Μπάμπης Παπαδημτρίου
Ακόμη και η Ιταλία, που αναμένεται να έχει τη χειρότερη επίδοση, έχει περάσει στο «συν». Ακόμη και η Ελλάδα, η μοναδική χώρα που δεν έχει ακόμη βγει από τη μνημονιακή υποστήριξη, θα εμφανίσει αύξηση του ΑΕΠ, ενώ ολόκληρη η Ευρωζώνη θα εμφανίσει άνοδο κατά 1,6% και 1,8% εφέτος και του χρόνου. Η Ευρωπαϊκή Ενωση τα καταφέρνει καλύτερα από όσο περιμένουν οι εχθροί της: εθνικιστικές και άλλες ακραίες, ξενοφοβικές και αντικαπιταλιστικές πολιτικές δυνάμεις. Η στροφή αυτή, όμως, απαιτεί ενίσχυση. Ο ανταγωνισμός είναι ισχυρός και, μετά την εγκατάσταση της κυβέρνησης Τραμπ, έγινε και απρόβλεπτος. Είναι, για παράδειγμα, σίγουρο ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα εφαρμόσει επεκτατική δημοσιονομική πολιτική. Η αγορά τον επίστευσε, όπως δείχνει η άνοδος κατά 26% του χρηματιστηριακού δείκτη των 500 μεγάλων εταιρειών.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να μείνει πίσω. Μπορεί, στα λόγια, η Επιτροπή του κ. Γιούνκερ να επανέλαβε την κριτική προς τη Γερμανία για το υπέρογκο εμπορικό της πλεόνασμα, στην πράξη όμως οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται πως χωρίς τη γερμανική ισχύ το ευρώ όλων θα είχε χάσει πολύ περισσότερο έδαφος έναντι του δολαρίου, αντί των 10 λεπτών στη διάρκεια των τελευταίων 52 ταραγμένων εβδομάδων.
Ομως η Ευρώπη χρειάζεται κάτι πιο δυνατό. Ενα φιλόδοξο επενδυτικό σχέδιο, με περισσότερες άμεσες γερμανικές επενδύσεις. Η Ελλάδα έχει ήδη κερδίσει μερίδιο των κεφαλαίων του σχεδίου Γιούνκερ, έχει πωλήσει τη διαχείριση των αεροδρομίων και εφόσον κατορθώσει η κυβέρνηση να κινήσει τις αποκρατικοποιήσεις θα μπορούσε να προσελκύσει περισσότερα γερμανικά κεφάλαια. Ως προς αυτό, η κυβέρνηση Τσίπρα δείχνει να έχει αντιληφθεί ότι ο ανταγωνισμός των μεγάλων κρατών αφορά ήδη στην «αγορά» θέσεων οικονομικής επιρροής στην ελληνική οικονομία. Δεν χρειάζεται καμία πονηράδα για να καταλάβουμε ότι η Ελλάδα έχει σπουδαία περιθώρια δημιουργίας υπεραξιών για όποιον τοποθετηθεί την κατάλληλη στιγμή. Το πρόβλημα, όμως, παραμένει: η παρούσα κυβέρνηση παραμένει τόσο απρόβλεπτη και τόσο απερίσκεπτη! «Πόσο μπορεί κανείς να εμπιστευθεί τον κ. Τσίπρα;», λένε όλοι και περιμένουν το φως που θα σκορπίσει μια επιτυχημένη κατάληξη της δεύτερης αξιολόγησης.
Η σύγκριση με τις προοπτικές που μπορεί να προσφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ακόμη κι αν ο ίδιος δεν το επεδίωκε, ήταν αυτόματη: «Μπορούμε να τον εμπιστευθούμε, ότι θα φροντίσει τη χώρα του χωρίς να υποταχθεί στον πρώτο εκβιασμό που θα υποστεί από τους λαϊκιστές του κόμματός του;», αναρωτήθηκαν όσοι κατέγραψαν την ψυχρή αυτοπεποίθηση που αποπνέει ο πρόεδρος του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης.
Η απάντηση δεν βιάζει. Οπως το είπε ο ευφυής Ολλανδός πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, «η Ελλάδα δεν χρειάζεται χρήματα τώρα κοντά» και υπάρχει, επομένως, επαρκής χρόνος για «να δέσει η σούπα». Σίγουρα, δεν θα διαταραχθεί η δύσκολη πολιτική αναμέτρηση των Κάτω Χωρών. Στο μεταξύ, ο Αλ. Τσίπρας έχασε κι άλλο πολύτιμο σύμμαχο, τον αγαπητό Ολάντ, καθώς στη Γαλλία δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για «ελληνικό πρόβλημα». Τι μένει; Ο μόνος «σίγουρος» σύμμαχος για την κυβέρνηση είναι, τελικά, το ΔΝΤ! Κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει αν οι υπουργοί Τσίπρα θα αντέξουν τα βασανιστήρια στα οποία ο αδίστακτος «χωροφύλακας» υποβάλλει την κυβέρνηση, προκειμένου να συμφωνηθεί ένα τέταρτο, άτυπο για την ώρα, πρόγραμμα συμμόρφωσης για την Ελλάδα.
Πηγή: Καθημερινή
