του Γιάννη Κλεώπα
Το νέο φορολογικό σύστημα που επαγγέλλεται ο νέος Υπουργός των Οικονομικών κ. Γκίκας Χαρδούβελης θα πρέπει, εκτός των άλλων που περιγράφει, να χαρακτηρίζεται από την ελάφρυνση της φορολόγησης τόσο των φυσικών προσώπων όσο και των επιχειρήσεων.
Είναι ιστορικά και εμπειρικά παρατηρημένο πως η μείωση της φορολόγησης, έχει ως αποτέλεσμα την ενίσχυση των δαπανών στις οποίες προβαίνουν τα νοικοκυριά, δημιουργούν αυξημένη οικονομική δραστηριότητα, ενθαρρύνουν τις επενδύσεις και δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας. Ή, για να το εικονογραφήσουμε με ένα παράδειγμα, η μείωση της φορολογίας σημαίνει ότι διοχετεύουμε λιγότερα χρήματα στη γραφειοκρατία και περισσότερα στην πραγματική οικονομία. Τα φυσικά πρόσωπα θα απασχολήσουν, παραδείγματος χάριν, έναν κηπουρό, θα επισκευάσουν το παλιό τους σπίτι, θα αγοράσουν έναν καινούργιο καναπέ: τα χρήματά τους θα καταλήξουν στην αγορά εργασίας, σε επαγγελματίες και επιχειρήσεις, θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Όταν οι φορολογικοί συντελεστές μειώνονται, η οικονομική ανάπτυξη προάγεται. μείωση των φόρων σημαίνει ότι οι άνθρωποι κι επιχειρήσεις έχουν περισσότερα χρήματα να δαπανήσουν. Από εκεί και μετά το φαινόμενο του ντόμινο είναι φυσική συνέπεια: περισσότεροι εργαζόμενοι, περισσότερες πωλήσεις προϊόντων και υπηρεσιών, περαιτέρω ανάπτυξη της αγοράς.
Θα μπορούσε να αντιτείνει κάποιος ότι εάν ο φορολογικός συντελεστής είναι χαμηλός, τα δημόσια έσοδα θα μειωθούν. Πρόκειται όμως απλώς για στείρα λογική. Το αντίθετο συμβαίνει: ο χαμηλός φορολογικός συντελεστής αποτελεί σοβαρό κίνητρο για να παράξει κανείς περισσότερα έσοδα από ότι οι υψηλότεροι φορολογικοί συντελεστές.
Σκεφτείτε λίγο: ο χαμηλός φορολογικός συντελεστής είναι μία από τις σημαντικές αιτίες που οδηγεί μια επιχείρηση με χαμηλότερες τιμές να επιτυγχάνει υψηλότερο κύκλο εργασιών και τελικά κέρδη μετά φόρων, από ότι μια επιχείρηση με υψηλές τιμές και παρεμφερή κύκλο εργασιών που δρα σε περιβάλλον υψηλού φορολογικού συντελεστή. Επομένως μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει πως χαμηλή φορολογία σημαίνει με σχεδόν βεβαιότητα μείωση τιμών, ανεργίας και φοροδιαφυγής, καθώς και αύξηση κατανάλωσης και δημοσίων εσόδων.
Σε τελική ανάλυση, η φορολογία αποτελεί προέκταση της ιδεολογίας κάθε πολιτικού συστήματος. Κάποια ευνοούν τα υψηλότερα ποσοστά φορολογίας, επειδή πιστεύουν ότι η εκάστοτε κυβέρνηση πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο στην κατανομή των πόρων. Άλλα πιστεύουν ότι ο φορολογούμενος γνωρίζει καλύτερα από τον κάθε γραφειοκράτη πώς να χειριστεί τα χρήματα που κερδίζει.
Ο Υπουργός Οικονομικών στο συνέδριο του Economist στην Αθήνα, άνοιξε ένα ελπιδοφόρο κεφάλαιο τονίζοντας μεταξύ άλλων “… θα προβούμε σε κρίσιμες αλλαγές στη φορολογική πολιτική και στη φορολογική διοίκηση. Οφείλουμε να θεμελιώσουμε οριστικά ένα φορολογικό σύστημα, απλό, σταθερό και μακρόπνοο, εξαλείφοντας σταδιακά τα έκτακτα φορολογικά μέτρα και προσαρμόζοντας τα φορολογικά βάρη στα πρότυπα των χωρών της Ευρωζώνης”. Κατά την γνώμη μου αρκετές χώρες τις Ευρωζώνη αλλά και της ΕΕ γενικά, έχουν φορολογικές πολιτικές που κινούνται στην σωστή κατεύθυνση.
Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η μεγάλη αύξηση των επενδύσεων στην κινηματογραφική βιομηχανία του Ηνωμένου Βασιλείου χάρη στις φορολογικές εκπτώσεις που θέσπισε η κυβέρνηση.
Συνέπεια αυτής της πολιτικής εκτός από την επιστροφή των μεγάλων ονομάτων του κινηματογράφου, οι επενδύσεις στην κινηματογραφική παραγωγή συνεχίζουν να αυξάνονται. Τον Ιανουάριο το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ανακοίνωσε ότι οι επενδύσεις σε βρετανικές ταινίες αυξήθηκαν σχεδόν 14% το 2013, ενώ ταυτόχρονα ένας αριθμός μεγάλων ταινιών του Hollywood έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα γίνουν τα γυρίσματα τους στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσα στο 2014 και το 2015. Τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η διεθνής χρηματοδότηση ταινιών θα συνεχίσει να αποτελεί μια ουσιαστική και αυξανόμενη βοήθεια για την ανάκτηση της οικονομίας του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η εταιρεία Warner Bros έχει μια λίστα από παραγωγές σχεδιασμένες για τα νέα Leavesden Studios, ενώ ένας αριθμός από ξένους παραγωγούς έχουν αναφέρει επίσης ότι θα εργάζονται στο Ηνωμένο Βασίλειο, επικαλούμενοι την ύπαρξη των φοροαπαλλαγών παραγωγής ως βασικότερο λόγο για την επιλογή τους αυτή.
Είναι επίκαιρο να θυμηθούμε τη ρήση του J.F. Kennedy, που αποτυπώνει άριστα το πώς σε μια αναπτυσσόμενη οικονομία επωφελούνται όλοι, πλούσιοι και φτωχοί: «Μια πλημμυρίδα ανεβάζει όλες τις βάρκες».
* Ο κ. Γιάννης Κλεώπας είναι πρόεδρος του Alliot Group
Πηγή: Το Βήμα
