Απο τον Γιωργο Κραλογλου
Έξοδο από την κρίση χωρίς ανάπτυξη και ιδιωτικές επενδύσεις δεν πρόκειται να δούμε ούτε σε μια εικοσαετία
Όσοι θυμούνται το προ δεκαετίας μικρότερο ανέκδοτο «Αλβανός τουρίστας στην Ελλάδα», ας μάθουν ότι η τελευταία ανανεωμένη έκδοσή του είναι «ξένος επενδυτής στην Ελλάδα».
Εκεί καταντήσαμε την υπόθεση των επενδύσεων, στην προσπάθειά μας να συντηρήσουμε τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις μας για την πολιτική, την κοινωνία και την οικονομία.
Γιατί, τη στιγμή που όλοι οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή ‘Ένωση αναζητούν με σοβαρότητα τρόπους να ξεπεράσουν παρόμοια και ίσως μεγαλύτερα προβλήματα δημόσιου χρέους, εμείς ανταγωνιζόμαστε σε τρόπους να ρίξουμε τους δανειστές. Να επιβεβαιώσουμε την αναξιοπιστία μας.
Γιατί η κυβέρνηση αντί να επικεντρώνεται στη συρρίκνωση του κρατικού τομέα και στο κυνήγι της πραγματικής φοροδιαφυγής και κατασπατάλησης των πόρων σε χαριστικά προνόμια, επιδόματα και συντάξεις, στρέφει την προσοχή της αποκλειστικά στην επιμήκυνση του χρόνου της δανειακής σύμβασης. Ορθή μεν ενέργεια, αλλά όχι για τη λύση του προβλήματός μας. Το πρόβλημα του τόπου θα λυθεί μόνο με μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις. Αλλά οι επενδυτές δεν έρχονται σε έναν τόπο, ακόμα και με κινεζικούς μισθούς, όταν η πολιτική συντηρεί αρνητικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο καταδικάζεται το κέρδος και η ανάπτυξη.
Οι επενδυτές δεν τοποθετούν κεφάλαια σε μια χώρα όπου η αξιωματική αντιπολίτευση, που θα κληθεί να κυβερνήσει αν αποτύχει η σημερινή κυβέρνηση, αντιμετωπίζει μόνο δογματικά την όλη κατάσταση της οικονομίας και φθάνει στην εντελώς ανεύθυνη τοποθέτηση «για εμάς, το νόμισμα δεν είναι φετίχ…».
Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να μιλάμε για επενδύσεις και να σχεδιάζουμε ανάπτυξη στη χώρα, όταν η κυβέρνηση στηρίζεται σε κόμματα που κυρίως προασπίζουν το πολιτικό τους κόστος και κανείς δε γνωρίζει αν θα αντιδράσουν σε κάθε περίπτωση ισχυρών παρεμβάσεων για συρρίκνωση του υδροκέφαλου κράτους;
Ποια διασφάλιση έχουν για τα κεφάλαιά τους, όταν η αξιωματική αντιπολίτευση αδιαφορεί για τις προϋποθέσεις παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ και θεωρεί ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ και, άρα, η έξοδος από το ευρώ είναι σχεδόν καλοδεχούμενη;
Ας μη γελιόμαστε.
Έξοδο από την κρίση χωρίς ανάπτυξη και ιδιωτικές επενδύσεις δεν πρόκειται να δούμε ούτε σε μια εικοσαετία. Μέχρι τότε, και εάν δεν μας έχουν ήδη διαγράψει από την Ευρωζώνη, ας περιοριστούμε στα Ελληνικά μας γνωρίσματα, που είναι να σατιρίζουμε ακόμα και την κατάντια μας, με ανάλογα ανέκδοτα.
