με τα ιδανικά της εκπαίδευσης που θέλουμε»· λες και τους ρώτησε κανείς. Γενικώς όλο και λιγότεροι παίρνουν στα σοβαρά τις παρόλες που Αριστεροί και παρατρεχάμενοί τους εκστομίζουν. Μπορούμε δε να ελπίζουμε ότι τα σποραδικά συμβάντα αντίστασης στον φαιό τραμπουκισμό που κυριαρχεί στα ΑΕΙ, όπως η στάση του κ. Αγγελου Συρίγου και του πρύτανη του ΠΑΜΑΚ κ. Αχιλλέα Ζαπράνη, θα πολλαπλασιαστούν, έτσι ώστε η ελληνική κοινωνία να απελευθερώσει τα πανεπιστήμια από τις συμμορίες που σήμερα τα διαφεντεύουν.
Πηγή: Καθημερινή
