του Θοδωρή Γεωργακόπουλου
Ελλάδα 2021. Ο πρωθυπουργός κοντοστάθηκε δίπλα στο παράθυρο και ατένισε τους παραταγμένους στρατιώτες στην οδό Ηρώδου Αττικού, κλειστή στην κυκλοφορία εδώ και χρόνια.
“Τι ωραία θέα”, σκέφτηκε. “Δεν έχω ξανακοιτάξει από αυτό το παράθυρο”. Ήταν ο έκτος χρόνος του σ’ αυτό το κτίριο, αν εξαιρέσει κανείς εκείνο το δραματικό ολιγόμηνο διάλειμμα το 2017. Πόσο μακρινό που έμοιαζε σήμερα το 2017. Τότε η Ελλάδα είχε άλλο Σύνταγμα, άλλο νόμισμα, ήταν υποτελής των ξένων, δεν ήταν ελεύθερη, κυρίαρχη και αυτάρκης όπως τώρα.
Μόνο για λίγο χάρηκε στη σκέψη, γιατί μετά θυμήθηκε ότι είχε σύσκεψη με τους άλλους αρχηγούς των κομμάτων της κυβέρνησης. Ήταν έξι. Ο ένας πιο ανυπόφορος από τον άλλο. Για πόσο ακόμα θα τους άντεχε;
Ο σύντροφος Νίκος εμφανίστηκε ξαφνικά δίπλα του, σαν από το τίποτα.
“Όχι για πολύ”, είπε ο Νίκος.
“Νίκο, με τρόμαξες πάλι”, είπε ο πρωθυπουργός. “Μα πώς εμφανίζεσαι πάντα χωρίς να σε πάρω χαμπάρι”.
“Έχουν μαζευτεί στην αίθουσα”, είπε ο Νίκος. “Δεν θα χρειαστεί να τους αντέξεις ακόμα για πολύ, Πρόεδρε”.
“Τέσσερα χρόνια δεν είναι λίγο, σύντροφε. Μα πώς ήξερες τι σκεφτόμουν;”
“Τέσσερα χρόνια είναι τίποτε μπροστά στην αιωνιότητα. Πάντα ξέρω”.
Έμειναν για λίγο σιωπηλοί καθώς ένα ερπυστριοφόρο της αστυνομίας διέσχιζε την Ηρώδου Αττικού, καθ’ οδόν για να ενισχύσει το μπλόκο της Β. Σοφίας.
“Τέσσερα είναι πολλά. Δεν μπορώ να περιμένω. Μήπως να βάλουμε κι άλλο ένα ερώτημα στο δημοψήφισμα, για τη θητεία του Προέδρου ας πούμε; Να βάλουμε η τρέχουσα θητεία του Π.Π. να γίνει ξερω γω εξάμηνη, και η θητεία του επόμενου αιώνια; Ναι θα πούνε”.
“Πολύ ωραία ιδέα”.
“Μπορούμε να το κάνουμε;”
“Όχι”.
“Έχω βαρεθεί να υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να κάνουμε”.
“Σύντομα δεν θα υπάρχουν”.
Το θέμα συζήτησης της σύσκεψης ήταν το επερχόμενο δημοψήφισμα για συνταγματικά και άλλα θέματα, το τέταρτο που είχε γίνει τα τελευταία πέντε χρόνια. Υπήρχε άλλη μια σειρά από ερωτήματα πάνω στα οποία θα αποφάσιζε ο λαός: Για το αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έπρεπε να αναλάβει πολλές από τις αρμοδιότητες της Βουλής και της Κυβέρνησης, για την εθνικοποίηση των τραπεζών, για την ανακύρηξη της 16ης Ιουνίου σε επίσημη αργία της χώρας, για την αλλαγή του τονισμού της λέξης “σχολείο” στο δεύτερο “ο” και διάφορα άλλα θέματα. Η Υπουργός Παιδείας Π. Μπαζιάνα είχε προσθέσει την τελευταία στιγμή ένα ερώτημα για την κατάργηση των ιδιωτικών σχολείων από το 2030 και μετά (όταν ο Ορφέας Ερνέστο θα έχει αποφοιτήσει από το Κολλέγιο). Ωστόσο, τουλάχιστον δύο από τους συγκυβερνήτες, οι πιο ακροδεξιοί απ’ όλους, σίγουρα θα ήθελαν να θέσουν και το θέμα των εορτασμών για την 25η Μαρτίου. Υπήρχαν ανησυχίες για το ζήτημα της ασφάλειας, καθώς το κύμα των απεργιών και των διαδηλώσεων των τελευταίων μηνών είχε δημιουργήσει ένα κλίμα αναταραχής στο Λαό. Η ανεργία παρέμενε πολύ υψηλή, και κάποιοι από τους εκατοντάδες χιλιάδες νεοπροσληφθέντες δημοσίους υπαλλήλους είχαν αρχίσει να συνδέουν τις αυξήσεις των μισθών τους με την αύξηση των μηδενικών στα χαρτονομίσματα και τις ακόμα μεγαλύτερες αυξήσεις των τιμών των προϊόντων. Μέλη της συγκυβέρνησης σε συνεργασία με τον Υπουργό Πολιτισμού και Λαϊκής Παλιγγενεσίας Λ. Λαζόπουλο σχεδίαζαν μια μεγαλειώδη φιέστα με δημοτικούς χορούς, παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας, πυροτεχνήματα, στρατιωτικές παρελάσεις, αναπαράσταση της ναυμαχίας του Ναυαρίνου στο Μικρολίμανο, διεθνή Μαραθώνιο αγώνα στη μνήμη των πεσόντων στις Θερμοπύλες και άλλες εκδηλώσεις και χοροεσπερίδες σε όλη την επικράτεια για την τόνωση του φρονήματος του Λαού.
“Τι άλλα νέα έχουμε;” ρώτησε ο πρωθυπουργός, που δεν ήθελε να τα σκέφτεται όλα αυτά. “Έστειλε ο Σόιμπλε τα λεφτά;”
“Ναι, δέκα τετράκις δις δραχμές, την τελευταία δόση της ανθρωπιστικής βοήθειας”, είπε ο σύντροφος Νίκος. “Τα παραλάβαμε σήμερα”.
“Θα βελτιωθεί η κατάσταση στις ουρές για τις κάρτες σίτισης, λες;”
“Δεν ξέρω, γίνονται επεισόδια κάθε μέρα. Κάνουν τριπλές και τετραπλές ουρές, αφήνουν τσάντες στη θέση τους “για να πεταχτούν εδώ δίπλα για δυο λεπτά”, όλο τέτοια συμβαίνουν. Δεν μπορούν να κάθονται σε ουρές αυτοί οι άνθρωποι”.
“Είναι απαράδεκτοι. Και τι θα κάνουμε όταν τελειώσουν κι αυτά τα λεφτά;”
“Θα τους πούμε ότι φταίει ο Σόιμπλε που δεν στέλνει άλλα”.
Κοίταξαν τα δέντρα του Εθνικού Κήπου να λικνίζονται αργά στον αέρα.
“Τι άλλο πρέπει να ξέρω;” ρώτησε ο πρωθυπουργός.
“Οι μορφωμένοι που δε μας ψήφιζαν κι έχουν φύγει από τη χώρα είναι πλέον 1,3 εκατομμύρια. Έχουν ήδη αρχίσει να στέλνουν συνάλλαγμα στους δικούς τους πίσω. Έτσι θα αυξηθεί το ΑΕΠ μας και αυτοί που έμειναν θα γκρινιάζουν λιγότερο”.
“Είναι, όμως, αρκετά προλετάριοι; Μερικές φορές φοβάμαι πως όχι”.
“Το δουλεύουμε”, είπε ο σύντροφος Νίκος. “Μέχρι την επόμενη προεδρική εκλογή όλα θα είναι έτοιμα”.
“Μακάρι”, είπε ο πρωθυπουργός. “Μακάρι”.
Πηγή: Καθημερινή
